Our Twisted Fate: The Missing Prince

Chapter Twenty-seven - Superior of Evil

Chapter 27

Writers Note: Hehe, hello spiders! Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng sumusuporta at sumusubaybay sa story ni Alexis. Pasensiya na po at salamat sa paghihintay ng update, unfortunately naging delay po yung update dahil sa mga tambak na mga modules but then I hope you stay, and wait for my next update. Iilan lang po kayo na bumabasa nito, but that is enough to motivate me to continue to work and share my passion in writing stories, you are dearly appreciated. I'll try my best na matapos ito agad. Thank you, ciao.
***
Short chapter ahead.

Naomie's (PoV)

"Kung ganon po we have to hurry kailangang mailigtas natin si Rouel, baka po ano nang nangyari sa kanya." Bakas sa mga salita niya ang pangangamba sa nobyo nito and I can see love and care on her eyes. Hindi maitatangi ng mga mata nito ang pag-alala niya kay Rouel. Sana nga ay ayos lang ang anak ko. Hindi ko kakayanin na may mangyari sa kanya.
I missed the chance to carry him in my arms when he's newly born, I missed the chance to see him and support him as he is learning his first step and I missed to be his mother. I want to fulfill that now, gusto kong bumawi sa pagkukulang ko sa anak ko.

Kailangan kong mag-isip ng paraan para tapusin ang lahat, time is ticking at anumang oras ay mabubuhay muli si Tahoba, I have to stop it. Hindi ko hahayaang sisirain na naman niya lahat and he will take away my family with me again, I can't bare to lose them again.

Masyado ng naging kumplikado ang lahat, kailangan nang matapos lahat ng 'to. I miss my family, I miss him. It's been decades, watching him from distance has been so hard. Masyado akong nagtimpi na lapitan siya, gstuhin ko man na lapitan at yakapin siya para sabihin na I was there all along, akala ko iyon ang makakabuti sa mga panahong iyon, ang lumayo muna at humanap ng paraan para maging maayos ang lahat, but I was wrong. I am perfectly wrong dahil sinayang ko lamang ang mahigit dalawampong taon na makakasama ko sana sila.

"May naisip na ako." Hindi ko alam kung magtatagumpay ako sa plano ko, but I have to do something para sa anak ko.

"Ano po iyon?" Tumayo siya pagkasabi niya dito kaya tumayo narin ako. I let a heavy sigh and gave her a serious look.
Alam kong hinihintay niya ang susunod kong sasabihin. I pressed my parted lips together as I am about to say something.

"Listen, let me do this alone, you will just make it hard for Rouel kapag nandoon ka." I saw her cleared a lump. Kailangan niya munang dumistansiya sa anak ko dahil iyon ang makakabuti. At may isang bagay pa akong nakikita sa kanya kaya kailangan niyang lumayo sa kapahamakan.

"I'm sorry pero iyon ang totoo. Mahihirapan lang si Rouel na labanan si Feti at Louise kapag nandoon ka."
"Pero Naomi, hindi pwedeng wala akong gagawin." She insisted as I have expected. I know he is irritated and furious right now.

"Trust me, okay? Ayokong pati ikaw ay madamay, iyon lang naisip kong paraan para hindi matupad ang nakatakda para sa anak ko." please just do what I say.

Third person's (PoV)

Naiwan lamang si Ellysse na nakatulala dahil sa sinabi ni Naomi. Hindi niya lubos maisip na mahihirapan si Rouel ng dahil sa kanya. All she is thinking is to be by his side to help him and to keep him safe. Iyon lamang ang gusto niyang gawin sa mga oras na ito.
Lahat ng sinabi ni Naomi ay may kabuluhan, subalit hindi maaaring wala siyang gagawin. Gusto niyang tumulong ngunit sa paanong paraan? Hindi naman kasi pwedeng manatili na lamang at mag isang maghintay sa kahihinatnan dito sa maliit na kubo. Ayaw niyang maging pabigat na lamang sa nobyo niya. She have to do something.

After thinking not so long, she console herself and erase the bugging thoughts in her head. Kailangan niyang maging matatag at maging handa sa kahit na anumang mangyari. Afterall, she needs to do something. Saving Rouel and Elenos is the only thing on her mind now.
****