Kate Torres
“Nagulat ka noh?” Miss Jade asked with a evil smirk on her lips . “Hindi mo inakala na ganito ang mangyayari no?” She then bend down and grabs my chin firmly with her hands that it hurts. “Siguro iniisip mo kung bakit ako ang kaharap mo at hindi si Selene.”
Tama siya, ang una ko talaga inisip ay si Selene. Si Selene lang naman ang alam ko na may galit talaga sa akin. Pero si Miss Jade? Oo at lagi kong nanonotice ang masama niyang mga tingin sa akin sa office pero hindi ko inakala na may ganito siya na side. Tama nga ang sabi sa kanta, maraming namamatay sa maling akala. At parang makakasama pa ata ako sa percentage ng mamatay.
“Well, hindi ka pa naman nagkamali sa iniisip mo.” Dagdag nito at parang naguluhan ako. Panong hindi ako nagkamali? Kasabwat niya din si Selene? “Dadating din yong babaeng yon dito, maghintay ka lang.”
“May magagawa pa ba ako?” Mataray kong sagot dito.
“Aba!” Sinampal niya ko at masakit yon. “Sumasagot ka pa ah.”
“Hello? May bibig po ako kaya sasagot ako kung gusto ko.” Okay, hindi pa din mawala ang gakapilospo kahit na sa pingit na ng kamatayan.
“Yabang mo ah!?” Singhal nito na namumula ang mukha. “Ano ang pinagyayabang mo ha? Si Tristan ba din ba? Wala dito si Tristan para sagipin ka Kate! Ilagay mo dyan sa kukote mo!” Dinuro niya ang noo ko at masakit din yon. Nakakarami na ang babae na to ah. Kung hindi lang ako nakagapos ay papatolan ko na to.
“Ano ba?!” Sigaw ko sa kanya. “Masakit na ha!? Hindi ako nagmamayabang at alam kong sasagipin ako ni Tristan sayo bruha ka! Kasi mahal ako non! Hindi kataulad niyo ni Selene na mga desperada! Nakakahiya kayo sa mga lahi ni eba!”
Akala mo kung sino akong matapang noh? Pero sa totoo lang ay nangagatog talaga ako. Hindi ko alam kung saan ko nakukuha ang mga sinasabi ko at kung saan ko nakukuha ang tapang para masabi ko yon.
Pero na sabi ko na and I have to face the consequence of saying those words. At hindi naman nagtagal yon dahil isang sampal naman ang nakuha ko sa kanya at isang tadyak sa may balikat. At sa uulitin ay masakit yon, masakit talaga especially ang tadyak. Ikaw ba naman tadyakan sa balikat noh? Of course masakit.
“Ilipat niyo siya sa kabilang kwarto.” Utos nito sa dalawang lalaking nakatayo sa likod niya. “Wag niyo siyang gagalawin kundi malilintikan kayo sa akin.” At pagkatapos niyon ay umalis din siya.
Napatingin ako sa dalawang lalaki na parang bouncer ata ng club sa laki ng katawan. Nakangisi ang isa na lumapit sa akin at sa isang galaw lang ay binuhat niya ako at nilagay sa kanyang balikat na parang isang sakong bigas. Napasigaw ako sa gulat at tumawa lang ang isa dahil doon. Ngiting ngiti lang ang dalawang bouncer wannabe na to habang nilipat ako sa isang kwarto at tinapon lang ang katawan ko na parang basura sa kama. Hindi agad sila umalis bagkos nakatayo lang silang dalawa dun at tumitingin sa akin. May pagnanasa sa mga mata nilang dalawa na akala mo’y patay gutom na ngayon lang nakakita ng pagkain.
“Ano pa ang ginagawa niyo dito?” Sigaw ko sa kanila pero ngiti ngiti pa din ang mga loko.
“Alam mo pare.” Sabi noong isa, yong nagbuhat sa akin, tatawagin natin siya sa pangalang na B1. “Ang gusto ko talaga sa babae ay yong mga matatapang.”
Tinaasan ko siya ng kilay. “Talaga lang pare ha?” I mocked him. “Ano naman paki ko sa gusto mo sa babae ha?! Umalis na nga kayong dalawa!” Natawa naman yong isang bouncer sa sinabi ko na tatawagin natin sa pangalang B2.
Napasimangot si B1 at lumapit sa akin sa kama tapos hinawakan ng mariin ang aking braso. “Aray! Ano ba! Sige ka, isusumbong kita kay Miss Jade.”
“Masakit ba ha?” Mas diniinan nito ang paghawak sa braso ko. “Ano? Magsusumbong ka ba? Sino akala mo ang paniniwalaan sa ating dalawa? Ikaw o ako?”
