Dark Paradise |Z.M|

Chapter 24

<<Wali?.>>

Ψιθυρίζω και ανεβαίνω τα γνώριμα σκαλιά με σκοπό να πάω στο δωμάτιο της.

Δεν μπορώ να αναπνεύσω, δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου.

Ξέρω τι με περιμένει εκεί μέσα, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω τίποτα, ξέρω τι θα αντικρίσω.

Ανοίγω αργά την πόρτα και το τρίξιμο που βγάζει με κάνει να ανατριχιάσω, δεν θέλω να βρίσκομαι εδώ, δεν θέλω να το ξαναζήσω απο την αρχή.

Μπαίνω μέσα και αντικρίζω τον χαμό που έχουν δημιουργήσει στο δωμάτιο, αντικρίζω την αδερφή μου που είναι νεκρή πάνω στο κρεβάτι της.

<<Waliyha.>>

Φώναξα ξανά και ξανά, όμως αυτή ποτέ δεν γύρισε πίσω σε μένα.

<<Για τον θεό Zayn, ξύπνα.>>

Ακουσα την φωνή της μαμάς μου και πετάχτηκα απο τον καναπέ, γαμημένοι εφιάλτες.

Μου έδωσε ενα ποτήρι νερό που κατέβασα αμέσως μόλις το πήρα στα χέρια μου και έπειτα με αγκάλιασε.

Γιατί με αγκαλιάζει?, δεν είμαι κανένα μικρό παιδί που χρειάζεται βοήθεια.

<<Είμαι καλά.>>

Είπα απότομα και την είδα να βουρκώνει.

Η μαμά μου είναι ένας υπερβολικά ευαίσθητος άνθρωπος, δεν της αξίζει να έχει ενα παιδί σαν εμένα.

<<Συγνώμη, αλλά είμαι καλά το υπόσχομαι.>>

Κούνησε το κεφάλι της καταφατικά και χαμογέλασε λυπημένα, ξεχνάω οτι έχασε την κόρη της, οτι και αυτή πονάει το ίδιο με μένα, κάποτε είμασταν υπερβολικά κοντά απλά αυτό δεν ισχύει πλέον. 

Το κινητό της χτύπησε και το έκλεισε χωρίς καν να δει ποιός είναι, η μαμά μου ποτέ δεν το κάνει αυτό, οπότε τι διάολο συμβαίνει?.

<<Ποιός ήταν?.>>

Ρώτησα γεμάτος περιέργεια, πλέον είμαι για τα καλά ξύπνιος.

<<Ο μπαμπάς σου.>>

<<Ορίστε?.>>

Σχεδόν φώναξα και σηκώθηκα όρθιος, τι θέλει αυτός και εμφανίζεται πάλι στις ζωές μας?.

Δεν έχει κανένα δικαίωμα να επιστρέφει έτσι, δεν έχει κανένα δικαίωμα να μιλάει σε εμάς και γαμώτο δεν έχει κανένα δικαίωμα να είναι καν στις ζωές μας.