GEPEST

5

Ik lig verslagen op de grond en heb overal pijn. Nadat Puck me gezoend had werd het nog erger, nog naarder. Ik had het gevoel dat ik elk moment moest overgeven, en uiteindelijk was dat ook gebeurd. Verdrietig schud ik de gedachtes van me af en loop naar me fiets. Als ik weg wil fietsen merk ik dat mijn voor en achterband lek zijn. Zuchtend stap ik van mijn fiets af en ga lopend naar huis. Nu ik alleen ben denk ik weer terug aan wat er gebeurd is waardoor de tranen weer omhoog komen.

Net voor dat ik mijn straat in ga loop ik langs de ijswinkel op de hoek waar ik altijd in de zomer een ijsje haal met Lotte en Roos. Ik wil net de hoek omgaan als ik mijn naam hoor roepen. Ik kijk verdrietig en angstig om bang dat ik daar personen zie staan die ik niet meer tegen wil komen. Maar even verderop staan Roos en Lotte met een ijsje in hun hand naar mij te zwaaien. "Hoi" roep ik terug en loop dan weer door. Ik ben nog steeds boos op hun hun, en van mij mogen ze dat ook best weten.

Als ik eindelijk thuis ben ga ik met een zucht op de bank zitten. Ik pak een kussen van de stoel en leg het tegen de bankleuning aan waar ik vervolgens met mijn hoofd op ga liggen. Ik doe mijn ogen dicht want ik voel dat ik erg moe ben. Ik heb denk ik nog geeneens 1 minuut mijn ogen dicht gehad of ik hoor mijn mobiel trillen. Ik pak mijn mobiel uit mijn tas en zie dat ik een wats apje van Lotte heb.

-Heeyy Lau wat was er nou? Ben je boos?

Natuurlijk ben ik boos, maar vooral ook erg verdrietig. Uiteindelijk besluit ik dat niet te typen.

• Nee ik ben niet boos. Ik vind het alleen niet leuk dat jullie al weg gegaan zijn, terwijl jullie zouden wachten, jullie hebben het namelijk belooft.

Ik wacht totdat Lotte wat terug stuurt, maar dat gebeurt niet. Ik zie dat ze offline gaat. Ik leg ook mijn mobiel weg en loop naar de keuken om wat water te pakken. Net als ik mijn glas wil vullen hoor ik de deurbel gaan. Zuchtend loop ik naar de deur en draai het slot om. Als ik de deur open doe staat Lotte voor mijn neus.

"Hoi" zeg ik. Ik wacht op een reactie terug maar die komt niet. Als ik haar aan wil kijken begint ze toch met praten "sorry, het was gemeen van ons om weg te fietsen terwijl we belooft hadden om op je te wachten, het spijt me echt".

Voor het eerst kijk ik Lotte echt aan. Ik zie dat er een glimlach op haar mond ontstaat en dan barst ze in lachten uit. Ik kijk haar vragend aan en roep geïrriteerd "wat valt er nou weer te lachen, was het zo leuk om weg te gaan?". "Nee, nee ik bedoel je mond, heb je lippenstift opgedaan?" Zegt ze lachend terug. Ik voel aan mijn lippen en als ik op mijn hand kijk zie ik dat er rood op mijn vingers zit. De lippenstift van Puck. Ik kijk naar beneden en ik voel dat er tranen beginnen te stromen over mijn wangen. Lotte is inmiddels ook gestopt met lachen. "Ik bedoelde het niet gemeen hoor maar het is een beetje buiten de lijntjes gega...." als ze ziet dat er tranen over mijn wangen heen lopen houd ze op met praten. "Laura wat is er gebeurd?" vraagt ze bezorgt. Ik kijk haar aan loop naar achter en gebaar dat ze naar binnen moet komen. Ze komt een beetje ongemakkelijk binnen. Ik loop door naar de bank en ga daar zitten. Lotte komt naast me zitten en kijkt me vragend aan. "Goed ik ga het je vertellen maar beloof me dat je mij geen één keer onderbreekt" zeg ik. Lotte knikt. Dan begin ik met praten vanaf het moment dat ik hun zag wegfietsen tot het moment dat Lotte voor mijn deur stond.

Nadat ik alles vertelt heb zit Lotte me met open mond aan te kijken. Ze herstelt zich en roept dan boos "DIT KAN ZO NIET LANGER LAURA! je moet het vertellen aan de mentor". Ik kijk haar verschrikt aan "nee dat ga ik niet doen dan krijg ik vast en zeker nog meer problemen. Daar zit ik echt niet.....
"LAURA ze hebben je een soort van aangerand als jij niet gaat ga ik voor je." roept Lotte boos.

Ik voel dat ik boos begin te worden, wat denkt ze wel niet, zij maakt dit niet mee dus weet ze  ook niet hoe het voelt, " Lotte jij wordt niet gepest dus je weet niet hoe het voelt. Het is niet zo gemakkelijk om 1, 2, 3 zomaar naar de mentor te gaan. In de ogen van Puck enz. is het laf en dan gaan ze me alleen nog maar meer pesten" roep ik boos terug.