İnsanlarımızın yetersizliğinden dolayı, elimizdeki hiçbir şeyi elimizde tutamıyoruz. Kullandığımız her şey, duygularımızın güzelliği sahip olduğumuz ne varsa her şeyin özünü bozuyoruz, kavuştuğumuz yahut sahip olduğumuz zevkimizi, hobilerimizi, fobilerimizi bile karmakarışık bir hale getirip duygularımıza bile işkence çektiriyoruz, her şeyimizi son anına kadar yaşıyor kendimize haksız yere can çekiştirmek için çaba gösteriyoruz o da yetmiyor dillerimizde dolaştırıp, acımızı tatlılaştırıyoruz hem de sahte tatlılıklarla, değiştiriyoruz kendi ruhlarımızı.
Bu konuda Montaigne, " Derin bir sevinçte, eğlentiden çok ciddilik olduğunu söyler. " saadetin ise bizden üstün olduğunu da dile getirmekten kaçınmaz, bilmem belki Montaigne de benimle aynı görüşü savunmaktadır ; ama bana öyle geliyor ki insan acıya, üzüntüye kendini güle güle bırakır belki de kendini kandırmaktan başka isteği olmadığı için yapar bunu ya da gerçekten üzüntüden haz aldığı için tatlı gelir ,acaba bazı bedenler gerçekten de üzüntüden mi zevk alır? Peki üzüleceğini bile bile üzüntüden haz alıp sevinmek gerçekten de garip bir olay değil midir? Gerçi başlı başına zaten hüzünden keyif almak saçmalık değil midir? Bana öyle geliyor ki insan tabiatı yeryüzünde bulunan en devasa varlık, dilediği bütün hazlara sahip öyle sanıyorum ki insan yaşadığı bu doğada ateş içerisinde kül olmuş talihsizliğinin vebasını çekmekle yükümlü ve bunu istese de istemese de insanoğlu bu yolda her yönden eksiktir, her zaman bir tarafı yamalıdır. Yaşadığımız gündelik hayatta gösterdiğimiz fazla olgunca davranışların da taraftarı değilim aslında; çünkü fazla zekilik insanı keskin meraklılığa aynı zaman da ince detaylara götürür ki bu olay insanın kendine olan saygısını da yitirmesine olağan gösterir ve başarısızlığa yol açar, bence dünyada tembeller daha çalışkandır, aslında bakılırsa dünyamızı bu şartları bu ölçüye getirenler tembellerdir niye mi? Uçağı icat eden kişi araba ile uzun yol gitmemek için uçağı icat etti ya da tekerliği bulan kişi yürümeye çekindiği için tekerleği icat etti, biz insanların birbirlerini, kendilerine kanıtlama çabasından dolayı. Fikirler birbirlerine zıt geldiği için insan her daim kendisini kaybeder, tembelleşme ise her zaman favorimdir ; çünkü dediğim gelişigüzel düşünceler bizi bu üst mertebeye getirmiştir.
Ben işlerimi bu zamana kadar hesapsız yapmışımdır, bu yüzdendir ki sonuçlarımı arayıp karar vermekte güçlük çekmem; çünkü aslında etrafınıza da bakarsanız hesaplı yapılan her şey aslında zorluk ve yararsız sonuçlanır ve dikkatle bakarsanız en iyi iş yapanlar nasıl yaptıklarını anlatmaktan bile aciz insanlardır.