Taste of Two Lips Rivera Series #4

CHAPTER SIX [ Sean ]

Chapter Six [ Sean ]

"Sean!" I almost jump on my seat when someone shouted my name. Pero si Meredith ay nanatili lamang ang paningin sa akin. Hindi manlang nagalaw sa kaniyang kinauupuan.

Itinapon ko ang gamit na bulak sa may malapit na basurahan at nilingon ang tumawag sa akin. My forehead crease, I don't really know him pero sa pagkaka-alala ko ay isa siya sa mga madalas na kasama ni Blu.

The boy's eyes darted at my back, which is Meredith's direction. I suddenly felt annoyed at kaagad na iniharang ang katawan ko sa kaniyang mata.

His eyes widened a bit while I look at him seriously. "Ako ang punta mo?" seryosong tanong ko. Napakamot siya sa kaniyang ulo at itinaas ang supot ng pagkain na kaniyang dala.

My eyebrows raised, hindi alam kung kukuhanin iyon o kung ano. "Pinabibigay ni-ay ng secret admirer mo raw pala!" he said. Mas lalong kumunot ang noo ko sa kaniyang tinuran.

Secret admirer, huh.

Hindi ko alam kung ano'ng gagawin ko, but in the end kinuha ko nalang. Para naman hindi sumama ang loob ng kung sino mang 'secret admirer' na iyon sa akin, and isa pa, to this boy to quit staring at Meredith.

I thank him at kaagad naman iyong umalis. I look at the foods. Wala naman sigurong masama kung tinanggap ko 'to, right? Besides, hindi pa rin naman ako kumakain.

Thanks to that secret admirer.

I walk myself back to Meredith. Her eyes immediately found mine, and I can't help but to get mesmerized under her gaze.

Shit, this is not normal. Pull yourself together, Sean!

I cleared my throat at isa-isang inilapag ang pagkain sa may lamesang naroon. She's so silent. Ano ba'ng nasa isip niya? Ganito ba talaga siya?

I cleared my throat before asking her with the food. "Gusto mo?" she looks at me boringly. Or should I say with her usual expression. Damn, woman.

"No."

Didn't even bother to mutter a small thanks. Tsk.

"Kumain ka na?" tinanong ko pa rin. Dahil hindi ako makakapayag na habang kumakain ako ay tahimik lamang siyang nakaupo sa tabi ko.

"No." she said, this time with a sigh.

I'm confused. Ever since na magsimula ang second semester hindi ko siya kailaman nakita sa cafeteria. Kahit noong unang sem, ni mag order nga sa cafeteria ay hindi ko siya nakikita.

And I also noticed her small and thin frame, but still looks...beautiful. Is she even eating? Don't tell me na nag-di-diet pa ang isang 'to?

"Hindi ka kumakain ng lunch?" pagtatanong kong muli. Curious na curious talaga.

"No."

Napakamot ako sa gilid ng aking pisnge. Pakiramdam ko isang tanong nalang at mabibigwasan na niya ako.

"Alright. Maybe I'll just save these foods later and enjoy it alone. Tutal galing lang rin naman raw sa isang secret admirer..." I don't really know kung bakit naidugtong ko pa iyon, pero mahina lang naman, buong akala ko nga ay ako lang ang nakarinig pero...narinig rin pala niya.

And her question shock me.

"From who?" she asked. Ang kaninang nakatiklop na mga braso sa dibdib, ngayon ay magkahiwalay na. Her chinky eyes are also narrowing at me.

I'm confused, but still answer her. Nakakahiya tuloy.

"Ah, from a secret admirer daw-" napigil ang pagsasalita ko nang biglaan niyang hablutin ang ibang pagkain na naroon sa lamesa.