Ben de bu yolun yolcusuyum dostum, hani o üst üste gelen hengamelerin öğrencileri var ya tam da işte ondan bahsediyorum. Bilmem bir gün usta olur muyum acaba toprağa giden bu yolda? Sol yanımda durduramadığım bir his, eminim sizde bilirsiniz bu hissi, insanı içten içe parazit gibi sarıp bitiren acayip bir his, ben uzun ve zorlu yokuşlardan geliyorum, taşların ezdiği dağların solan çiçeklerin devranını yaşıyorum, geçmiş yaşantılarımın ise realistliğini kaldırıyorum bedenimden.
Harabe olmuş, baştan başa devrim yazıları yazılmış evlerin, içerisinden geliyorum dostum, güzelliğine ulaştığım sandığım yaşamımın, çürüyüp giden insanlığımın en derinine batıyorum, yüzümdeki gülüşlerimin, ciddiye almadığım olgun düşüncelerin hayallerini bizzat ben yaşıyorum, dayanılmaz olan bu kez insanlar değil ben oluyorum.
* Yorgunum, hiçbir şey bilmiyorum tek istediğim, yüzümü tahtaya koymak ve sonsuza dek öyle kalmak, bu kez pes edişimin heyecanını veriyorum sizlere alın, kucak dolu gözyaşlarımı sarın vicdani dolu yüreklerinize; ama unutmayın beni; çünkü bilin ki elbet yine karşılaşacağız kervan yüklü sevdalarda, belki de paylaşacağız hüzünlü sokakların pervasız sonbaharını, belki de tekrar atarız birbirimize beklenmedik şık bakışları, söylesene dostum sence olur mu bu dediklerim? Bu kez uçacak mı kafamızın üstünde imkansız olan kuşlar ,dönecek mi yersizliğimdeki yerleşik olan hayatım sonsuza? Konuşsana söyle, bana bu kez de olacak görkem de, sen bu hayattan kopacaksın de bana, hadi kandır beni yalanlarınla, zorlukların üstesinden geleceğimi anlat mesela ya da tekrar sabahları sütlaç yediğim çocukluğuma geri döneceğimi söyle ama sakın bakma bana öyle acınası gibi, ben zaten sizin acı dediğiniz o duygunun ülkesinden geliyorum.