Unutulmaz (Sezon 1:Tamamlandı)

~Bölüm 15~

Selam! Nasılsınız? Bölümlerin aralarına resimler ekliyorum ya sizce resim eklemeye devam etmeli miyim?

Bugün benim cenaze günüm. Böyle diyince de tuhaf oldu.

Tek tuhaf olan bu mu sence?

Bende bu nerede kaldı diyordum.

Seni de boş bırakmaya gelmiyor. Ben olmayınca düzgün düşünemiyorsun sen. Ben de kıyamadım sana hemen geldim. Ne kadar vicdanlı bir iç sesim yaa...

Çok sağol ya ne kadar da vicdanlı bir sessin sen öyle (!). Asıl sen olunca düşünemiyorum ben sus.

Bugün cenaze bittikten sonra abimleri arayacağım. Onların hiçbir şeyden haberleri yok. Kim bilir ne halindedirler?

"Zeynep. Cenaze bitmiş. Arayabilirsin. Ama ilk önce seninle konuştuğunu kimseye belli etmemesini söyle."

"Tamamdır."

Telefonu elime aldım ve ezbere bildiğin Güney abimin numarasını çevirdim. Eğer Güney'i arasaydım kesin belli ederdi o.

Meşgule attı. Tekrar aradım. Bunu 3-4 kere tekrar etrikten sonra sonunda telefonu açtı.

"Ne var?!" Sesi o kadar yorgun ve sinirli çıkıyordu ki.

"Alo abi? Benimle konuştuğunu kimseye belli etme ve sessizce beni dinle."

"Sen... Ne oluyor? Sen iyisin değil mi?"

"İyiyim abicim. Abi şimdi sana bir konum atacağım. Takip edilmediğinizden emin olup Kuzey'le birlikte oraya gelin. Her şeyi açıklayacağım."

"Ta-tamam."
_________________

Abimleri arayalı 2 saat olmuştu ki kapı çaldı. Heyecanla koşup kapıyı açacaktım ki Demir önüme geçti.

"Sen ne olur ne olmaz içeride bekle. Ben onları içeri alayım. Birisi görmesin."

"Tamamdır çabuk ol!"

Salona geçip beklemeye başladım.

"Zeynep!"

Hemen gidip ikisinin de boynuna atladım. Onlar da bana sıkı sıkı sarılmıştı. Kuzey salya sümük ağlıyordu. Kuzey'i geçtim abim bile ağlıyordu.

"Kızım biz seni... Biz seni şey oldu sandık. Dilim varmıyo işte anla!"

"Ölmedim ikizim. Sen hissetmedin mi?" diyip kıpkırmızı gözlerime zıt bir gülüş attım.

"Bak abi ben dedim. Hissediyorum dedim. O ölmedi dedim!"

"Dedin lan dedin. Zeynep. Ne dönüyor burada? Bu Karan denen p*ç seni kaçırmamış mıydı?" abim kendine gelmiş olmalı ki hemen toparlandı.

"Anlatacağım abi. Anlatacağım."
_______________
-1 ay sonra günümüz-

Abimler gelmiş salonda oturup sohbet ediyorduk. Vakit kaybetmeden konuya girmeye karar verdim.

"Demir."

"Efendim güzelim?" Evet abimler gibi o da bana güzelim diyordu. Bu lafı sevmiyorum yaa...

"Güzelim meselesine girmeyeceğim artık. Ya şey ben ne zaman Duru olarak dışarı çıkacağım?"

"Söylediğin iyi oldu bende bu konu hakkında konuşacaktım. Bildiğin üzere Duru Karadağ yurtdışında yaşıyordu ve verilen bilgilere göre yarın buraya geleceği gözüküyor. Bu yüzden yarın akşam ve ertesi günler birçok kişi seni görmek isteyecek. Yarın sabah buraya kuaförüdür makyözüdür stilistidir filan birçok kişi gelecek. Merak etme hepsi tanıdık ve güvenilir insanlar. Senin baştan aşağı değiştirilmen gerekiyor."