Tumungo kaming kuwadra dahil gusto ni Wendell na sumakay ng kabayo. Iilan lang ang nakita kong tauhan, marahil ay nasa manggahan sila para pumitas pa ng mga bunga.
"You're already a grown up lady, Cresencia. Parang kahapon lang noong may bitbit ka pang manika." He chuckled after saying that.
Napangiti naman ako sa narinig. I couldn't remember my childhood days here but I knew I met him before.
"I really can't remember those days," I said as a matter of fact.
"That's okay. At least we saw each other again."
Binati namin ang isang tauhan na nagpapaligo ng isang kabayo sa gilid. Pumasok na ako sa loob para kunin si Valir.
"Anong kabayo ang gusto mong gamitin?" I asked him after I get Valir out of his cage.
Lumapit siya kay Brisko. "This," turo niya sabay haplos sa pisngi nito. Napalunok naman ako nang malalim bago tumango.
Lumabas na kami sa kuwadra at kapwa sumakay sa aming mga kabayo. Hindi ako nakadala ng sumbrero kaya't kapwa kami walang suot na panangga sa sikat ng araw.
"Tara na?" Tiningnan ko siya at kita ang kaniyang pagtango.
Nagsimula na kaming lumayo sa kuwadra at hindi ko napigilang mapalingon sa mga kalalakihang naglalakad pabalik sa manggahan. Pinaliit ko ang mata ko at kitang nahuhuli si Simon sa paglalakad habang sa tabi niya ay si Rigor na parang may sinasabi. Tinitigan ko siya saglit. Siya talaga ang nangingibabaw sa kanilang lahat.
Biglang gumalaw ang kaniyang mukha at humarap sa aming gawi. Napahigpit ang kapit ko sa tali kasabay nang paghigit ng aking hininga. Kita ko lang na napakunot-noo siya pero agad ding binawi ang tingin mula sa amin.
"Can we go there?" Napabaling ako kay Wendell na tinuro ang manggahan.
Mas lalo akong nahirapan sa pagsagap ng hangin. Hindi ko alam bakit ko 'to nararamdaman. Ayaw kong makita ako ni Simon na may kasamang iba at mas lalong ayaw kong may isipin siyang iba sa amin ni Wendell. Mas nanaisin ko pang sa kahabaan na lang ng coconut plantation kami gagala.
"S-sige," nasabi ko na lang at ibinalik ang atensyon sa kasama.
Nakakahiya, may kasama akong iba pero si Simon pa rin ang iniisip ko!
Kuryosong mga mata ang bumungad sa amin nang pumasok kami sa manggahan. Natigil ang ilan sa kanilang ginagawa para lang paraanan kami ng tingin. Nahihiya akong bumaba kay Valir. Bumaba rin si Wendell at kapwa namin itinali ang kabayo sa isang puno ng mangga.
"Hi, Tito!" Wendell waved his hand when he saw my father in the middle, talking to his men.
Lumingon sa amin si Papáng at malawak na napangiti. "Wendell!" Ibinuka nito ang mga kamay at parang batang lumapit ang huli para matapik siya ni Papáng sa balikat. "Kailan pa kayo dumating ni Helena?"
Lumayo kami saglit sa mga tauhan at sila nama'y bumalik sa ginagawa. Kita kong nakaupo sa banig si Winona kasama si Aling Isang. Hindi ko maiwasang makaramdam na naman ng pait. Hindi kaya nasasakal si Simon na laging nakabantay sa kaniya ang kasintahan niya?
"Kanina lang po Tito. Hindi nakapunta si Papa dahil may inaasikaso siya."
"Senyor, dadagdagan pa po ba namin ang ilalagay sa mansiyon n'yo?" Biglang lumitaw si Rigor na pawisan at sa likod niya'y mga kalalakihan na nakita ko kanina sa labas ng bahay.
Nagawi sa kanila si Papáng. "Huwag na Rigor. Sapat na iyon sa amin."
Ginala ko ang mata at nakita ko si Simon sa pinakalikod. Nakatingin siya sa akin habang ang mukha niya'y pawisan at namumula dahil sa init ng araw. Nalipat ang mata ko kay Winona na bigla na namang sumulpot na parang kabute. Masuyo nitong pinunasan ang mukha ni Simon. Pinigil ko ang masamid.
