Our Twisted Fate: The Missing Prince

Chapter Thirteen - (Control It!)

Chapter 13

I'm strong. I know I'm strong and I must be strong. Tanggap ko man o hindi ay dapat pa din akong maghanda para hindi madaig ng kasamaan. I have to prove myself, I have to show them that I will not be the cause of destruction but I will make it bloom. Kailangan kong maging malakas and be powerful enough to stand with them. I can't rely to my father forever, I need to do this on my own.

Kinain ko ang pagkain na nakalagay sa side table ng kama ko. I needed the strength para simulan ang pag-eensayo ko. Yes, that's what I'm planning to do. Ayoko ng pumasok sa Sozu at palalakasin ko ang sarili ko sa sariling paraan.

Pagkatapos kong kumain ay lumabas ako sa palasyo ko para mag-ensayo. Buti nalang at walang nagbabantay sa labas ng kwarto ko kaya madali lang akong nakasibat. Madilim, at tanging ang sinag lang ng buwan ang lumiliwanag sa dinadaanan ko. The coldness shivers my whole body, embracing me. It was happy, para akong hinahagkan ng hangin na parang sabik.

Maghahanap ako ng mapagsasanayan ko, isang lugar na mapapalagay yong diwa ko. Naglakad lang ako ng naglakad, walking to the plains with an uneven grown grass. Kahit madilim ay hindi ako natatakot, my fears are all gone and I don't know why. Ganito talaga siguro kapag okupado ang isip, wala ka nang marararmdaman na takot.

Gusto kong sumigaw, isigaw lahat ng hinanakit ko sa sarili ko, kung bakit pa ako nabuhay, ano pa ang silbe ko kung ako lang din ang magdudulot ng kasamaan sa mundo?

"Ahhh." Sumigaw ako ng malakas. Letting out everything from my stomach. I feel the energy coming out from my body, nawawalan ako ng lakas dahil dito kaya napaluhod ako sa lupa.

"Hay... Rouel, Rouel." Napalinga-linga ako ng marinig ko ang boses na iyon.

"Sa tingin ko madali ka lamang matatalo, ang hina mo." Dahan-dahan akong napatayo at napatingin sa likod ko. I saw him floating in the Air. Who is he?

"Sino ka?" Tanong ko, hindi ako natatakot sa kanya.

"Just call me Joseph, the God of Air. Naparito ako dahil parang kailangan mo ng gabay diwa." Gabay diwa? Meyganun?

"Paano mo ako matutulungan?"

"Rouel, you are powerful more than you think, kaya ikaw ang pinili ng lux na magtanggol sa buong elenos when she foresee the prophecy, and you are my living incarnation. The flowers had bloom the day that you had born. That means you are the hope Rouel. Some did not understand the prophecy well."

"What do you mean?" He landed himself at lumapit sa akin.

"That means, you are not destruction, instead you are the hope of the world. Hindi ka namamatay Rouel. The Goddess of Lux made sure of that." What? Hindi ako namamatay? Naguguluhan na ako.

"What? Can you explain it to me?" He smiled and then snap his hands. Biglang lumabas doon ang isang malaking ibon. He has blue eyes and... wait.

"Is that Blue?" Manghang tanong ko dito. Ngayon ko lamang nakita ang ganitong klasing ibon. He is different from the eagles. Ngumiti lamang ito at nagkibit balikat.

"Remember Rouel. When the situation becomes weary, help will come." At nawala siya.

Napatingin ulit ako sa ibon na nasa harap ko. Dahan-dahan akong lumapit dito at hinawakan ang ulo nito. He bents his head and rubbed it to my hand. Napangiti ako, is he really blue? My aliba? But he is a bird now.

"Ikaw ba talaga yan blue?"

"Oo ako to." Napa-atras ako ng marinig ko ang boses niya. Nakakapagsalita ang isang ibon?

"Yes, I'm talking to you with your mind." Wait, nababasa niya ang isip ko?

"Oo, and you can do the same, iyon ang ginagawa mo ngayon master." What? We are talking in telepathy? Wow, cool.