ព្រឹកថ្ងៃថ្មីក៍បានឈានមកដល់ ពន្លឺព្រះអាទិត្យចាំងចូលក្នុងបន្ទប់
នាងក្រមុំតាមចន្លោះវាំងនន រាងស្តើងក៍ក្រោកពីដំណេកដើរសំដៅ
ទៅបន្ទប់ទឹកដើម្បីងូតទឹក ន្អាលទៅធ្វើការងារ។ មិនយូររាងស្តើង
ក៍ចុះទៅខាងក្រោមដើម្បីចម្អិចអាហារពេលព្រឹក បម្រុងនឹងឈាន
ជើងចូលទៅក្នុងផ្ទះបាយហើយស្រាប់តែទច់ដំណើរដោយសារតែសម្លឹងស្រែកពីក្រោយខ្នង។
«ថ្ងៃចាំងគូទហើយទើបនឹងយាងចេញដំណេក? ស្ពឹកមែន»
ពេលបានលឺរាងស្តើងក៍ងាកយឺតៗទៅរកម្ចាស់សម្លេងដែរស្អីឲនាង
ញ៉ែតៗទាំងដែរនាងខំប្រញាប់ងើបពីព្រលឹមហើយនៅត្រូវមាត់
ប្រុសព្រៃផ្សៃម្នាក់នឹងទៀត?
«ម៉ោង៦ហើយនៅថ្ងៃចាំងគូទទៀត?»
«ហ៊ានតមាត់មែនទេ?» ជុងគុកសម្លឹងទៅរាងស្តើងដែរឈរមិន
ឆ្ងាយពីគ្នាប៉ុន្មានជាមួយនិងទឹកមុខកំណាច យ៉ារ៉ាមិនបង្អង់យូរក៍
រត់ចូលក្នុងផ្ទះបាយយ៉ាងលឿនព្រោះមិនចង់ឲគេធ្វើអ្វីផ្តេសផ្តាស់
លើរូបនាងទាន់។ រាងក្រាស់ពេលដែរឃើញអ៊ីចឹងហើយកាន់តែ
បានចិត្ត កាន់តែសម្លត់នាងថែម។
«នែ៎..នាងម្ហូបកាលណាបានឆ្អិន? ធ្វើរាប់ម៉ោងហើយ?» យ៉ារ៉ា
នាងមិនតបមិនតទៅគេវិញទោះបីជាតបទៅគេវិញក៍គ្មាន
ប្រយោជន៍ត្រូវគេស្តីឲថែម។ មិនយូរក្រោយពីជុងគុកជេអស់
ឆ្អែតអស់ចង់ហើយរាងស្តើងក៍លើកអាហារមកដាក់លើតុអាហារ
ដែរជុងគុកអង្គុយ ហើយក៍ចាក់ចេញពីគេមិនឲគេជេនាងទៀតនាំ
តែឲឈឺត្រចៀកអត់អំពើ។
«មនុស្សស្អីរឿងច្រើនមែន» យ៉ារ៉ាដើរបណ្តើររអ៊ូរទាំបណ្តើរ
ព្រោះធ្វើស្អីក៍នាងខុសមិនដែរត្រូវចិត្តអីបន្តិចសោះ។
រាងស្តើងចេញទៅខាងក្រៅដើរមើលសួនច្បារដើម្បីស្រូបយក
ខ្យល់អាកាស កំពុងតែសប្បាយនិងបរិយាកាសក្នុងសួនក៍ធ្វើឲនាង
ខូចអារម្មណ៍ភ្លាមពេលបានលឺសម្លឹងរបស់រាងក្រាស់។
«យ៉ារ៉ា!! ឆាប់មកខាងក្នុងវិញឲលឿន» សម្លឹងស្រែកហៅរបស់
គេលាន់លឺយ៉ាងខ្លាំងដូចដាក់មេក្រូ រាងស្តើងរត់ទៅយ៉ាងលឿន
ធ្វើឲក្រឡាចជើងនឹងកាំជណ្តើរខាងមុខផ្ទះ រាងស្តើងដួលអុក
គូទទៅនឹងសុីម៉ង់មួយទំហឹង។
«អូយ៎....» នាងតូចលើកប្រអប់ដៃអង្អែលទៅកន្លែងដែរប៉ះទង្គិច
ថ្នមៗហើយក៍បែរមកមើលជើងនិងជង្គុងដែរចេញឈាម
រាងក្រាស់ក៍ដើរមកមើលហើយប៉ះជើងដែរដួលនោះថ្នមៗ កែវ
ភ្នែកមុតស្រួចដូចកាំបិទសម្លឹងមើលផ្ទៃមុខតូចច្រមិចដោយក្តីអាណិតតែចិត្តអាណិតក៍បានរសាយបាត់អស់ចិត្តគំនុំលិចឡើង
