GEPEST

3

Ik fiets het schoolplein op en zie gelukkig Lotte bij de fietsenstalling staan. Ik roep haar naam en ze kijkt om. "Heey Laura!! Roept ze terug terwijl ze naar me toe loopt. "Waar is Roos?" vraag ik, want meestal fietsen ze samen. "Ze is ziek" zegt Lotte met een beteuterd gezicht. "Oh jammer" zeg ik zacht. Stiekem ben ik blij dat Roos vandaag niet op school is, want nu hoef ik niet alleen te zitten. Ik weet het, het klinkt gemeen maar elke keer alleen te moeten zitten en je dan buitengesloten te voelen is vreselijk.

Als de bel gaat lopen we samen de school binnen. Eerst lopen we naar de kluisjes om de boeken erin te leggen die we pas na de pauze nodig hebben. Zoals gewoonlijk duurt het bij Lotte weer eeuwen voordat ze de nodige boeken in haar kluisje heeft gestopt. "Komop Lotte straks komen we nog te laat in de les" zeg ik zuchtend. "Ja ja" mompelt Lotte.

Na wat nog een eeuwigheid leek te duren doet Lotte eindelijk haar kluisje dicht en samen lopen we naar boven. Met een ruk blijf ik staan als ik zie wie boven aan de trap staan. Puck, Jeroen en Remon. De 3 die mijn leven kapot maken. "Lau? Wat is er?" Vraagt Lotte. Het enige wat ik doe is knikken in de richting waar Puck, Jeroen en Ramon staan. "Ik ga wel aan je linkerkant lopen goed?" vraagt Lotte. Weer knik ik en ga aan haar rechterkant lopen, ook al weet ik ik dat het geen enkele zin heeft.

Stilletjes loop ik naast Lotte. Er gaat van alles door mijn hoofd heen. Gaan ze iets zeggen? Gaan ze iets doen?  Moet ik iets terug zeggen? Is dat wel slim? maar voordat ik daar echt goed over kan nadenken zijn we al boven aan de trap en hoor ik Puck roepen "Heey Lautje heb je weer een zak chips naar binnen zitten werken!" Ik kijk niet op en wil doorlopen als ik voel dat ik bij mijn kraag wordt gegrepen. Als ik op kijk zie ik dat Jeroen me vast heeft. Ik hoor Lotte roepen dat ze niet zo kinderachtig moeten doen en mij los moeten laten. Maar ze reageren niet. Natuurlijk reageren ze niet. Jeroen kijkt me met een gemene grijns aan. "Het is erg onbeschoft om iemand te negeren die tegen je praat. Puck is wel zo beleefd om het nog een keer tegen je te zeggen. Toch Puck?" En Jeroen kijkt met een nep vragende blik naar Puck. Puck lacht en zegt "natuurlijk ik ben goed opgevoed in tegenstelling tot jou! Maar goed wat ik zei is of je weer een zak chips naar binnen hebt lopen vreten. Je kunt namelijk erg goed zien dat er weer wat vetrolletjes bij zijn gekomen" Op het moment dat ik genoeg moed heb verzamelt om iets terug te zeggen pakt Lotte me bij mijn arm en trekt me mee. "HAHA ben je, je tong verloren?" hoor ik Puck, Ramon en Jeroen door elkaar roepen. Ik wil terug lopen en zeggen dat ik gewoon kan praten en dat ze moeten ophouden. Maar ik doe het niet. Ik durf het niet.

Als we eindelijk in het lokaal zitten, nog op tijd, gaat Lotte naast mij zitten. "Laura je moet je echt niks van hun aantrekken je bent helemaal niet dik maar je hebt juist een super mooi figuur. Puck is vast jaloers op je en probeert je op deze manier te kleineren". Ik glimlach naar haar. Ik weet dat Lotte het goed bedoelt maar het heeft weinig nut. Ik ben ze gaan geloven. Ik ben gaan geloven dat ik echt dik en lelijk ben. En hoe vaak Lotte ook zegt dat, dat niet zo is, het heeft geen nut.

De rest van de dag zeg ik niet veel. Als het pauze is loop ik achter Lotte aan. Opeens voel ik een harde duw en ik val op de grond. Meiden en jongens om me heen beginnen te lachen maar lopen gelukkig door. Behalve Puck en natuurlijk niet te vergeten Jeroen en Remon die achter haar staan. "Moet ik je even helpen? Want ik denk dat je vetrollen in de weg staan als je bukt!" zegt Puck met haar schelle en vooral gemene stem. En dan is het genoeg ik pak snel mijn boeken die uit mijn tas gevallen zijn. Ik sta op en kijk Puck dan recht aan. "Nee ik heb jou hulp niet nodig ik kan het prima alleen zoals je net zag." Als ik wil weglopen bedenk ik me nog iets. "En op die vraag die je me bij de trappen stelde. Nee ik heb geen chips gegeten?" Ik draai me om en loop weg. Ik voel een trots gevoel. Heb ik dit net echt gezegd? Als ik de trap af wil lopen hoor ik toch nog een vervelende stem van Ramon zeggen "ze heeft toch een tong maar ik heb toch liever dat ze er NIET een heeft". Ik draai me niet om maar loop gewoon door. Deze dag heb ik laten zien dat ik zekerder in mijn schoenen kan staan ook al is het maar voor een paar seconde. Ik heb wat terug gezegd en daar ben ik trots op.