Sonucunu bildiğim halde bırakıyorum çocukluğumu bu topraklara, düşüncelerimi yücelttiğim o kozalak ağaçlarına emanet ediyorum bedenimi, sevgimi de gökyüzünün maviliğinde besliyorum, bu kez farklı yazıyorum ey dostlar! Kulak verin dediklerime; çünkü bir sincap yuvasının adaletinden doğup geliyorum bu realist dünyaya.
İçimdeki yarım kalmış sözcüklerde takılı kalıyorum hep, karanlık fikirlerde buluyorum ansızın yaratılmış düşüncemi, ahlakımı hayalimle sınıyorum bu kez, saatimle kuruluyorum çocukluğumun gezegenine, bir zaman makinesi icat ediyorum ruhumun meleklerinden, eskimiş resimlerin özlemini veriyorum taşlara, topraklara, düşlerimde kurduğum bahçemin suyunu paylaşıyorum canlılarla, ben bir gün kuş bir gün gül oluyorum. Doğamın azizliğini sizlerle paylaşmak bir yana kendi acizliğimi de kutsuyorum bu yolda.