Why didn't you tell me?

11.

''Dus... kennen wij deze 'vriend' al?''. Ik zit tegenover mijn ouders. Ze willen alles weten, gezien ze me al zo lang niet hebben gezien en ze het belangrijk vinden dat ze weten hoe het me gaat. ''Ja, het is die jongen die ik online heb ontmoet''. Ik aai Whisbone's hoofd, terwijl zich tegen mijn benen aan vleidt. Mijn vader bromt wat, terwijl mijn moeder aan haar nagels peutert. "Is dat dan niet gevaarlijk, iemand van het internet?" vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. "We hebben elkaar ontmoet in een café en het klikte meteen". Ik durf mijn ouder even niet aan te kijken en staar naar een schilderij wat verderop aan de muur. Er is een landschap op te zien, met grazende koeien en een donkere lucht. "Oh. En nu?". M'n vader kijkt me vragend aan. Ik voel dat mijn wangen weer rood worden. "Nu zijn we samen".
Ik trek de dikke dekens over me heen en ga zo comfortabel mogelijk liggen. Ik denk even terug aan het gesprek van zonet. Nadat m'n ouders wat foto's hadden gezien en ik het hele verhaal verteld had, waren ze heel blij voor me. Maar één ding is nog heel belangrijk: ze willen hem heel graag ontmoeten. Ik zucht even en staar naar het plafond. Dan val ik langzaam maar zeker in slaap..
"Wakker worden, we moeten samen ontbijten ofzo". Mijn broer staat over me heen gebogen en schud me door elkaar. Zijn ogen zien er nog heel moe uit en zijn haar zit alsof hij net in een storm heeft gelopen. Ik kreun en wrijf in m'n ogen. Dan sta ik op en loop naar beneden. "Goeiemorgen". "Goeiemorgen". Mijn moeder zet een schaal met warme broodjes op tafel en gaat dan zitten. Op de oude, houten tafel is een mooi kleed neergelegd, vol met allerei soorten eten. Ik ga op een stoel zitten en gaap. Dan pak ik een warm bolletje, snij hem open en besmeer hem met jam. Vandaag staat er niet veel op de planning: een wandeling maken met ons gezin en onze oma bezoeken. Ik neem een hap van het broodje en kijk de tafel rond. Mijn zusje zit wat in een croissant te prikken, mijn broer begint al aan zijn tweede broodje en mijn ouders slurpen gelukzalig van hun koffie. Ik pak mijn mok thee en neem een grote slok. Ik vraag me af wat Connor nu doet. Zou hij me missen?

M'n zusje rent gillend weg als mijn broer haar brommend achterna zit. Ik schop een steentje weg en kijk genietend voor me uit. De wind waait zachtjes en blaast mijn haren naar achteren. Op de straten ligt een laag sneeuw. Ik hoor mijn ouders praten over oma en hoe het met haar gaat. Ik loop naar mijn broer toe en stoot hem aan. Hij draait zich naar me om. ''Hey zusje! Vermaak je je een beetje?''. Ik knik. ''Maar ik mis New York wel een beetje. Misschien moet je een keer meekomen, kan je zien hoe leuk het er eigenlijk is''. ''Goed idee. Ik wil wel eens weten waar mijn kleine zusje leeft'' zegt hij grijnsend. Ik glimlach pesterig naar hem. Hij legt een arm om me heen en knuffeld me even. Dat ben ik normaal niet van hem gewend, maar ja, ik heb hem al heel lang niet gezien dus begrijp ik het wel. 

Ik knabbel aan een koekje en kijk naar mijn oma. Ze zit wat onderuit gezakt in een stoel, te praten met mijn vader. Ze is inmiddels al 94 jaar oud, en het wordt voor haar helaas steeds moeilijker om fatsoelijnk te leven. Ik vind het jammer dat ik zo weinig kans heb om haar wat vaker op te zoeken. M'n telefoon trilt en ik vis hem uit mijn zak. ''Connor :)'' staat er op het scherm. Automatisch verschijnt er een lach op mijn gezicht. Ik neem op en loop naar de gang zodat ik het gesprek tussen mijn oma en vader niet verstoor. ''Hey''. ''Hey! Hoe gaat het daar in New York?''. ''Goed hoor, heel gezellig. Ik mis jou alleen heel erg'''. Ik bloos, gelukkig kan Connor dat niet zien. ''Ik jou ook. Overmorgen ben ik er weer''. ''Gelukkig wel ja''.

Ik hang op en leun tegen de muur. Een grote glimlach is te zien op mijn gezicht en de vlinders in mijn buik weten niet meer wat ze moeten doen. Connor maakt me zo gelukkig. Zo heb ik me nog nooit eerder gevoelt. Gek eigenlijk, het lijkt alsof hij voor een gevoel zorgt dat ik niet eens kan omschrijven. Verliefheid? Maar dat voelt toch heel anders? Ach wat maakt het ook uit, overmorgen kan ik me weer in zijn armen sluiten.

----------

Hi allemaal. Bedankt voor het lezen van dit hoofdstuk! Sorry dat het zo lang duurde, ik vond het moeilijk om dit hoofdstuk te bedenken/schrijven. Helaas zal het nog minstens een week duren voordat ik weer ga updaten, het spijt me heel erg. Maar ikheb komende week 6 toetsen, en ik vind het zelf heel belangrijk om daar nu al mijn aandacht op te richten. Als de toetsen voorbij zijn, vrijdag dus, zal ik zo snel mogelijk weer een nieuw hoofdstuk uploaden! Love you, bye xx