Unutulan Mucizeler (Miraculous) [Tamamlandı]

Kimlikler

Kendime not: Kimliğini bilmediğin süper kahramanlara ya da kimliğini bilmediğin herhangi birine böyle şeylerden bahsetme. Mesela Alya'nın yaptığı gibi, mesela benim yaptığım gibi. İhtimal vermesen bile bahsettiğin kişi karşında duran kişiyle aynı olabilir.

"Sonra ne oldu? Karşımda geri dönüşüp ben Adrien'ım mı dedin?"

Heyecanla sanki geçmişte bunu yaşamış olan ben değilmişim gibi hikayenin devamını bekliyordum.

"İstedim ama hayır. Birincisi sen Marinette olarak buna izin vermezdin, ikincisi Uğur Böceği buna izin vermezdi ve o da yine sen oluyorsun. Yani buna iznim yoktu."

"O zaman ne yaptın?"

"Normal bir şey duymuş gibi konuşmaya devam ettim. 'Hayır Mari seni yargılamayacağım. Sadece şaşırdım. O çocukla aynı okulda değil misiniz, ona neden söylemedin?' dedim. Sen de 'Denedim ama başaramadım. Zaten şu an bir sevgilisi var. Yani artık her şey imkansız.' dedin ama değildi ben bunu biliyordum."

Şu an o anki ben gibi düşünüyorum da gerçekten imkansız gözüküyormuş.

"Bu konuyla ilgili biraz daha konuştuk. Sonra ben oradan çıktım. Kafam gerçekten çok karışmıştı ama yapacağım çok net bir şey vardı, o da Kagami'den ayrılmak. Çünkü onu sevmiyordum. Bu çok açıktı. Ona Marinette'i sevdiğimi ve her şey için çok üzgün olduğumu söyledim. Onun tek dediği şey ise bunu zaten bildiğiydi."

Ve bilmesine rağmen Adrien ile sevgili mi oldu? Neyse gelip bizden özür diledi ve bunun üstünden çok zaman geçti. Ona şu an kızmam mantıksız.

Adrien her şeyi sanki ezberden bir kitap okuyormuş gibi anlatıyordu. Bu kadar detayı nasıl hatırlıyor?

"O günden bir hafta sonra gidip seni sevdiğimi söyledim. Önceden bu hikayeyi anlattığımız videoyu izlemiştin hatırlıyorsan."

(İsteyen Mumlar bölümüne gidip tekrar okuyabiliir!")

"Evet hatırlıyorum."

"Ama yine de içimde bir huzursuzluk vardı. Çünkü sen bana söylememiş olsan bunu fark edemeyebilirdim."

Belki bir gün ederdin.

"Üç gün sonra Uğur Böceği ile gece devriyesindeydik ve ben beni anlayabilecek tek kişi olan leydime bir şeyler anlatmak istedim. Çünkü kimseye bu konuda bir şey diyemiyordum. Bir çatının üstünde oturuyorduk ve ben konuşmaya başladım. 'Leydim sana bir şey anlatmam gerekiyor.'"

Çatıda duruyor Paris'in karanlığınındaki ışıklara bakıyordum. Yanımda duran kişi konuşmaya başladı.

"Leydim sana bir şey anlatmam gerekiyor."

"Bana her şeyi anlatabileceğini biliyorsun kedicik. Tabii kimliklerimiz hariç."

"Evet bunu biliyorum. Zaten bu yüzden bunu sadece sana anlatabilirim."

"Şimdi ne anlatacağını gerçekten merak ettim."

Kara Kedi biraz durgun gözüküyordu.

"Sana bir sevgilim olduğundan bahsetmiştim, hatırlıyor musun?"

"Evet, bu çok güzel."

"Hayır değil, biz ayrıldık. Daha doğrusu ben ayrıldım."

"Neden, onu sevdiğini sanıyordum?"

Ben bunu söyledikten sonra Kara Kedi yere bakan kafasını kaldırıp bana baktı.

"İnsanlar başkalarına bakıp birbirlerini sevdiklerini düşünebililir. Hatta kişinin kendisi bile düşünebilir ama bu bazen doğru olmuyor."