Unutulan Mucizeler (Miraculous) [Tamamlandı]

Kırmızı İp

"Ne! Ha-hamile mi! Çok sevindim Marinette!"

Luka sanki bir an bana sarılacak gibi oldu ama daha sonra vazgeçti.

"Neden bana daha önce söylemediniz? Gerçi ne zaman söyleyecektiniz ki böyle bir durumdayken. Her neyse sizi çok tebrik ederim!"

"Teşekkürler ama az kalsın Adrien'ı arıyordun."

"Üzgünüm sana bir şey olduğunu sandım ve korktum."

Bu sırada banyodan çıkıp yatağın üstüne oturduk.

"Sorun değil, sana söylemeliydik."

"Önemli değil. Kaç haftalık hamilesin?"

"Yedi oldu ama bunun sadece iki haftasını hatırlıyorum."

"Gerçekten kötü bir durum..."

"Her neyse bunları konuşmayalım."

Yan tarafta duran gitarı gösterdim.

"O zaman zaman geçsin diye belki bir şeyler çalarsın."

"Olur."

Luka gitarını aldı ve kılıfından çıkardı. Biraz düşündükten sonra bir melodi çalmaya başladı, tanıdık bir melodi.

"Aa bu daha demin hatırladığım melodi."

"Hatırladığın mı?"

"Evet, bazı şeyler anılarımı tetikliyor ve böylece bir şeyler hatırlıyorum. Daha demin kusma nedenim biraz da bundandı."

Luka anlamadığım bir şeyler mırıldandı.

"O zaman bunu çalmam iyi olmaz."

"Efendim, bir şey mi söyledin?"

"Akorları tekrar ediyordum."

"Gerçekten güzel bir besteymiş, sen de çok güzel çalıyorsun."

"Teşekkür ederim Marinette, bunu seni- sizin için bestelemiştim. İstersen sana sevdiğin şarkılarımdan birini çalabilirim. Eminim içlerinde hatırlayabileceğin bir sürü güzel anı saklıdır. Adrien ile konserlerime gelmeyi seviyordunuz."

"Çok isterim."

Bir şeyler hatırlamayı çok istiyorum.

Luka diğerinden farklı bir melodi çalmaya başladı.

"Hadi Marinette konserin sesi geliyor, çabuk olalım."

Eğilmiş ayakkabıma bakıyordum.

"Tamam tamam, bağcığımı bağlamayı başardım."

Kurdeleyi bağlayıp ayağa kalktım.

"Dikkat et de ayakkabının tekini kaybetme prenses. Gerçi kaybetsen de sorun olmaz. Seni ayakkabının teki ile bulacak kadar salak değilim."

"Ne yani beni bulmayacak mısın?"

"Seni bulmak için ayakkabıya ihtiyacım yok. Tek yapmam gereken serçe parmağımdaki kırmızı ipi takip etmek"

Sağ eliyle sol serçe parmağını gösterdi.

"Marinette."

Luka'nın sesi ile kapalı olduğunu fark ettiğim gözlerimi açtım.

"İşe yaradı mı?"

"Evet bir şeyler hatırladım. Teşekkür ederim!"

"Bu çok iyi!"

"Luka, bir şey sorabilir miyim?"

"Elbette."

"Yanlış anlama ama sen neden otelde kalıyordun, ailen burada değil mi?"