Üçüncü Bölüm

40K 1.7K 1.3K
                                    

Medya: Rüzgar Çağlayan 👆🏻

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Medya: Rüzgar Çağlayan 👆🏻

•••

Derin bir nefes alarak, yarım saattir sürdürdüğüm ediz abime ve toprağa olan sövme seansımı bitirdim. 

Allah aşkına sabah sabah bir insan öyle uyandırılır mı? Tamam belki biraz zor uyanan bir insan olabilirim, çok fazla uykuyu da seviyor olabilirdim ama güzelce sakince tatlı dille uyandırmak varken ne bu şiddet, bu celal?

Neyse.

Şu an bunun için sinirlerimi bozmam. Bu yaptıkları ilk değildi ve çok büyük ihtimalle de son da olmayacaktı.

Bu yüzden takmıyordum.

Telefonumu, cüzdanımı ve gerekli bütün ıvır zıvırları sırt çantama attım. Odadan çıkmadan önce son kez aynanın karşına geçerek kendimi süzdüm.

Bugün ilk gün olduğu için formaları giymemiştim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bugün ilk gün olduğu için formaları giymemiştim. Onun yerine kot pantolon, siyah baskılı bir tişört ve asla vazgeçemediğim deri ceketimi giymiştim. Belime kadar uzanan kumral saçlarımı açık bırakmıştım ve siyah  deri ceketimin üzerine dağılmış, hoş duruyordu. Yüzüme makyaj yapma gereği bile duymamıştım. Sonuçta okula gidiyordum. Abimin dediğine göre ikinci evime. Yani pijamalarımla bile gidebilirdim.

Kendi kendime sırıttım. Aslında fena fikir değildi. Ama yemiyordu, maalesef.

Aynanın karşısından çekilerek seri adımlarla odadan çıktım. Zıplaya zıplaya merdivenlerden inerek salona girdim direk.

Hepsi koltukta oturuyordu. Beni görmeleriyle ayaklandılar. Kaşlarımı çattım. "Hep beraber gitmiyoruz herhalde okula?"

Poyraz abim büyük adımlarıyla yanıma gelerek beni kolunun atına çekti. Saçlarım arasına uzun bir öpücük kondurdu. "Hayır, meleğim sizi rüzgar bırakacak. Biz edizle şirkete geçiyoruz. Seni görmeden gitmeyelim dedik."

Kollarımı beline dolayarak parmak uçlarımda yükselip yanağına ufak bir öpücük bıraktım. "Şimdiden iyi çalışmalar, abiciğim. Beni hiç merak etme. Uslu bir kız olacağım." Diyerek şirince gülümsedim.

𝗗𝗶𝗸𝗸𝗮𝘁: 𝗔𝗯𝗶𝗹𝗲𝗿𝗶𝗺 𝗩𝗮𝗿!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin