Benimle Kal - Bölüm: 13

634 28 46
                                    

Sellam,

Öncelikle hepinizin bayramı mübarek olsun. 💗

8k olmuşuz de-li-ri-yo-rum! Sizi çok seviyorum. Teşekkür ederimm hepinize. ❤️🥺

Uzun bir aradan sonra kalbe zarar bir bölümle yine karşınızdayım. 🥰💗

Sevgili okuyucularım daha fazla sizi bekletmeden diyorum ki kolayca hazmedebileceğiniz bir bölüm kesinlikle değil.🤪💕

Medya: Afra'nın giydiği kıyafet

Bölüm şarkısı - Ados feat Atiberk:  Ahmak

İyi okumalar ❤️

***

Asırlardan saklandım ben. Geçmişin bende bırakacağı puslu izlerinden.

Dikenli yolların ayaklarımın altında bıraktığı dalga dalga yayılan acıyı sevdim.

İstediğim şeye ulaşmak için çekmem gereken bütün bedelleri ödedim.

Çok şey kaybettim.

Ben... birgün yağmurun altında özgürce dans edebilmek için çok şeyden vazgeçtim.

'Ama geçecek' dedi içimde bir ses. Bütün bu vazgeçtiklerin geçmişten birer anı zerresi olarak kalacak.

Aklıma sinen dün akşamın toz bulutundan ibaret hatırasından Gökay'ın sesiyle ayrıldım.

"Sen aslında hep böylesin değil mi?"

"Ha?" dudaklarımdan şaşkın bir nida döküldü. "Anlamadım"

Dudağını yalayarak karşımdaki koltukta biraz daha öne kaydı. Çenesiyle beni işaret etti. "Böyle işte. Dışarıya sadece bir kısmını yansıtıyorsun. Onun haricinde binbir tane sen taşıyorsun içinde. Az önce daldın gittin mesela. Nerde battı senin gemiler?"

Tek kaşı havadaydı bir şey anlamak ister gibiydi.

"Duygusal düşünmemi engelliyorsun. Yapma." dedim yapay bir kızgınlıkla.

Kafasıyla yukarı katı işaret etti "Bunun için dikmedi mi zaten beni başına bu herif?" Gözlerimi devirdim.

"Hah! Ne sanıyorsa kendini? Emir vermeler falan. Sahibimmiş gibi. Afra odana git! Afra Gökay'ın yanından ayrılma! Afra çok soru soruyorsun, sorma! "  elini çenesinin altına koyup kolunu koltuğa yaslayarak sırıtarak arkama bakmaya başladı.

Adımın sert bir sesle anılmasıyla içimden kendime saydırarak sakince kafamı çevirdim.

"Afra... nefes al"

Yutkundum. Gözlerimi Meriç'in üzerinde hızla gezdirdim. Dün akşamki halinden eser yoktu. Hiçbir şey olmamış gibi karşımda dik bir şekilde gömleğinin düğmelerini ilikliyordu.

"Belki de öyledir. Belki bu hayatta sahip olduğu tek şey sensindir." dedi Eftelya, koltukta yanımda olmasına rağmen biraz daha yaklaşırken.

Kısık sesle söyledikleri tenime diken olup batarken kaşlarımı çatarak iri mavi gözlerine baktım.

Büktüğü dudaklarına hayali bir fermuar çekerek omuz silkti.

Geri dönerek yine Meriç'e bakmaya başladım.

Bir an yaşadıklarına üzülüp göğsüme sokmak isterken, an geliyordu bakışlarımla boğmak istiyordum.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Nov 21, 2023 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Benimle KalHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin