"Akin na ang bata." Inilahad ko ang mga kamay sa harap ni Simon nang mapunta na kaming apat sa kusina.
Hindi ko na inabalang igala ang mata sa paligid dahil parang ganito rin ang dining namin noon sa mansyon. Hindi niya inalis ang mata sa akin habang ipinapasa sa aking bisig ang anak namin. Hindi ko naman nang sinubok pa na tagpuin iyon dahil sa inis na kanina pa lumulukob sa akin.
Tumikhim si Donya Melvira kaya't mabilis ko nang inilayo ang sarili nang makuha sa kaniya si Silious. Simon seated in the middle while on his right side was Donya Minerva. Hindi ko napigil ang pasimpleng pag-irap.
Talagang binahay ka na ng matandang 'to Simon at halatang gustong-gusto mo rin ano?
I kept my mouth shut to stop myself from blurting unnecessary words out. Lumapit ang mga kasambahay na may dala-dalang mga pagkain. Nang makita ang mga pamilyar na handa sa hapag ay hindi ko maiwasang ma-miss ang nakaraan.
Nami-miss din ba ni Mamáng ang mga ganitong pagkain?
Tinawag ni Donya Melvira ang kasambahay na siyang dati ko nang nakita at nakausap. Bitbit nito ang isang wooden toddler seat na inilagay sa aking tabing upuan pero hindi ko na binalak na paupuin doon ang anak ko. I prefered him sitting above my lap.
"You can place Silious on his proper seat Cresencia." Donya Melvira suggested but I just shrugged my shoulders.
Tiningnan ko siya na nag-aabang na sundin ko ang sinabi niya. She was in front of me while I was in Simon's left side.
"Hindi na ho, mas gusto ko siya rito sa kandungan ko." Magalang ko pa ring sumbat.
She simply rolled her eyes. "It's up to you then." Kinumpas na nito ang kamay sa ere at doon na nagsisi-alisan ang mga kasambahay.
Naghanda na ito ng sariling pagkain. Pinanood ko lamang siya habang hawak sa mga bisig si Silious. Nang matapos maihanda ang pagkain niya ay kusang tumikwas ang kilay ko nang maging ang plato ni Simon ay nilagyan niya.
"How sweet," I mockingly whispered under my breath.
Nang nakawan ko ng sulyap si Simon ay nakatitig ito sa akin pero wala namang ginagawang hakbang para pigilan si Donya Melvira sa paninilbi sa kaniya. I remained emotionless albeit inside of me was slowly crumbling down.
"Mas gusto mo ng kulubot na mag-aalaga sa 'yo?" I wanted to ask that but I didn't want to sound rude.
I was not against older women with younger men in a relationship. Just that, it was me and Simon's history that made me think of rude things of my replacement. Ilang sandali pa'y umangat ang katawan nito para kunin ang walang laman ko pang plato. Bago niya pa maiangat iyon ay agad ko nang hinarang ang palad. He caught my eyes while his brows were furrowed.
"Kaya kong manguha ng sa akin," I declared casually not minding the sudden erratic beating of my heart.
Lalong nagsalubong ang kilay nito. "Hindi kita kukuhanan ng sa 'yo. Kukuhanan ko ng cereal ang anak ko," malalim niyang saad.
I felt my cheeks heated because of embarrassment. Inalis ko ang nakaharang na palad para gawin nga ang nais niya. Kita ko sa gilid ng aking mata ang pagpipigil ng Donya na huwag matawa. I heaved a deep sigh, trying to calm my nerves.
The tables might turned around but I would never let someone step above my head. Hindi ko papayagang tapakan at pahiyain na lang ako ng kung sino.
"Gusto mo bang gawan na rin kita ng pagkain Cresencia?" Donya Melvira asked after Simon placed the cereal in front of me.
I immediately shook my head. "I already ate breakfast at home."
Sinimulan ko nang haluin ang cereal ni Silious. My son started uttering bubbly things we couldn't decipher. Napapangiti na lang ako habang marahan siyang sinusubuan.
