Aoba (Anime)

Your Lie İn April

                 
                        >>Piyanist<<

Kousei yolda sessizce adımlarını sıralıyordu. Okuldan sonra hiçbir şey yapmak istemeyip eve gitmeye karar vermişti. Karnından gelen seslerle yol üzerindeki bir pastaneye girmeye karar verdi.

Pastane çok şirin ve şık döşenmişti; farklı renklerde ki duvarlarda tablolar, küçük bir kitaplık, her yeri neşeyle dolduran çiçekler ve tam ortada bir piyano.

Boş masalardan birine otururken gözü piyanoda kaldı. Üzerinde tek bir toz tanesi yoktu ve bakımı yeni yapılmış gibiydi. Etrafında küçük çocuklar sandalyelere sıralanmış sanki bir piyanist bekliyorlardı. Gözlerini bu sefer tablolara çevirdi. Tablolarda çeşitli insanlar vardı fakat hepsini tanıyordu. Çoğu dünyaca ünlü kemanistlerdi arada tek tük de olsa ünlü piyanistlerde vardı. Kafasını zorlukla çevirip gözlerini menüye odakladı. Aklı bambaşka yerlerde olsa da...

Yanında beliren bedenle irkilerek o tarafa döndü. Kendi yaşlarında mavi  gözleriyle kendisine bakan bir kız siparişi için bekliyordu. Menüye son bir kez göz atıp isteğini söyledi. Kız uzun sarı saçları dalgalanarak neşeyle uzaklaştı.

İstemeden gözleri piyanoyu buldu. Çocukların ailelerinden bazıları duvarda asılı saate bakıyorlardı, umursamamaya çalıştı. Kız tekrar gelip siparişini masaya bırakarak ayrıldı. Kurabiyelerden yemeye başladı.

Çocuklardan gelen ağlama sesleriyle oraya dönerek durumu anlamaya çalıştı. Anlaşılan bugün çocuklar için pastanede piyano çalacak piyanist gelemeyecekmiş. Ağlama sesleri giderek artıyordu. Üzerinde bir çift göz hissederek sol tarafına döndüğünde yeşil gözlerle buluştu. Garson kız kendisine hevesle bakmaya başlamıştı. Hafifçe gerilerek önüne döndü fakat hissettiği bakışlar son bulmamıştı. Bakışlara yaklaşan adım sesleri karıştığında iyice panik yapıp kalkmak için toparlandı. Tanınma korkusu gittikçe artıyordu.

Kendisinin ayaklanmasıyla birden adım sesleri hızlandı. Kapıyla arasındaki yolu yarılamıştı ki tatlı bir ses duydu.

      (G- garson kızımız    K- Kousei)

G- Şey... Arima Kousei sizsiniz değil mi?

K- E-Evet, buyrun?

G- Bugün için burada çalacak olan piyanist biraz rahatsızlanmış. Rica etsem ufak bir konser verebilir misiniz? Çocuklar için.

K- Çok isterdim ama üzgünüm gitmem gereken bir yer v...

G- Lütfen!

K- Şey dediğim gibi üzgünüm.

Kız birden çocuklara dönerek bağırdığında şaşkınlıkla geriledi.

G- Çocuklar! Merak etmeyin bu abiniz birazdan sizin istediklerinizi çalacak. Biraz daha bekleyebilir misiniz?

Çocuklar sevinçle hoplamaya başladıklarında Kousei kendine kızmaya başlamıştı bile. Buradan gitmeliydi.

Kız kendisine yaklaşıp ürkütücü bir sesle konuşmaya başladığında adımları bu sefer piyanoya çevrilmişti.

G- Ah, üzgünüm sanırım sizi yanlış anladım. Bana çalmak istiyormuşsunuz gibi gelmişti de. Yoksa istemiyor muydunuz?

K- Çok isterim!

Piyanoya ulaştığında sandalyesini ayarlayarak oturdu. Çocuklara dönerek.

K- İstediğiniz bir şey var mı ufaklıklar?

Ç1-  Parılda küçük yıldız!

K- Peki.

Kousei tereddütle parmaklarını gezdirmeye başladı siyah beyaz tuşlarda. Başta herşey güzeldi fakat ortalara geldikçe elleri titremeye başladı. Titreme artarken notalarla uyumu bozulmaya başlamıştı. Yavaştan bırakmaya karar verirken duyduğu keman sesiyle kısa bir duraklama yaşadı. Ses çok güzeldi. Kendisini alıp uzaklara götürmek istercesine kulağında yankılanıyordu. Çalmaya başladı kendisi de. Arada yan tarafına gözü takıldığında elinde kemanıyla hoş sesler çıkaran garson kızı gördü. Şaşırsada devam etti piyanosuna.

Beste sonlandığında herkes onlara bakıyordu. Alkış yoktu fakat gözlerde hayranlık vardı. Yavaşça alkışlar yükseldi. Kousei şaşkınlıkla etrafına baktı, özlemişti bu sesleri.

Arkalarda hayalinde yavaşça şekillenen görüntüyü görmesiyle hızla pastaneyi terk etti.

Adımları kapının dışında sıralanırken kolunda bir el hissetti.

G- Neden öyle birden gittin ki? Daha çalmamız gereken çok parça vardı!

K- Ü-Üzgünüm. Gitmem gerek.

Kolunu kurtarıp ilerlemeye başladı. Arkasından gelen sesle duraksadı.

G- Piyanistimiz yarın da gelmeyecek!

Kousei yoluna gülümsemeyle devam etti.