2.

612 29 3
                                    

Zacht getik klinkt tegen de ramen als ik wakker word. Ik wrijf even in mijn ogen en sla de dekens van me af. In mijn pyjama loop ik naar het raam. Kleine sneeuwvlokjes drukken zich tegen het glas aan en vliegen met de wind mee door de stad. Ik zucht van verwondering. Een kerst met sneeuw is de beste kerst.

Er kriebelt iets tegen mijn been aan en ik kijk naar beneden. ''Miauw?''. Ik glimlach. Dan loop ik naar de keuken om wat eten klaar te maken voor mijn kat, Kiwi. Hij kijkt me hoopvol aan. ''Het komt eraan!'' mompel ik. Als ik klaar ben, schuif ik het voor zijn neus, waarna hij gretig begint te eten. Ik loop naar de badkamer en stap onder de douche. Meteen denk ik weer aan gisteren, in het café. Hoe lief Connor naar me lachte, welke grapjes hij maakte en hoe hij zich als een echte heer gedroeg. Langzaam spoel ik de shampoo uit mijn haar. Ik probeer het beeld weer terug te krijgen, hoe ik Connor een kus gaf en hoe hij reageerde. Vond hij het nou fijn of zag ik het verkeerd?

Als ik klaar ben, wikkel ik een handdoek om me heen en bekijk mezelf in de spiegel. Ik zie er best moe uit. Logisch, het is nog maar net vakantie en een studie is hard werken. Het is mijn laatste jaar, dan kan ik aan het werk als schrijfster. Beetje vreemd klinkt dat, gezien iedereen zomaar kan beginnen met schrijven natuurlijk. Maar ik heb besloten een studie te volgen om meer tips te krijgen en te horen hoe mensen mijn verhaal vinden. Ik zucht nog even en maak dan mijn haar droog. Daarna trek ik m'n kleren aan en maak me verder klaar voor vandaag.

"PLING". Snel haal ik de goudbruine toast uit het apparaat en besmeer ze met aardbeienjam. Daarna schenk ik nog een kop thee in en ga voor het raam zitten, aan een tafel. Ik neem een hap en bedenk ondertussen wat ik vandaag eens zal doen. Gezien het bijna Kerst is, besluit ik wat cadeau's te gaan kopen. Als ik klaar ben met eten, zet ik mijn spullen in de vaatwasser en trek m'n jas aan. Ik pak m'n telefoon, portemonnee en een tas en aai Kiwi nog snel even. Dan trek ik de deur achter me dicht en stap de sneeuw in.

Why didn't you tell me?Where stories live. Discover now