Golden Blood (Legend Of The Stars #2)

Chapter Twenty-one

Bite

"Punta tayo kay ama, Selera!"

Hinila ng kapatid ko pabalik ang kamay ko. Tumigil siya sa pagtakbo namin.

"Ayaw niya sakin... Ang sabi ni ina, hindi ako dapat lumapit sa kanya dahil iniwan niya kami..." Kapansin-pansin ang kalungkutang nakikita ko sa mukha niya sa unang pagkakataon.

"Alam m-mong hindi ako pinapayagan. I'm sorry, Sora. I can't play with you inside the gates."

Bumitaw siya sa kamay ko. Pinili kong intindihan ulit siya at dahan-dahang tumango.

"Why is that, Selera? What did we do to our parents? Why are we separated?" Inosente kong tanong.

Natigilan siya na tila hindi alam ang isasagot. Pinasadahan niya ng tingin ang matataas na arko ng palasyo namin. Nasa loob kami dapat ng kapatid ko... Hindi lang dapat siya nagpapakita sakin kapag pwede na, ang sabi niya pumupusit lang din saw siya ng oras lara laruin ako.

She said I'm too lonely and soft. Hindi iyon ang paniniwala niya sa mga kababaihan. Para sa kanya, hindi dapat mahihina ang mga babae, lalong lalo na ang mga prinsesa. She always believed in just and balance that's why she chosed more power so she could prove more.

'Sana kasing-tapang ko rin siya para sumubok.'

"Bonavich fell in love with my mother first, Sora. But, your mother's the queen and she banned us... She did m-many things to us, Sora. Kami ang sinisi dahil masama daw si ina... At minahal niya ang kasalukuyang ama ko ngayon,"

Bumuntong hininga siya. "Isa pang rason, ang ina ko ang sinisisi sa pagkawala ng mga bagay sa Astraea. Did you know our family's existence lived for a long time?"

Manghang tumango ako. "Hmm, oo. Nabanggit niya pero hindi naman daw siya gaanong katanda..." Tumawa ako.

Tumaas naman ang kilat ni Selera. Natigilan siya at umiwas ng tingin. Yumuko siya at tinignan ang mga palad na may bahid na naman ng mga bagong ukit na marka ng dalawang simbolo.

"Baka hindi pa nila sinasabi sa inyo..." Bulong niya.

Hindi ko ito pinansin at pinagmasdan lang ang palad niya. Halatang pwerahan iyong minarka sa kanya. May mga dugo pang bahagyang lumalabas.

"Bago iyan, Selera," tinuro ko ang namamangang palad niya.

Napaigtad siya at tinago iyon. "Hayaan mo na. It's for my own good," huminga siya ng malalim. "I will be powerful..."

Nagbago ang anyo ng mga mata niya. Umiwas nalang ako ng tingin sa kanya. Wickedness is lulling her again. Hangga't kaya ko ay iintindihin ko pa rin at ipaalam na nandito lang ako.

I know Sora's not evil, I can feel it in her. It was just that that was the only she knew and was thought of her. Kung pwede lang sana siyang mamasyal at hindi pagbawalan ng ina niya...

Pwede kong ipakita sa kanya ang mga bagay na alam ko.

"Balang araw... Makikita ng mundo ang pinakamatinding sumpa na tatama sa kanila. Sa bibig ko magmumula ang wakas ng lahat."