I have a Agyrophobia— fear of crossing the street.
Hindi mo ako mapipilit tumawid sa kabilang karsada kahit gaano pa kahalaga ang dahilan, unless hahanap tayo ng tulay na nagco-connect mula sa kung nasaan tayo papunta sa kabilang karsada.
Hindi ko alam kung bakit takot ako, maski ako naguguluhan, basta pakiramdam ko nawawalan ako ng hininga at parang may kung anong humihila sa'kin papunta sa kawalan sa tuwing sinusubukan ko.
Then one night, I was heading home and currently finding a bridge that will helped me crossing the street when this weird old man distracted me.
He keeps on telling me that I am his wife and it's irritated the hell out of me. Tinakbuhan ko na siya noong sandaling makahanap na ako ng tulay.
Baliw ba siya? Paanong ang isang matandang katulad niya ay magiging asawa ng isang 18 years old na katulad ko? He's imagining things, tsk.
-
"I missed you." His voice is plainly cold but it can't deny its sincerity.
He's a miles away from me— we're in different street.
"I missed you too." I step forward, but I stopped quickly— something's bothered me, should I acrossed the street just to be with him?
But when he smiled at me, I forgot my fear. I feel like I want to hug him, in a sudden, I found myself crossing the street.
"Don't!" He shouted. And there, everything's went black.
Napabalikwas ako matapos magising sa panaginip na iyon. Tumayo ako at uminom ng tubig, ilang sandali pa ay pumatak ang luha ko nang hindi ko namamalayan.
Matapos ang araw na iyon, kakaiba na ang nagyayari sa buhay ko. Everything seems so familiar and mysterious. Pakiramdam ko lahat ng nangyayari sa'kin ay nangyari na noon, parang nauulit. At ang panaginip ko, gabi gabi ko siyang napapanaginipan— putol-putol pero tuloy-tuloy.
What does that dream all about? And what's bothering me most right now is the question— who's that guy? Anong papel niya sa buhay ko?
It was a starry night when I decided not to go home early. Tumambay muna ako sa isang bench kung saan napagmamasdan ko ang kalawakan ng kalye.
"Nalaman kong takot ka pa lang tumawid sa karsada." Napatingin ako sa nagsalita matapos marinig iyon. Umupo siya sa tabi ko. It's him— the old weird man.
"Ikaw nga siya. You cameback, but sadly nabuhay kang muli ng nabubuhay pa ako." Napatigil ako sa sinabi niya, alam kong ayaw ko sa presensiya niya pero ngayon may parte sa akin na gusto ko siyang maglabas ng mga salita.
"Alam kong may nakilala ka ng lalaking nagmamahal sa'yo, naguguluhan ka siguro kasi parang nangyari na sa'yo dati 'yong nangyayari sa inyo ngayon 'no?" Nanlaki ang mata ko, he's right, lahat ng nangyayari sa'min ng boyfriend ko pamilyar sa'kin.
"A-anong ibig mong sabihin?" Tumingala siya sa kalangitan at nagsalita.
"Lahat ay nauulit lang, natutuwa ako dahil ang mismong pisikal na an'yo ko pa rin ang para sa'yo, but sadly not my own soul because I am still here, alive. If only I could die early, masaya sana nating inuulit at ipinagpapatuloy ang naudlot nating kuwento." Ngumiti siya bago tumayo.
"Aalis na ako, thank you for saving my life, Francine. By the way, my name is Arvin— same name as your boyfriend. I'm happy for the both of you, be happy too."
It left me hanging. At sa isang iglap ang panaginip ko, ang lalaki sa panaginip ko na pinag-akalaan kong ang boyfriend ko, ang nakaraang buhay ko, ang dahilan kung bakit ako takot tumawid. Everything just went clear.
Ow, I knew it, I've died before and the reason why is, I got bumped into a car while crossing the street just to save my husband from it— and my husband is that old weird man.
My tears suddenly trailed off after realizing...
I'm reincarnated.