“Pare, tama na yan.” Pag-awat ni B2 dito kay B1 pero mas hinigpitan ni B1 ang pagkahawak sa braso ko. Lintik naman na oo, parang babaliin pa ata nito ang buto ko.
“Pare, tama na nga.” B2 drag B1 away from me. “Ano ka ba? Gusto mo bang malintikan tayo ha? Akala ko ba kailangan mo ng pera?” Pagremind nito kay B1.
“Pera lang naman pala kailangan nyo.” Sabat ko sa kanila baka kasi makatakas ako eh. Alam nyo naman, greed is the root of all evil. “Pwede ko kayong bigyan din ng pera, pakawalan nyo lang ako.”
“Tumahimik ka nga!” Sigaw ni B1 sa akin. Napaka.ungrateful naman nitong si B1, nag-ooffer lang naman ako.
“Pare, umalis na lang tayo dito.” Pag-aya ni B2 dito na nakahawak sa balikat. Bromance pa ata ang dalawang to eh.
Tinignan ako ni B1 tapos hinawakan ang mga pisngi ko ng isang kamay lang. “Tandaan mo, mapapasaakin ka din.”
Sasagot sana ako kaya lang hindi ko magawa dahil sa hawak pa nito ang mga pisngi ko. Kaya ang ginawa ko na lang ay dinuraan ko siya at napamura naman ito. Sasampalin sana ako ni B1 kaya lang napigilan ito ni B2.
“Ano ba pare?” Sigaw ni B2 sa kay B1. “Malilintikan na talaga tayo ng dahil sayo.’”
“Ang babaeng kasing to.” Turo nito sa akin. I was restraining myself from mimicking him, baka kasi mas lalong mapikon si B1.
“Hayaan mo na siya.” Sabi ni B2 sa kay B1. “Hindi naman yan magtatagal.”
Teka, anong hindi magtatagal? “Anong pinagsasabi mong hindi magtatagal ha?” Hindi ko mapigilang eh tanong.
“Hindi magtatagal.” Nakangising sabi ni B1. “Dedo, patay. Anong akala mo? Makakalabas ka dito ng buhay?” Natawa ito. “Kaya miss, ibigay mo na lang yang katawan mo sa akin. Mapakinabangan man lang bago ka namin itabon.”
Magkahalong pangamba at takot ang naramdaman ko sa sinabi ni B1. Hindi pwedeng mangyari yon, magpapakasal pa kami ni Tristan, magkakaanak pa kami ulit, magkakaroon pa ng kapatid si Mia. Kaya hindi pwede. Hindi ko hahayaan na mapatay ako ng mga walang kwentang mga tao na to.
“Mas pipiliin ko pang mamatay kaysa ipahalay sayo ang katawan ko!” Mataray kong sabi kay B1. “Kaya matigas ka.”
“Aba..”
“Pare, tara na.” B2 finally drag B1 out of the room and I let out a sighed of relief as the door close with them.
Napahiga ako sa kama na halos nangagatog ang katawan. Ang lakas ng tibok ng puso ko na parang sasabog sa loob ng aking dibdib. Napapikit ako na pinipigil ang mga luha na tumulo pero letseng mga luha na to tumulo pa din.
Questions filled my mind as I lay there with tears falling from my eye. Could I escape this nightmare that I am in? Could Tristan find me in time? Could I make it here alive?
Tristan Pangilinan
“Daddy, wala pa din ba si Mommy?”
Nakahiga na siya at nakaupo ako sa gilid niya. I bend down and place a kiss on her forehead as I stroke her hair. “Wala pa baby eh. Siguro may pinuntahan lang siya, dadating din yon maya’t maya.” Sabi ko pero sa totoo lang ay hindi ko alam kung naasan si Kate.
Hindi siya dumating sa manila zoo at halos naghintay kami maghapon sa kanya. Hindi niya sinasagot ang tawag ko at text at sa kalaonan ay out of coverage na ang phone niya. Tinawagan ko na si Mama at si Tita kung magkasama ba sila pero hindi daw at nagpaiwan daw ang dalaga sa kina Lucas. I already contacted Lucas and he told me that also left after half an hour. I had called all her friends that I had known but she was nowhere to be found.
I am already tempted to go to the police to report her missing pero alam kong kailangan ko muna ng 24 hours. Shit! Bakit kasi na 24 hours pa? Hindi ba pwedeng 12 hours na lang?
I am already worried at hindi ko na alam ang gagawin ko. Paano kung may nangyaring masama sa kanya? Pano kung..? Ayokong maisip ng masama pero hindi talaga ako mapakali. Kate, nasaan ka na ba?
