Dark Paradise |Z.M|

Chapter 10

<<Γαμώ την τύχη μου.>>

Γκρίνιαξα όταν άκουσα το κινητό μου να χτυπάει και το σήκωσα χωρίς να δω ποιος είναι.

<<Τι?.>>

Ρώτησα απότομα.

<<Θέλεις να πάμε για φαγητό?.>>

Ρώτησε ο Niall χαρούμενος.

Σοβαρά τώρα?.

<<Οχι.>>

Του το έκλεισα και απενεργοποίησα τελείως το κινητό μου, γύρισα πλευρά και προσπάθησα να ξανά κοιμηθώ αλλά τίποτα, γαμημένε Niall.

Γύρισα το βλέμμα μου στο ρολόι και γούρλωσα τα μάτια μου οταν ειδα την ώρα.

Πότε στο διάολο πήγε 3:30?.

Τελικά είναι πολύ ωραίο να μην έχεις να κάνεις τίποτα και να κοιμάσαι όλη μέρα.

Ηταν μερικές πολύ κουραστικές μέρες και άξιζα ξεκούραση.

Εικόνες απο χθες τρέχουν στο μυαλό μου, έγινε πραγματικά χαμός.

Νιώθω την αδρεναλίνη να κυλάει στο αίμα μου στην θύμηση του να σκοτώνω αυτούς τους τύπους.

Δεν νιώθω τύψεις, δεν λυπάμαι που τους σκότωσα, πήρε ο καθένας αυτό που του άξιζε.

Ηξεραν που έμπλεξαν, ας μην το έκαναν.

Ισως μερικοί να είχαν οικογένειες, παιδιά και μια γυναίκα να τους περιμένει, όμως επέλεξαν να τις προδώσουν, να κάνουν κάτι που θα βρισκόντουσαν σε κίνδυνο κάθε μέρα, κανείς δεν νοιάζεται για την οικογένεια του.

Εκτός τον Derek, αν ήμουν στην θέση της Anna θα τον είχα σκοτώσει, την άφησε σε εμάς για να μην προδώσει τους δικούς του επειδή φοβόταν, είναι τυχερός που τον αφήσαμε να φύγει.

Συνεχίζω να έχω φρικάρει με το οτι η Lydia σκότωσε κάποιον, όντως θα έκανε τα πάντα για τον Harry.

Πρέπει να μιλήσω με αυτούς τους δύο.

Ανοιξα ξανά το κινητό μου και πήρα τον Harry τηλέφωνο.

<<Ελα.>>

Ακούστηκε η φωνή του εξαντλημένη, λογικό.

<<Που εισαι?.>>

Ρώτησα και αναστέναξε.

<<Σπίτι με την Lydia.>>

Αν σε κάποιους αξίζει να είναι ευτυχισμένοι, είναι αυτοί.

<<Τι θα κάνετε?.>>

Θα βγούνε άραγε?, δεν θέλω να τους πιέσω αν δεν είναι έτοιμοι, εννοώ, η Lydia θα είναι πιεσμένη με όλα αυτά που έγιναν απο τότε που έμπλεξε με τον Harry.