ថ្កោលនៅក្នុងចិត្ត ភាពកំណាចក៍លិចឡើងមក ដៃដែរគេអង្អែល
ជើងរបស់នាងក៍ច្របាច់យើងខ្លាំងមិនខ្វល់ថានាងឈឺរឺមិនឈឺនោះ
ទេធ្វើឲឈាមកាន់តែហូរមក គេច្របាច់ជើងនាងស្ទើរតែបាក់
ឆ្អឹងជាពីរកំណាត់ទៅហើយ។
«អូយយ៎..ខ្ញុំឈឺ...លោកឈប់ទៅខ្ញុំសុំអង្វរ»នាងតូចលើកម្រាម
ដៃដបសំពះអង្វរគេទាំងទឹកភ្នែក រាងក្រាស់មិនស្តាប់អ្វីទាំងអស់
នាងកាន់តែយំអង្វរ គេកាន់តែធ្វើ។
«ឈឺមែនទេ?» រាងក្រាស់លើកចិញ្ចើមទាំងសងខាងបញ្ចេញ
ទឹកមុខអាណិតដាក់រាងស្តើង នាងងក់ក្បាលដើម្បីបញ្ជាក់ឲគេបាន
ដឹង ម្រាមដៃក្រាស់ក៍ក្រសោបមុខរបស់នាង តែអ្វីដែរនាងគិតថា
គេឈប់ធ្វើគឺស្មានខុសហើយ។
ផាច់!!!
ស្នាមម្រាមដៃប្រាំជាប់នៅលើថ្ពាល់យ៉ាងច្បាស់ធ្វើឲនាងតូចកាន់
តែយំហូរទឹកភ្នែកដូចទឹកជ្រោះ រាងស្តើងលើកដៃអង្អែល
ថ្ពាល់តិចៗ ។
«មនុស្សថោកទាប ហ៊ានសូម្បីតែលើកដៃវាយមនុស្សស្រី»
ត្រូវហើយគេពិតជាគ្មានចិត្តមេត្តាអ្វីសោះហ៊ានប្រើអំពើហិង្សាទៅ
លើមនុស្សដែរជាភេទទន់ខ្សោយ ដែរនាងមិនបានធ្វើអ្វីខុស
ផងមកវាយនាងបែបនេះ?វាសមដែរទេ?
«នេះនាងផ្គើននិងយើងផងមែនទេ?» រាងក្រាស់ចាប់អូសនាងចូល
ទៅក្នុងផ្ទះវីឡា ធ្វើឲជើងរបស់នាងកកិតនិងជណ្តើរប៉ះនិងគែប
ស្រួចៗរបួសកាន់តែមានច្រើនឈាមកាន់តែហូរ រាងក្រាស់
រួញនាងទៅផ្អឹបនិងជញ្ជាំងមួយទំហឹងស្ទើរតែបាក់ឆ្អឹងខ្នង។
រាងក្រាស់ហូតខ្សែក្រវ៉ាត់ពីខោរបស់គេ វាយទៅនាងតូចយ៉ាងខ្លាំង
ឆ្វាច ឆ្វាច...
រាងក្រាស់ដាក់មួយទំហឹងដៃធ្វើឲ ដៃ ជើង របស់នាងជ្រាបឈាមរិចៗចេញមក និងស្នាមជាំស្ទើរតែពេញខ្លួន រាងស្តើងស្ទើរតែដាច់
ខ្យល់ស្លាប់ព្រោះគេវាយមិនសំចៃដៃបែបនេះ នាងគ្មានកម្លាំង
ងើបដើរនោះទេសូម្បីតែអង្គុយក៍មិនបានផង រាងតូចដេកនៅលើ
ឥតការ៉ូភ្នែកបើករឹមៗ ។ រាងក្រាស់ក៍ចាប់បីនាងទៅក្នុងបន្ទប់
ចាក់សោរ។
«កម្មពារអ្វី?» រាងស្តើងនិយាយខ្សាវៗដេកស្តូកនៅលើឥតការ៉ូ
ទឹកភ្នែកហូរមកមិនដាច់ រាងកាយរបស់នាងពេលនេះមិនខុសពី
អ្នកជាប់គុកនោះទេត្រូវគេវាយដំធ្វើបាបមិនអាណិតពិតជា
ព្រៃផ្សៃពិតមែន។
YOU ARE READING
គំនុំចិត្តចងបេះដូង(The End)
רומנטיקהស្នេហាបង្កើតឡើងដោយភ្លើងគំនុំគុំគួនពីអតីតកាលដែរមិនអាចបំភ្លេចបានដោយការសងសឹកដោយវិធីត្រជាក់មិនបង្ហាញអាកប្បកិរិយាខឹងស្អប់ចេញមក ការស្រឡាញ់ លាយលំជាមួយនឹងការស្អប់។