“Saan po kaya pumunta si Mommy?” Tanong ulit nito. Haist! Ito pa ang pinakamahirap. Ang pagsagot sa mga tanong ni Mia. Ayokong magsinungalig sa kanya pero ayoko din naman na mag-alala din siya.
“Pumunta lang siya kina Tita mo Zia.” I reason out. “Pagkagising mo bukas ng umaga ay nandyan na si Mommy, kaya matulog ka na.”
“Talaga daddy?” She asked with doubt. Ang hirap talagang magsinungaling sa bata na to.
“Yes naman baby.” I replied as I fix her blanket. “And it is already pass your bedtime. Magagalit sayo si Mommy paghindi ka pa natulog. Gusto mo bang magalit si Mommy kay Mia?”
Tudo iling naman siya sa tanong ko. “I don’t want mommy to be angry at Mia.”
“Good.” I again place a kiss on her forehead. “Matulog ka na ha.”
She nodded and slowly close her eyes. “I love you Daddy.” She mumbled as she hugged her teddy bear.
My heart swell with joy with those words. “I love you too baby.” I whisper as I kiss her cheeks.
Dahan dahan akong lumabas ng kwarto niya at pinatay ang ilaw. Pagkalabas ko ay pumunta agad ako sa kwarto para tignan baka dumating na si Kate pero wala pa din. Kinuha ko ang cellphone sa aking bulsa at dinial ulit ang number niya. Out of coverage area pa din. Kinakabahan na talaga ako, saan kaya siya nagpunta?
Bumaba ako at pumunta ng kusina. I think I need a drink. I badly need a drink. I think I will be going crazy dahil lang sa kakaisip kung saaan si Kate.
Kinuha ko ang brandy na nakatago sa cabinet at isinalin iyon sa baso. Kumuha ako ng ice sa fridge at nilagyan iyon. Napapikit ako habang nakaupo sa stool na nakasandal ang likod. Diretsong ininom ko ang laman ng baso at napabuntong hiniga sa init na hatid nito sa aking lalamunan.
“Kate.” I mumbled her name with close eyes still thinking where she went. Ayoko kasing isipin na may masamang nangyari sa kanya. Pero sa loob loob ko may sumisigaw na nasa delikadong situwasyon siya ngayon.
My chest ache with pain with that thought. I don’t want to loss her. God, please let me not loss her. I pray as close my eyes tight.
And just then, my phone begun to vibrate. Kinuha ko ito sa bulsa at isang message sa isang unknown number ang aking narecieve. Kumunot ang aking noo at nilapag ang baso sa mesa. I opened the message and I curse as I read the damn message which read.
Nasa amin ang babae mo at kailan namin ng isang milyon para sa buhay niya. Wag kang magtangkang magsumbong sa pulis kundi papatayin namin siya. Binibigyan ka namin ng isang araw para mabuo ang isang milyon.
“The fuck!” Napamura ulit ako. “Ano ba to? Isang teleserye?!”
I called the number because I think this is just ridiculous. Kidnap? Yeah right. This must be a joke. The bastard didn’t answer my damn call.
I keep on calling the number until I it was turn off. Gagong yon ah, wala ba siyang magawa sa buhay?
I finish the bottle of brandy and with my sight going double I went back upstairs to my room feeling lonely. Lonely because of Kate’s absence. Nasaan ka na ba Kate? Bakit bigla kang nawala? May mali ba akong ginawa na para iwan mo ako ng ganito?
Natumba ako sa pagbukas ko ng pinto at halos masubsob sa sahig kung hindi lang sa isang bagay na aking nahawakan. Malambot iyon at parang hindi ata bagay kundi tao. Napatingin ako dito pero dahil sa ako’y lasing at madilim ang kwarto ay hindi ko matanto kung sino.
“Kate?” Maybe it’s her, maybe she’s back. “Ikaw ba yan Kate?”
Hindi siya sumagot bagkos lumapit sa akin at hinalikan ako sa labi. Lasing ako, oo, inaamin ko yon pero hindi ibig sabihin niyon ay hindi ko na makikilala ang halik ni Kate sa hindi. At alam ko na hindi si Kate ang humahalik sa akin.
I push whoever it is away from me and I think I sober up because of what had happened. I switch on the light and no one was there but the room was in chaos. Clothes are on the floor and the bed was like it was stab so many times with a knife.
Biglang tumigil ang puso ko. Dali dali akong tumakbo papunta sa kwarto ni Mia at nanlumo ako sa nakita. Wala na ang anak ko. Napasandal ako sa pintuan habang tulalang nakatinign sa higaan nito. Higaan na wala nang laman.
Then suddenly my phone rings. I didn’t bother checking out the number as I answered it. “Hello.”
“Ihanda mo na ang isang million Mr. Pangilinan.”