Unutulmaz (Sezon 1:Tamamlandı)

~Bölüm 10 - Part 2~

Zeynep yaklaşık 5 saat süren ölüm kalım savaşından sonra bu savaşı kazanarak ameliyattan çıkmıştı. Ama tek ölüm kalan savaşı veren Zeynep değildi.

Yol arkadaşım dediği Selim de yan ameliyathaneden 1 saat önce bu savaşı kaybederek çıkmıştı. Tüm ekip yıkılmıştı. Tek tesellileri Zeynep'in sağ salim çıkmış olmasıydı.

Selim'in ailesi yoktu. Bir tek ekip arkadaşları vardı onun. Ekip bir yandan yas tutup bir yandan Zeynep'in iyi olduğu için sevinirken Zeynep yoğun bakıma alınmıştı bile.

-Sancak-

Yoğun bakımın önünde camdan Zeynep'e bakıyordum. Saatler süren ameliyattan çok şükür sağ salim çıkmıştı. Ama bir ara ameliyathaneden telaşla çıkan hemşire hastanın kalbinin durduğunu söyleyerek yanımızdan ayrılmıştı. O an nasıl olup bitti anlamıyorum ama ortalık birbirine girmişti. Güney abi çıldırmış gibi bağırıp çağırıyor Kuzey transa girmiş gibi yerde oturuyor diğer çocuklar yani şu timdeki çocuklar Güney abiyi sakinleştirmeye çalışıyordu.

Ben mi? Ben "Nee?!" diye bağırdıktan sonra duvara yumruk atmaya başlamış ve daha sonra timdeki çocukların beni tutmasıyla bağırmaya başlamıştım. Zaten etrafımda olanları da o zaman farketmiştim.

Sonra ameliyathaneden çıkan doktor herkesi susturmuş ve sadece birkaç kez kısa süreliğine kalbinin durduğunu fakat geri döndürüldüğünü söylemişti.

_____________
1 Gün Sonra

Zeynep yoğun bakımdan normal odaya alındı bu gün. Sadece bir gün olmuş olsa da bana bir ömür kadar uzun gelmişti.

Doktor 2-3 saate uyanacağını söyledikten sonra heyecanla beklemeye başladım.

Annemler sürekli arıyordu tabi ki onlara bir şey anlatmadım. Sadece babam biliyordu olanları. Diğerleri kafa dinlemek için karı koca gezdiğimizi düşünüyordu. Bunu ben de o kadar isterdim ki...

Saatler süren bekleyişten sonra Zeynep'im uyanmıştı. Doktor odaya sadece 2 kişi alabileceğini söylediğinde Güney abi ve Kuzey girmişti Zeynep'in yanına. Ne kadar ısrar etsemde beni içeri almamışlardı. Sinirlenmiştim karımın yanına girmek benimde hakkımdı. Tamam abileri olabilirler ama ben de kocasıyım yani. Yalancı koca...

Onlar da dünden beri harap olmuştu.
Yoğun bakımın önünden saniye olsun ayrılmamıştık.

-Zeynep-

Gözlerimi yoğun bir ağrıyla açtım. Daha doğrusu çalıştım.

Gözlerimi zorlayarak kısıkça açtım. Aşina olduğum hastane odasındaydım. Ellerimi hareket ettirmeye çalıştım ama bir hayli zordu hatta sol kolumu hiç oynatamıyordum.

Kafamı boynumdaki boyunluk yüzünden hareket ettiremiyordum.

Yavaşça dikleşmeye çalıştım fakat karnımdaki sancıyla kısılmış sesimle dudaklarımdan küçük bir inleme döküldü.

Kahretsin ne olmuştu?

Selim nasıldı?

Koluma ne olmuştu?

Aklımdaki sorulara cevap bulamazken odanın kapısı açıldı. İçeriye erkek bir doktor ve bir hemşire girdi.

Benimle biraz sohbet etmeye çalıştı fakat konuşacak halim bile yoktu. Gözümü zor açık tutuyordum.

Doktor bey de anlamış olacak ki uzatmadan hızlıca kontrollerimi yaptı ve gitti.

Birkaç dakika sonra odaya Güney abim ve Kuzey girdi.