Unutulmaz (Sezon 1:Tamamlandı)

~Bölüm 11~

Selam! Biliyorum baya geç oldu ama geldim. Nasılsınız? Zeynep'i özlediğinizi düşündüğümden hemen hikayeye geçiyorum.💜

___________________

-Yazarın Anlatımıyla-

Zeynep uyanalı 2 gün olmuştu bile. Doktor ziyaretçiler için izin verdiğinden Zeynep'in kaldığı oda hiç sessiz kalmıyordu.

Yürekler yangın yeri ama kimse belli etmiyordu.

Zeynep artık ziyaretlerin bitmesini ve yanlız kalmayı delicesine isterken Sancak, Zeynep ile yanlız kalıp konuşmak için can atıyordu. Zeynep uyanalı 2 gün olmasına rağmen neredeyde hiç konuşamamışlardı.

Oda savaş alanına dönmüş durumdayken Kuzey ikizinin rahatsızlığını görmüş ve olaya el atması gerektiğini anlamıştı. Abisine kaş göz işareti yaptıktan sonra güçlü sesiyle tüm dikkatleri üzerine çekti.

"Evet gençler! Artık yeterli hasta arkadaşımızı daha fazla yormadan sizleri dışarı alalım."

"Evet hadi beyler dışarı. Kardeşimin başında bu kadar erkek hiç hoşuma gitmiyor haberiniz olsun." diyerek onu desteklemişti Güney abisi.

"Aaaaa..."
"Aaaaa..."
"Aaaaa..."
...

diye itiraz eden topluluğu Kuzey ve Güney hızla dışarı çıkarırken Zeynep ve Sancak derin bir oh çekmişti.

"Zeynep... Şey nasılsın? Yani pek konuşamadık. Biraz konuşalım mı?"

"Daha iyiyim beni böyle şeyler yıkamaz merak etme. Ayrıca alışkınım. Konuşalım ama ne konuda? Benim asker olmam hakkında mı? Öğrenmişsin duyduğuma göre." dedi umursamazca. Aklı hala Selim'de idi. Gözünün önünden gitmiyordu o kahraman kardeşinin yüzü.

"Kısmen evet. Bende zaten o gün öğrendim. Çok korkuttun beni."

"Niye korktun ki? Ne alaka yani?"

"Zeynep biz karı kocayız tabiki senin hakkında endişeleneceğim, korkacağım. Çok normal."

"Peki tamam. Sen ne konuşacaktın?" Zeynep başından savmak için uğraş veriyordu.

"Annemler bizim başbaşa gezdiğimizi sanıyor. Haberin olsun yani ağzını ararlarsa."

"Tamamdır."

"Bir de ben özür dilerim. Arabada söylediklerim için. Yani bilmiyordum ben... Ben sadece..."

"Kıskandın mı?"

"Evet. Hayır. Yani saçmalama ne kıskanması. Niye kıskanayım?"

"KOCASIN ya hani ondan?" dedi sinirlenerek Zeynep.

"Ha doğru. Amaan. Evet kıskandım tamam mı? Başkasıyla görüştüğünü düşündüm. Sonuçta beni sevmiyordun. Sevgilin olabilir diye düşündüm."

"Gerçekten sahte bile olsa evli olmama rağmen birisiyle görüşebileceğimi düşündün mü? Ben öyle bir kadın mıyım? Bak şunu anla ben sahte bile olsa kocama ihanet etmem. Ayrıca ben sana alışmaya çalışacağıma dair söz verdim bunu nasıl yapabilirim? Bu arada benim sevgili gibi işlerle alakam olmadı olmaz da. Öyle boş işlere vaktim yok benim." 

Zeynep'in sinirleri alt üst olmuş şimdi de bu adamın yaptığı konuşma onu çileden çıkarmaya yetiyordu.

"Bak öyle değil. Kalp bu öyle kolay kolay söz geçiremezsin. Başka birisini sevmiş olabilirsin diye düşündüm. Ayrıca sevgi aşk boş işler değildir."

"Ne o birisine mi aşıksın da böyle konuşuyorsun?"

"Yoo... Ne alakası var? Kimseye aşık değilim ben."