Ben Zeynep Arslan. 27 yaşında bir askerim. Yapamazsın diyenlere inat vatan sevdamın peşinden koşup asker oldum.
Askerlik sevdam üvey anne ve babamı kaybettiğim gün başladı. Üvey babam bir asker, bir yarbaydı. Bu yüzden çok fazla düşmanımız vardı.
19 yaşındaydım. O gün doğum günümdü. Çoğu zaman kutlama yapmazdım, gereksiz bulurdum. O sene abimin, Kuzey'in ve annemin ısrarlarıyla ailecek küçük bir kutlama yapacaktık.
Annem babamın yanına gitmişti o gün eve beraber geleceklerdi. Ben abim ve Kuzey onları bekliyorduk. Onlar gelince pasta kesecektik.
Bekledim, bekledik... Saatlerce...
Gelmediler.
Çok telaşlandım. Abimler babamın işi uzamıştır diyip geçiştiriyorlardı beni ama farkındaydım onlarda korkmuştu. Telefonlarımızı açmıyorlardı.
Telaşlandık askeri üssün yolunu tuttuk.
Çok yaklaşmıştık. Yol üzerinde askerler barikat kurmuştu. Ambulansların, jandarma sirenlerinin sesleri kulağımda yankılanıyordu.
Kafamı yavaşça sol tarafa çevirdim. İşte o an zaman durdu. Sol gözümden bir damla yaş düştü. Ne ağzımı açabildim ne hareket edebildim. Bir kaç saniye sonra Kuzey şoktan çıkabilmiş olmalı ki arabanın kapısını açıp babamın parçalanmış arabasına doğru koştu. Askerler oraya gitmemesi için tuttu. Kuzey'in bağırışları bile beni kendime getiremezken gözümü oradan ayırmıyordum.
Ardından abim indi arabadan. O da benim gibi ağzını bile açamamıştı ama yaşlar gözlerinden habersiz akmaya başlamıştı bile.
Sakince Kuzey'e doğru yürüdü. Ardından babamın silah arkadaşı yavaşça abimlerin yanlarına gitti.
Herkes gibi o da ağlıyordu. Ama dik durmaya çalışıyordu. Onlara bir şeyler söyledi. O an Güney abim de dizlerinin üzerine çöküp sessizce ağlamaya başladı.
Ne söylediğini anlamıştım. Anlamak istemiyordum ki ama ben...
O an şoktan çıktım. Arabadan inip abimin ve Kuzeyin yanına çöktüm. Sağ kolumu Kuzey'in boynuna sol kolumu abimin boynuna sararak ağlamaya başladım.
Artık hiçbirimizden ses çıkmıyordu. Hani derler ya en büyük tepki tepkisizliktir diye aynı öyle sessizce ağlayarak birbirimize sarılıyorduk.
Son kez babamın parçalanmış arabasına baktım. Anne ve babamın olmayan bedenlerine...
İkinci kez kaybetmiştim anne babamı.
İkinci kez tatmıştım acıyı.
.
.
.
İlk bölümü nasıl buldunuz?
Sizce anlatımda bozukluklar var mı?
YOU ARE READING
Unutulmaz (Sezon 1:Tamamlandı)
ActionOnun bu Dünya'da abileri ve silah arkadaşlarından başka kimsesi yok. Öz erkek kardeşi annesi ve babasını, Arıkan ailesini, sadece 9 yaşında bir çocuk iken bir yangında kaybetmiş. Daha sonra onun her şeyi olan abilerinin anne ve babası, Arslan ailesi...
