Bir Çift Göze Aşık

Ƹ̴Ӂ̴Ʒ -35 Plan-

Murat Dalkılıç -Yani

"Yaşıyor musun?" başımı iki yana sallayıp koca paketi kucağıma alıp içinden bir avuç cipsi ağzıma doldurdum.

 

"Mira gerçekten de berbat görünüyorsun." dedi aslı. Ona cevap verme gereği duymamıştım aradan 5 gün geçmişti ve mertle hiç konuşmamıştık. Sadece bir kere okulda görmüştüm zaten ondan sonra da evden dışarı çıkmamıştım. 3 aylık tatile girmiştik daha da evden çıkmazdım zaten. Yüzünü bile görmek istemiyordum onun.

 

"Bu resmen mertsizlik  sendromuna girdi." dedi Ece ve bir kahkaha patlattı.

 

"Alakası bile yok. Şeytan görsün yüzünü." dedim ve masada duran dondurmayı alıp yemeye başladım.

 

"Hiç merak etmiyor musun, ne yapıyor diye?"

 

"Hayır! Şu konuyu açmasanıza ikide bir." dedim ve koltukta iyice yayıldım.

Bana kısa bir bakış attıklarında onları umursamayıp Tarz yarışmalarını izlemeye başladım. Ve kendimce yorum yapıyordum. O sırada ise kapı çaldı. Ece ve Aslı aynı anda kapıya koştuklarında kimin olduğunu anlamak o kadar da zor değildi. Bizimkiler içeri girdiklerinde bana bakıp ufak çaplı bir şok geçirdikten sonra yan koltuğa oturdular.

“Mira ilk çağlarda ki amazon kadınlarına dönmüşsün. Yanlış anlama ama…”  Yılmaza bir hışımla döndüğümde bakışlarımdan korkmuş olacak ki başını başka yere çevirdi.

“Sen önce kendine bak git tıraş ol. İlk çağdan kalan sensin. Tarz değilsin Yılmaz!” Dedim elimi yumruk yapıp başparmağımı aşağı doğru çevirdim.

“Anlaşılan büyük bir depresyon var burada.” Burak güldüğünde ona eşlik ettiler. Önüme düşen saçı geriye itip kollarımı göğsümde birleştirdim.

“Size ne benim depresyonumdan size ne?” 

“Valla bilemiyorum Mira, mert kafe de ön planda herkes onun için geliyor neredeyse bizden duymuş olma ama…”Dedi Yılmaz Burak’a bakarak. İkisi de bacak üstüne attığında aynı dedikoducu kadınlara benziyorlardı. Bir de ellerine kısır verdiklerinde tam olurdu.

“Ne yapmalıyım yani? Ben onun umurunda mıyım, hayır. Bende onu umursamıyorum.” Dediğimde ben bile kendimle çelişmiştim. Beni umursuyordur o kadar da değil. Özlemiştir de. Kesin özlemiştir

 

“Sen bilirsin. Ama şimdi oradan geliyoruz görsen kızlar Mert’in ağzına düşecekler.  Tabi okulun yakını olunca…” Yılmaz’ın söylediklerine dönüp ona gözlerimi kıstım. Ama mert o kızlara bakmıyordur bile. Yani öyle umuyordum.

“Ama Mert ilgilenmez o kızlarla.” Dedim ellerimi çapraz bağlarken. Kızlar ise gülüyorlardı. Yanaklarımı şişirip oturduğum koltukta huzursuzca kıpradım.

 “Yani ama işi bu Mira. İlgilenmek zorunda.” Dediğinde Burak’a hışımla döndüm. Yerimde zor duruyordum hemen o Kafe’ye gidip Mert’in elinden tutup götürmek istiyordum. Ama yapamazdım o hatasını bilip gelmeliydi yanıma.