Benimle Kal

Benimle Kal - Bölüm: 7

Sellamms, 💕

Sizleri çokk özledimm 😍😍

Size effssane bir bölümle geldimm.🙈🔥

Medya da gördüğünüz üzere Meriçin evi tam özel alanlar hariç (yatak odası, banyo vs.) Ful cam duvarlardan oluşuyor ki gerçekleşen olay kafanızda canlansın. 😉😉

Bol bol küfür edeceksiniz gibi geliyor ama neyysse. 😂😂

Bölüm müziği - Sema Moritz: Hasret

Hadi hadi okuyun.. 😊❤

***
"Ben sana kaybedeli yıllar oldu Afra..."

Paslanmış bir sandığın kilidiydi hislerim. Üzerinden asırlar acımadan geçmiş küflerini sarmalamıştı etrafına. Kapağı oyulmuş tahta bir deftere saklanmıştı beynime nasır vurmuş düşüncelerim.

Nasıl yıllar olmuştu? Yıllar ne anlamdaydı ki nezlinde? 3 ay olmuştu biz tanışalı. Buydu değil mi anlatmaya çalıştığı? Evet evet 3 ay çoktu.

3 ay çok muydu? Birini sevebilir miydiniz? Tanıyabilir miydiniz tüm benliğiyle?

Beynim bana oyun oynuyor olmalıydı. Esini kaybetmem, Koray"ın gitmesi. Psikolojim bozulmuş olmalıydı. Boğazıma tünemiş koca yumru zorla yutkundugumda aşağı indi. Ellerimi bastırdığım minderden aniden çekip ayağa kalktım. Kazanmıştım. Daha fazla burada durmanın bir mânâsı yoktu.

Meriçe arkamı döndüğüm sıra aklıma gelen şeyle tekrar ona döndüm. Kahve irislerine sanki kara bir sis bulutu oturmuştu. Fazla kafaya takmadım. "Altay'ı yarın gönderirsin." Boğazını temizleyerek kafasını yavasça aşağı yukarı salladı.

Yerimden hareket edeceğim anda merdivenlerin yukarısından gelen boğuk sesle olduğum yere çakıldım. Meriçle bakışlarımız birbirine değdiğinde kulaklarıma çalınan sözler ve o tanıdık ses aklımı zorluyordu.

"Meriiç!
Dediğini yaptım işte. -hıck- Söyledim Afraya. Gidi-yorum dedim. Mutlu musuun? Ben yokum artık. O da yok lan yok! "

Koray!

Boğazıma saplanan bu hıçkırık da neyin nesiydi?

Hiç en yakınınızın aslında tanıdığınız gibi biri olmadığını öğrendiniz mi?

Bildiğinizi sandığınız tüm gerçekler dağ olup yıkıldı mı üzerinize?

Beynimde yankılanıp cevap bulamayan bir sürü soru varken bir tanesi ağırlık gösteriyordu.

Neden?

Boğuk sesler bize doğru yaklastıkça ben Meriçin üzerimde olan kararmış kahvelerinden uzaklastım. Adımlarım geri geri gidiyor aklımda olmayacak düşüncelerin sessiz çığlıkları dört duvar arasında çırpınıp yine zihnimde yankılanıyordu.

Bağırış seslerine Eftelaya'nın ince sesleri eklendi. Ben geri gittim.

Yüksek bir cam kırılma sesi; korku dolu bir çığlık. Bunca sesin arasından adımın kulağımda yankılanışı. İşte o an adımlarım, kaçıp gitme çabam.. Hepsi durdu..

Enseme birden yayılan acıyla elimi oraya götürdüm. Dizlerimin yitip giden gücüyle yere çöktüğümde Meriç yanıma koşarak bedenimi tuttu. Sıklaşan nefesimi boynuna, bedenimi ise kırılacak narin bir vazoymuşum gibi yavaşça çekip göğsüne hapsetmişti.