Amour - under revision

Chapter 21

"ARE YOU READY?" He asked, his eyes were full of eagerness and braveness, though his voice sounded cold.
 

  
   
     
"Hell yeah," bored kong sagot.
     
     
     

Where infront of the huge gate with a letter 'U' designed on it. Matataas ang pader na parang two story building ang taas. Dito kami iniwan ng driver ni Mom. 'Yon kasi ang utos niya.
 

    
       
    

"Bilisan niyo ang pag-iimpake ha. Kailangan makahanda kayo. 'Wag niyong hahayaang api-apihin kayo do'n. Be brave... Okay?" The mom said, tears are running down her cheeks.
 

 
     
      

I automatically hugged her. Napalapit na rin ang loob ko sa Ginang na 'to sa loob ng tatlong linggong narito ako sa bahay nila. Minsan lang naman kasi ako pumunta rito kaya naisipan kong tatlong linggo lang.She's a good mom.
 

  
     
    
"Yes mom..." I replied while slowly moving backwards to stop the hug.
    
    
     
"And, Lutris... Bantayan mo itong kapatid mo. Gusto kong ibalik mo siya dito ng buo at walang galos." The Mom said with a warning tone.
    
    
     
Tumango si Lutris bilang pagsang-ayon sa mama niya nang tawagin siya ni Dad. Kaira's dad. Sa kaniya na natuon ang atensyon ni Lutris.
   
    
     
"Take this son. You might use it, not now but some other time." Dad said before patting Lutris's shoulder.
    
    
     
Ano kaya 'yun? Parang pabilog iyon at kulay itim na may halong pilak. Naku-curious na naman ako pero hindi naman ako gano'n ka-curious. Okay lang kahit hindi ko malaman.
     
     
     
"Oh sige na sige na, mag-impake na kayo." She crossed her arm after.
    
   
     
Yes we're packing. Lutris and I, chose to enter that organization to save my Mother and Father's lives. Wala naman kaming mabuting pagpipilian kung hindi ang pumasok.
    
    
    
After a call that says we should come there at  05:00 in the morning, sharp, we automatically headed here in the mansion to get ready. Hindi pa halos naghilom ang sugat na natamo ko at ito... mahabang byahe na naman.
    
    
    
"Let's pack," sabi niya pagkatapos ay nilampasan na ako.
   
    
      
He's been like this since last night. Napabuntong hininga ako. Malamig pa siya sa yelo kung umasta kapag ako ang kausap.
   
    
     
After I packed my things I went out to my room and he was there also, standing. Our eyes met for a moment. There's no emotion on his face. He's just looking at me flatly.
     
     
     
"Are yo—" Hindi ko natapos ang sasabihin ko nang bigla siyang umalis at tinalikuran ako.
   
   
     
I was left dumbfounded. What's the problem? Iyon agad ang pumasok na tanong sa isip ko. Last night we were more than fine. He even fed me last night. Tungkol ba doon sa nangyari sa hotel? Napatawad ko naman na siya sa ginawa niya a.
    
    
     
Umiling ako at kinalma ang sarili ko. Bumaba ako sa hagdan habang hawak ang strap ng bag ko. Medyo sumasakit ang kanang balikat ko dahil sa may sugat ako sa bahaging iyon, mabigat din ang bag na dala ko. Kaya ko pa naman indahin ang sakit.
   
   
   
Nakarating ako sa paanan ng hagdan at nakita ko siyang nakaupo sa sofa at nagce-cell phone. Mukhang may ka-chat siya.
   
    
     
"Oh here's my princess." Nilingon ni Dad si Lutris. "Go, get up Lutris. Umalis na kayo para makaabot kayo doon sa tamang oras."
   
    
     
Lutris' stood up after Dad said those words. I went towards my Dad and Mom and hugged them. I bid my goodbye to them, after that Lutris did the same.
    
     
    
I stepped back and let Lutris bid his goodbye. Nang matapos kaming magpaalam ay umalis na kami. Balak ko sanang kausapin si Lutris pero tumahimik na lang ako. Kailan kaya kami makakalabas ng Umbrione kapag nakapasok na kami roon.
    
    
     
Ano kayang hitsura ng Umbrione? Creepy place?
   
   
    
"Wait you two!!" Mom ran towards us. "Ipapahatid ko na kayo using my Limo." She's panting.
    
     
     
"Wait..." Lutris's grimaced. "What?!"
    
    
      
Kumunot naman ang noo ko. Mag li-limo talaga? As in limousine? Napabitaw ako sa pagkakahawak ko sa strap ng bag ko at ang isang kamay ko ay inilapit ko sa ibabang labi ko. Ang oa ni Mom.
   
   
    
Ngumiti siya sa amin. "Yes you heard it... Oh there it is na pala." She pointed out back.
   
   
   
Napalingon kaming dalawa ni Lutris sa likuran at nakita naming dalawa ang itim na limousine. My eyes widened and my hand from my lips fell.
    
    
     
"What kind of limo is that?" I made sure I said those slowly. Pabalik-balik ang tingin ko sa limo at kay Mom nang sabihin ko 'yon.
   
   
     
She smiled then giggled. "It's new... And it's the latest model."
    
    
    
This limo is incredible. It really looks modern. A futuristic limo! Ibang-iba sa limo na nakasanayan kong makita. Ibinalik ko ang tingin ko sa kaniya dahil napatingin ako sa limo. "Mom! It's freaking awesome!! Infinity over ten!"
    
    
     
She smirked at me and gave me a thumbs up before saying again. "I know you would love it. But go leave quickly. Your dad's gonna kill me if he found out I bought this."
    
   
    
Napangiwi ako sa sinabi niya. Itinulak niya kaming dalawa ni Lutris papasok sa limo habang si Lutris parang hindi pa rin makapaniwala sa nakita. Pag pasok ko ay nasilayan ko agad ang mga chocolates sa kaliwang bahagi ng sasakyan.
    
     
     
Nang maisara ni mom ang pintuan ng kotse ay umandar na ito. Nagkatinginan kami ni Lutris, nakakunot ang kaniyang noo habang ako ay nakangisi. I smashed my hands on the chocolates and brought it to me to eat it. I love chocolates!
   
     
     
"Hey hey hey, stop eating chocolates. Maha-hyper ka niya." Pinigilan niya ang kamay kong sumubo pa ulit.
  
    
    
Hindi ko siya pinansin at patuloy lang sa pagkain ng chocolates. I don't care what he's saying anymore, I just want to eat this chocolates.
     
     
       
Umandar ang sasakyan namin at nakalabas na ng gate. Hindi na ako nagulat nang mabilis agad ang takbo ng limousine. I've seen turbo on the back of the limo. Prente akong nakaupo habang si Lutris naman ay muntik nang mabunggo sa bintana ng kotse.
   
    
    
"Tsk," he uttered while looking at me.
 
   
    
"Don't look at me," I said while licking my fingers because it has chocolates.
    
    
    
"You have chocolate beside your lips." Walang gana niyang sabi.
 
  
  
Ilalapit niya na sana ang kamay niya nang maunahan ko siya. I licked the corner of my lips, leaving his hand on the air. Dinilaan ko ulit ang kamay ko para maalis ang chocolate. Ang sarap talaga ng chocolate.
     
    
      
Hinayaan kong nasa loob lang ng bunganga ko ang isang daliri ko at naka-stuck iyon doon. Napatingin ako sa gawi niya nang hindi siya gumalaw habang nakatitig sa akin. "What?"