GEPEST

28

POV Laura:
Ik lag in bed met een dun dekentje over mij heen. Ze doen me al een hel aan maar een fatsoenlijk warm bed is blijkbaar al veel ste veel gevraagd. Ik maak me zo klein mogelijk om het nog een beetje warm te krijgen wat niet bepaald lukt. Op de gang hoor ik een aantal keer voetstappen voorbij komen en soms ook gepraat. Ik voel dat mijn ogen moe aanvoelen maar ik wil niet slapen. Ik ben namelijk bang. Morgen moet ik al om 6 uur opstaan en om half 7 moet ik omgekleed en schoon in de ontbijtzaal zijn. Morgen begint mijn eerste werkdag. Ik heb werkelijk waar geen idee wat ik ervan moet verwachten. 1 ding weet ik wel zeker en dat is vooral doen wat er van je gevraagd wordt en niet praten met jongens, anders zijn de consequenties groot had Rob, de baas gezegd. Alleen al als in aan hem denk bezorgt het me overal rillingen. Uiteindelijk neem de vermoeidheid het van me over en val ik in een diepe slaap.

Met en schrok wordt ik wakker door een harde gil. Ik zit rechtop in bed en luister met ingehouden adem. Het is doodstil op de gang. Uiteindelijk besef ik dat de gil van mezelf kwam. Ik voel dat ik helemaal bezweet ben en dat mijn hart als een razende op en neer gaat. Snel stap ik uit bed en doe het licht aan. Ik kijk mijn kamer rond en begin keihard te gillen. In de hoek staat een jongen met een grote grijns op zijn gezicht. Ik herken hem niet maar het zal vast één van de jongens zijn die hier werkt. Het zal dus geen lieverdje zijn. Ik voel dat mijn benen het elk moment kunnen begeven van angst, over mijn hele lichaam ben ik aan het trillen. Ik ben zo bang. En als ik zie wat hij achter zijn rug vandaan haalt begeven mijn benen het en val ik letterlijk op de grond. Ik begin te gillen te schreeuwen en te huilen. Wat hij ook van plan is het betekend niks goede. Ik blijf gillen in de hoop dat iemand in dit gebouw mij hoort. Mijn gil stopt abrupt als ik opeens koud ijzer tegen mijn keel voel.

"Als ik jou was zou ik daar maar snel mee ophouden!" zegt een kille stem.
"W..aa.tt..t w.ww..il je?" Vraag ik met een zachte bibberende stem.
"Jou" zegt hij met een grijns. " Ik kan ieder meisje krijgen die ik wil, in de eetzaal viel jij mij op!"
Hij komt met een vieze grijns dichter naar mij toe en begint mij ruw te zoenen. Ruw duw ik hem van mij af en zet het weer op een gillen, met heel mijn hart hoop ik dat iemand mij hoort behalve Rob. En godzijdank hoor ik rennende voetstappen. "Hou je kop dicht" sist de jongen in mijn oor. Ik voel het mes hardt tegen mijn keel drukken en er ontsnapt een gil als ik voel dat het mes door mijn huid is gegaan. Tegelijkertijd wordt mijn deur met een ruk opengegooid. De jongen haalt het mes van mijn nek en gaat rechtop staan. Ik blijf in elkaar gedoken zitten. "Wat doe jij hier Jack?" hoor ik een bekende vrouwenstem zeggen. Langzaam kijk ik op en zie Linda in de deuropening staan. Ik kan wel huilen van geluk, zo blij ben ik haar te zien! " ik kan beter vragen, wat doe jij hier Linda?" zegt de jongen die blijkbaar Jack heet.   " ik hoorde gegil en het klonk als een gil van iemand die doodsangst had, er is een duidelijke afspraak gemaak hierover" zegt Linda wijzend naar Jack en mij "als jij hier nu niet mee stopt ga ik naar de Rob toe en dan heb je hele grote problemen" sist Linda en ik zie woede in haar gezicht. Jack kijkt mij woedend aan en beent op mij af ik duik weer in elkaar en voel zijn adem in mijn oor. "Denk maar niet dat je van mij af bent". "ERUIT NU!!" schreeuw Linda. Jack staat op en loop woedend mijn kamer uit. Als ik zijn voetstappen niet meer hoor barst ik in tranen uit. Ik voel hoe 2 paar armen mij vast houden. Ik kijk op en zie Linda met medelijden in haar ogen naar mij kijken. "Gaat het meissie?" Ik schud van nee en voel aan mij keel waardoor ik in elkaar krimp van de pijn. "Mag ik kijken hoe diep de snee is?" vraagt Linda. Ik knik en draai mijn hoofd iets opzij. "Het is geen diepe snee" zegt ze, Ze staat op en loopt naar het kleine kraantje in mijn kamer ze pakt een washandje en maakt het nat. Daarna loopt ze weer naar mij toe en dept het voorzichtig tegen mijn keel aan.

Nadat al het bloed rondom de snee weggehaald is, heeft Linda er een pleister op geplakt en ben ik terug in bed gaan liggen. Nadat Linda wegging ben ik gelijk weer uit bed gestapt en heb het licht aangedaan. Nu zit ik dus met bonkend hart op de hoek van mijn bed. Ik durf geen oog meer dicht te doen door wat er is gebeurt en door wat Jack nog tegen mij zei voor dat hij wegging, 'denk maar niet dat je van mij af bent'. Bij elk geluid dat ik hoor hou ik mijn adem in. Ik laat mijn adem pas weer los als ik zeker ben dat het geen persoon kan zijn. Ik kijk op de wekker en zie dat het 4:00 is. Nog 2 uur en dan gaat de volgende hel beginnen. Een hel waar ik Rob zie en waarschijnlijk ook Jack.
Zo stil mogelijk ga ik terug liggen onder mijn dekens en langzaam val ik toch in slaap met het licht aan.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Lieve lezertjes SUPER SUPER SUPER sorry dat het zo lang geduurd heeft maar is hier is dan toch uiteindelijk een nieuw hoofdstukje! Ik hoop dat jullie een leuk hoofdstuk vinden!!!!
Dikke kus x x x x x