Dark Paradise |Z.M|

Chapter 3

Όλα αυτά είναι μαλακίες, η ζωή μου η ίδια είναι μια μαλακία, αλλά αυτό παραπάει.

<<Ε δεν το πιστεύω. Πάλι εσύ μπροστά μου?.>>

Ούρλιαξα πριν το καταλάβω, δεν θα την αφήσω να νομίζει καν ότι έχει το πάνω χέρι εδώ πέρα, γιατί δεν το έχει.

Γούρλωσε τα μάτια της και σηκώθηκε όρθια.

Δεν φοβάται, μπορώ να το καταλάβω αυτό ή τουλάχιστον δεν το δείχνει, αυτό απο μόνο του με κάνει να θέλω να την κάνω να με φοβάται.

<<Δεν φταίω εγώ που εσύ είσαι μαλάκας και δεν βλέπεις που πηγαίνεις καθυστερημένε.>>

Φώναξε και έσφιξα τα χέρια μου σε μπουνιές.

Είναι η δεύτερη φορά που αυτή η μικρή τσούλα με βρίζει και με προκαλεί. Έχε χάρη που δεν θα άπλωνα ποτέ το χέρι μου σε γυναίκα, όποια κι αν ήταν αυτή.

Κοίταξα το χέρι της και χαμογέλασα σαρκαστικά, λοιπόν δεν θα χτυπούσα ποτέ γυναίκα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα έκανα οτιδήποτε άλλο.

Άρπαξα το χάρτινο ποτήρι με καφέ από το χέρι της και προτού αντιδράσει άνοιξα το καπάκι, έριξα τον καφέ πάνω της και έπειτα το πέταξα κάτω στα πόδια της, λες και ήταν λεφτά που κάποια πουτάνα δίχως δουλειά αναζητάει απελπισμένα.

Την προσπέρασα και μπήκα στο μαγαζί όπως υπολόγιζα εδώ και μερικά λεπτά.

Έδωσα την παραγγελία και απλά περίμενα.

Δεν ξέρω πως το καταφέρνει αλλά με εκνευρίζει. Είναι μια κακομαθημένη που δεν μπορεί να σκεφτεί πριν μιλήσει.

Αλλά δεν θα ασχοληθώ άλλο, δεν θα την αφήσω να με επηρεάσει με τον οποιονδήποτε τρόπο, έχω να κάνω μια δουλειά και θα την κάνω χωρίς εμπόδια μπροστά μου.

Και αυτή δεν αποτελεί κάποιο εμπόδιο γιατί απλά δεν σημαίνει τίποτα.

<<Συγνώμη κύριε.. Ο καφές σας.>>

Η κοπέλα πίσω απο το ταμείο με σκούντηξε και άφησα τις σκέψεις μου στην άκρη.

Άφησα λεφτά και μαζί με αυτό έγραψα σε ένα χαρτί τον αριθμό μου. Τι? Είμαι που είμαι εδώ, ας περάσω καλά αργότερα.

Βγήκα έξω και είδα εκείνη την κοπέλα να τρέχει, γιατί είναι ακόμα εδώ είπαμε?.

<<Τι έκανε αυτή εδώ?.>>

Θεέ μου, νιώθω οτι την μισώ, αλλά αυτή φταίει για αυτό.

<<Τίποτα, πάμε να φύγουμε μας περιμένουν.>>