Our Twisted Fate: The Missing Prince

Chapter Thirty - (Same Race of Elenianity)

Chapter 30

(Reniel's PoV)

I'm still outside, securing the house and the prince. Nangangamba ako ngayon para sa prinsepe, I know my father and his plans and I want to protect him. Sa ganoong paraan ay makabawi ako sa kaniya. I love my father that's why I'm doing this, to make amends. Kasi nga kahit anong gawin ko ay hindi ko na mababago ang isip niya. Kung pwede lang, gusto kong tahakin niya ang tuwid na daan patungo sa kabutihan.

I just want to live here in Elenos having a good life with them, pero hindi ko na magagawa iyon dahil hindi na iyon mangyayari. All I can do is maybe a little sacrifice for them.

At isa pa gusto kong ipakita sa kanya na iba ako, iba ako sa ama ko and I want to show that to her, pero mas lalo ko yata siyang napalayo sakin. I admit I like her, and now I like her even more. Pero may patutunguhan paba itong nararamdaman ko kung kinamumuhian niya ako dahil sa pagkatao ko? Hindi ko naman ginusto na mapabilang sa kanila, I hate myself too for having a monster blood. Pero may mababago ba ako? I just want to be normal, iyong malaya ako na piliin ang gusto ko, iyong malaya ako na magmahal, iyong katanggap tanggap ang pagktao ko.

Somehow I can understand how the prince's feels, tulad niya ay kinamumuhian din ako. But is that our fault, is it our mistake to be like this, kahit ba mabuti ang gagawin namin ay lalayo at kakamuhian parin nila kami dahil nga sa konektado kami sa mga bugad? Elenian din kami eh, pero sa kinamumuhiang parte lang naisilang. But that doesnt change the fact that we came from the same Race of Elenos.

"Ma-hal na prinsepe! " Napalingon ako sa kubo ng marinig ko ang sigaw na iyon. It was Robelyn, pero parang natatakot siya. I hurriedly get inside the tiny house at ganoon na lamang ang pagkagulat ko ng makita ang prinsepe na kinakalaban si Angelica gamit ang espada nito, I wonder where he get  that blade. I saw Robelyn at the side of the couch having a cut on her right arm. Napangiwi ako ng makita ang napakaraming dugo na umaagos mula dito. I'm worried.
"What happened?" Tanong ko at linapitan siya para daluhan.

"I don't freaking know what happened, bigla nalang niya kaming sinunggaban ng pag-ataki, I don't even know that he's already awake! "
I bring my gaze to the prince na marahas paring nakikipaglaban kay Angelica. Si Angelica ay iniilagan lang ang mga ataki ng prinsepe pero halatang nahihirapan ito sa liksi at lakas ng prinsepe. Alam kong iniiwasan niyang masaktan ito.
Why is he doing this, what happened to him?

I saw his eyes which turns into raging dark, it is full dark, nawala na ang kulay gray niyang mga mata. I'm sure I saw it from my father's eyes once, but now with him.
What exactly happen to him in that dungeon?

Tinulungan ko muna si Robelyn dahil sa sugat nito, I just tied her cut with a lace I made from the blanket I saw. Siguradong malalim ang pagkahiwa ng braso niya.
Pagkatapos ay tumayo ako at marahas na binunot ang espada ko at siningyasan si Angelica. Naiintindihan naman din niya ang gusto ko at agad na lumayo sa prinsepe na humabol sa kanya ng ataki. Agad kong iniharang ang aking espada sa espada nito na tatama sana kay Angelica.

I see his eyes and brows furrowed as he looks at me confused. Marahas niyang binawi ang sandata at bigla itong naglaho sa kamay niya at tumalikod siya. Pero agad din siyang nagwala ng nakita niya si Angelica at agad na lumabas sa mga kamay niya ang espada katulad ng kanina. I knew it, he can't fight me dahil isa akong bugad. I grabbed the flower base from the side table at malakas ko itong hinampas sa ulo niya na siyang nagpabagsak sa kanya sa sahig. Hindi pa naman siguro siya patay, di ba? I saw the eyes of the girls shocked for what I did. I had to do it, I'm sorry.

"He is under into spell, I guess my father is controlong him. He can't fight me dahil isa akong bugad." Sabi ko.

"No wonder, tsk!" Rinig kong asik ni Robelyn. Nakita ko ang marahan niyang pag-irap ng sulyapan ko ito. Ang sexy sana niyang umirap, but that's bad baby, halikan kita diyan eh.