Merhabaaa, 🤗
Kafayı yedirtecek bir bölümle daha aranızdayım.💕
Meriç Afra dolu bir bölüm oldu şimdiden hazırlıklı olun.. ❤️
Bölüm Şarkısı: Kubat: Gülüm
Vote ve yorumlarınızı lütfen esirgemeyin..🤗😘
Beklettiğim için üzgünüm hadi okuyun...❤️
***
Elimden tutulmuş odanın dışına güçlü eller tarafından çekilirken beyazının ağlamadığımdan dolayı kızarmış olduğunu bildiğim gözlerimle etrafa bakıyordum.
Öğrendiğim şeylerin içindeki gerçeklik payı boynuma yağlı urganı ilmek ilmek doluyordu sanki.
Nefesim ciğerlerimden çıkmak için canhıraş bir çaba içerisindeyken, irileşen gözlerim içine biriken yaşları akıtmamam için beni çok zorluyordu.
Odanın dışında korkuyla birbirine bakarak ne olduğunu anlamaya çalışan Koray ve Eftelya vardı.
Çok geçmedi Meriç'in çıkarken arkamızdan çarptığı kapı saniyeler içerisinde sonuna kadar açılmış ikisi de Altay'ın cansız bedenini görmüştü.
Bedenimi saran acı Eftelya'nın endişe dolu harelerini görmemle kalbimi de istila ederken yutkundum. Kafamı iki yana salladım benim suçsuz olduğumu anlamasını umarak.
Yalan değildi. Evet o şerefsizi aklından geçen iğrenç düşünceleri yüzünden gördüğüm ilk andan itibaren öldürmek istiyordum. Ama... Öldürmemiştim. Nefes aldığı her an ölsün istemiştim ben.
Ama o şerefsiz yaşattığını yaşamaktan korktuğu için intihar etmişti.
Sırtımı yasladığım soğuk metalle irkildim. Bindiğimiz asansörde onikinci katı onun insanın içinde soğuk tufanlar estiren bakışlarından kaçarak beklemiştim. Bu sürede elimi bir an olsun bırakmamış.
Aynalı koridora geldiğimiz an derin bir nefesi ciğerlerime çektim. Kendime bakmaya ne cesaretim ne de gücüm yoktu.
İnanmamasından korkup gözlerimi kaçırdığım adamın koluna tutundum bu sefer.
Tırnaklarımın siyah gömleğinin kıvrılmış kollarından dolayı açıkta kalmış teninde yer ettiğinin farkına varmama rağmen kendimi geri çekememiştim.
Sıcak kanının parmaklarım altındaki damarlardan nasıl hızla aktığını hisseder gibiydim.
Bunları yapan ben değildim. İçimdeki korkularına yenik düşmek istemeyen küçük bir kız çocuğuydu.
Tek isteğim buradan bir an önce çıkıp kendimi anlatabilmekti. "Ben yapmadım." dedim yürürken kesik çıkan sesimle.
Kara irisleri ilerlediğimiz koridorun kırmızı let ışıklarıyla parlıyor attığı keskin ve ürkütücü bakışları adeta bir alev topunu anımsatıyordu.
Kalan cesaretimin son kırıntılarıda toz bulutu gibi savruldu etrafa.
Açık vaziyette duran duvardan çıkmadan önce elimdeki tutuşu sıkılaşmış fakat bir an olsun acıtmamıştı.
Hızla yürüdüğümüz için etkisi artan yağmur daha çok ıslanmamıza neden oluyor, rüzgar saçlarımı savurup birkaç telin dudaklarıma yapışmasını sağlıyordu.
Kısık sesle söylediği birkaç kelimeyi duysamda ne dediğini anlamamıştım. Kendi kendine küfreder gibiydi.
Cevap vermesi umuduyla tekrar konuştum. "Ben sadece gerçekleri öğrenmek istedim. Ama onu ben ö-"
YOU ARE READING
Benimle Kal
Teen Fiction"Benden ne istiyorsun?" diye umarsızca sordu kız. Yatak odasının içine gizlenmiş küçük odada ki boylu boyunca uzanan cama dizlerini kırarak yaslanmıştı. Üzerinde ki bakışları hissedebiliyor ama tepki vermiyordu. Adamın cevap vermesini beklerken yüzü...
