Why didn't you tell me?

5.

Connor haalt zijn blik van het raam en kijkt dan naar mij. "Ben ik je dan niet tot last?". Ik schud mijn hoofd. "Het enige probleem is: waar ga ik in slapen" zegt Connor dan. Ik knik bedenkelijk. "Ik heb een tweepersoonsbed, dus je mag bij mij in bed liggen. Ik heb nog wel een extra joggingbroek en misschien een sweater". Connor knikt dankbaar. Ik loop naar de kast in mijn kamer en trek er een joggingbroek en trui uit. Ik gooi ze naar Connor. "Je weet waar de badkamer is" zeg ik met een knipoog.

Terwijl Connor zich omkleedt in de badkamer, doe ik dat in mijn slaapkamer. Eigenlijk lijkt het gek dat ik na twee dates al een jongen bij me laat slapen. Maar ik ken hem natuurlijk al wel langer, om precies te zijn 8 maanden. Ik moet ook eens wat meer durven te doen.

Na een tijdje komt Connor de badkamer uit en loopt naar me toe. "Mm, ziet er niet slecht uit hoor" zeg ik giechelend. Connor lacht zijn scheve lach en haalt een hand door zijn haar. "Nogmaals bedankt, dat ik hier mag slapen" zeg hij. Ik wuif het weg. "Geen probleem hoor". Ik draai me om en probeer richting het bed te lopen. Alleen had ik niet opgemerkt dat Kiwi daar net liep. Ik zet een grote stap om hem te ontwijken, waardoor ik zelf val. Net als ik denk dat ik de grond ga raken, voel ik twee sterke armen om me heen. "Voorzichtig" hoor ik Connor lachend zeggen. Hij trekt me overeind. "Bedankt" zucht ik opgelucht. "Jij bedankt, jij hebt me vandaag ook al vaak geholpen". Ik grinnik bij de gedachte aan Connor die voor de zoveelste keer op het ijs viel. Mijn gedachtes worden onderbroken zodra ik voel dat Connor dichterbij komt. De vlinders in mijn buik ontploffen bijna van enthousiastme. Deze keer ga ik ervoor. Ik beweeg m'n hoofd ook wat naar voren en dan zoen ik Connor. Wacht, wat? Ik zoen Connor! De vlinders in mijn buik kunnen het niet meer aan en gaan zowat dood. Ik voel hoe Connor zijn handen op mijn heupen legt. Dit moment is perfect. Kom het maar voor altijd zo blijven. Maar helaas is dat niet zo. Na een tijdje, wat overigens maar een paar seconden leek, haalt Connor zijn lippen van de mijne en kijkt me vragend aan. "Wat is er?". "Vind je het wel goed dat ik je zoende?". Ik glimlach breed. Waarschijnlijk ziet het er heel debiel uit. "Ik vind het meer dan goed". En dan herhaalt het perfecte moment zich weer.