រសៀលជ្រៀជ្រេ រាងកាយស្តើងក្រោយពីសន្លប់ស្តូកស្តឹងអស់ជាច្រើនម៉ោងក៏បានក្រោកដឹងខ្លួនវិញ ។ នាងបើកភ្នែកធំៗទាំងអារម្មណ៍ភ្ញាក់ផ្អើល រាងកាយនាងត្រូវបានដាក់អោយគេងក្នុងបន្ទប់យ៉ាងល្អប្រណិតមួយ ការដេគ័រល្អឥតខ្ចោះ សម្ភារះរបស់ប្រើប្រាស់សុទ្ធតែទំនើប មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះខ្លួនឯងក៏បានគេងលើគ្រែ King Size ពណ៍ក្រហមឆ្អិនឆ្អៅទន់ល្មើយមួយនេះទៀត ។
« យើងនៅកន្លែងណា ? »
នាងសួរទាំងឆ្ងល់ តែក៏មិនចាំអោយអ្នកណាមកបកស្រាយចម្ងល់ដែល ! ជើងស្រឡូនទម្លាក់ចុះពីលើពូកហើយប្រញាប់រត់ទៅរកច្រកចេញយ៉ាងលឿន តែគួរអោយស្តាយវាហាក់បីដូចជាមានអ្នកណាម្នាក់បានចាក់សោរពីខាងក្រៅ
តុក / តុក / តុក / តុក....
« អ្នកណានៅខាងក្រៅ បើកទ្វារអោយខ្ញុំផង »
« ជួយផងៗៗ ជួយបើកទ្វារអោយខ្ញុំផង ... »
នាងព្យាយាមគោះផងស្រែកផង ! ស្រែកសឹងតែស្ងួតក៎ក៏គ្មានអ្នកណាធ្វើលឺហើយអើពើជាមួយនាងដែល ។
« កុំព្យាយាមគោះអី ! បើគ្មានបញ្ចារពីចៅហ្វាយ នាងគ្មានសិទ្ធចាកចេញពីបន្ទប់មួយនេះឡើយ »
សម្លេងចេញពីមុខបន្ទប់ វ៉ាឡាដាព្យាយាមដាក់ត្រចៀកស្តាប់អោយកិបទៅនឹងទ្វារព្រោះថាវាដូចជាមិនសូវលឺប៉ុន្មាន ... ។
« ហឹកកហឹកកក ដោះលែងខ្ញុំទៅ ខ្ញុំសុំអង្វរ »
« អោយខ្ញុំត្រឡប់ទៅកន្លែងរបស់ខ្ញុំវិញទៅ ហឹកកហឹកក »
ខំយំខំស្រែក ទឹកភ្នែកសឹងតែក្លាយទៅជាឈាម តែវានៅតែគ្មានប្រយោជន៍
មិនយូរាងក្រាស់សង្ហារមកក្នុងសភាពចំហល្វែងលើ ស្លៀកត្រឹមកន្សែងមួយប៉ុណ្ណោះ ! អ្នកដែលយាមនៅមុខទ្វារគ្រាន់តែឃើញចៅហ្វាយមកភ្លាមក៏ប្រញាប់អោនយ៉ាងគោរពហើយបើកទ្វារអោយចៅហ្វាយ ជុងហ្គុកញញឹមចុងមាត់ហើយដើរចូលមុននឹងទ្វារត្រូវបានបិទហើយចាក់សោរយ៉ាងរឹងមាំមានសុវត្ថិភាពបំផុត
វ៉ាឡាដាពួនយំនៅកន្លៀតជញ្ជាំងយ៉ាងគួរអោយអាណិត គ្រាន់តែឃើញអ្នកកម្លោះបង្ហាញកាយមកភ្លាមភ្នែករបស់នាងក៏ប្រែជាក្រហមថ្លែដោយកំហឹងគុំគួន
« អាមនុស្សថោកទាប ឯងមិនសមជាមនុស្ស »
ឡាដាស្រែកជេរគេដោយមិនញញើតមាត់ កែវភ្នែករាជសីប្រៀបដូចជាកំបិទចុងស្រួចសម្លក់ស្រីល្អអោយខាំបបូរមាត់ឡើងបែកឈាម នាងហ៊ាន នាងព្រហើនណាស់ អង្អែលចង្កូមខ្លាហើយនៅមិនរអារទៀត
« មាត់នាងខ្លាំងណាស់ »
ជុងហ្គុកទាញរាងកាយនាងមួយទំហឹងដៃហាក់ដូចជាស្រាលកំផ្លើក គេលើដៃម្ខាងច្របាច់ក៎នាងហើយលើកអោយផុតពីដីបន្តិច នាងកន្ត្រាក់រាងកាយស្ទើរតែផុតដង្ហើមស្លាប់
« ដំបូងយើងថានឹងលើកលែងអោយនាង តែពេលនេះគឺអត់ទេ យើងនឹងជាន់ឈ្លីនាងអោយលិចកប់ទៅបាតក្រោម ហើយក៏គ្មានថ្ងៃអោយក្រោកឡើងមកវិញបាន » គេនិយាយយ៉ាងកំណាចហើយក៏ទម្លាក់នាងអោយដួលព្រុះ ដៃរឹងមាំលើកទះនាងមួយកាំផ្លៀងយ៉ាងព្រៃផ្សៃជាទីបំផុត ហើយបន្ទាប់មកគេក៏លើកនាងបោះទៅលើកពូកមួយទំហឹងម្តងទៀត ... រាងកាយគ្រឿងក្នុងស្ទើរតែគ្រាំខ្ទិច ទ្រូងរបស់នាងអួលណែនយ៉ាងខ្លាំង តែក៏បានត្រឹមតែបង្ហូរទឹកភ្នែកក្តោបពាក្យឈឺចាប់ ...
ជុងហ្គុកចាប់ផ្តើម រុករានបំពានពពាក់ពពួនញក់ញីលើរាងកាយវ៉ាឡាដាម្តងទៀត ... ម្តងនេះគេមិនសំអន់ដៃអោយនាងនោះទេ កាន់តែខ្លាំងកាន់តែញាប់ ហើយក៏កាន់តែផ្តល់ក្តីឈឺចាប់ដល់នាងព្រោះនេះជាការព្រមានដែលនាងព្រហើនដាក់គេ
« ខ្លាំង ... មិនស្រែកមេនទេ បានតើ »
គេខាំមាត់យ៉ាងមានក្តីសុខហើយក៏បុកកប់ៗដល់ខាងក្នុង នាងមិនស្រែកគេក៏កាន់តែធ្វើវាញាប់ទៅៗ ធ្វើវាយ៉ាងមានក្តីសុខ
« អាសសស៎ យើងចូលចិត្តណាស់ »
« ស្រួលណាស់ ហាហាហា » គេស្រែកយ៉ាងមានក្តីសុខ ស្របពេលម្ខាងទៀតខាំមាត់បៀបឈាមដែលបែកពេញក្រអូមមាត់ ... វ៉ាឡាដាបិទភ្នែកអត់ទ្រាំនឹងភាពឈឺចាប់ បើជ្រុលជាខូចខ្លួនទៅហើយសុខចិត្តចាញ់មនុស្សថោកទាបដូចជាគេមួយក្តារទៀតចុះ ថ្ងៃណានាងរឹងមុាំនាងនឹងសងសឹក សងសឹកអោយសាកសមរ្យនឹងក្តីឈឺចាប់របស់នាង ។
ជុងហ្គុកបន្តរំលោភវ៉ាឡាដាយ៉ាងឆ្អែតឆ្អន់ រំលោភរហូតដល់កម្លាំងកំហែងគេអស់រលីងពីខ្លួនដល់ថ្នាក់ដេកស្តូកស្តឹងនៅម្ខាងដូចជាមនុស្សស្លាប់ ចំណែករាងស្តើងវ៉ាឡាដាក៏សន្លប់ដូចគ្នាព្រោះតែមិនអាចតទល់នឹងកម្លាំងយក្សដូចជាគេរាប់សិបម៉ោងបាន ... ។
________________________________
គួរអោយខ្លាច 😣 ជួយគាំទ្រម្នាក់មួយផងណព្វ ❤
ChaeMin_ឆេមីន🥀