Karanlıktan Aydınlığa

10.Bölüm "Siyah Gül"

Keyifli okumalar dilerim 🖤
 
                      10. Bölüm
                     "Siyah Gül"

                 Bölüm şarkıları
                
                  Hande Yener
               Neden ayrıldık

                   Sezen Aksu
        Acıtmışım canını sevdikce

"Aşk hiç masum değil. Ve ben günah pahasına sevdim onu... "

Rüzgarın saçlarımı savurmasına izin verdim. Elimdeki telefonu sıkı sıkı tutup, karanlık sokaktan eve dogru yürüyorum. Bahçe kapısına varmama bir kaç adım kala tefonumun melodisi durmama neden oldu. Ekrana baktım arayan Tuğçe ablaydı. Tabi ya ona erken dönecem demiştim. Ve şüan saat 10:04 geçiyor. Açıp kulağıma götürdüm. O sıradada demir kapıyı açıyorum." Efendim" dedim. Düz bir ses tonuyla.
"Nerede kaldın." dedi endişeli çıkan sesiyle
"Kapıdayım geliyorum". Dedikten sonra telefonu kapatım o sırada evin dış kapısı açıldı. Bende bahçenin demir kapısını kapatıp yürümeye başladım. Zeynep 'in kapıda beni beklediğini gördüğümde yüzümde istemsizce bi gülümseme oluştu. Yanına vardığımda ona göz kırpıp içeriye geçtim. Ayakkabılarımı çıkartıp, koridor boyu Zeynep ile beraber yürümeye başladık .

"Bu saate kadar neden yatmadın sen bakayım" dedim. Zeynep' e o sırada biz çoktan salona geçmiştik. Berjere oturdum.

"Aslında uykum kaçtı benim. Yoksa yattım ben." Dedikten sonra esneyip ellini ağzına götürdü.
"O zaman kalkıp yatağına geçiyorsun". Elini tutum odasına kadar götürüp yatağına yatırdıktan sonra. Dışarıya çıktım. Koridorda Tuğçe ablanın oldugu odaya doğru seslenip "Ben yatacam sana iyi geceler". Diyerek odama geçtim. Işığı yakıp elimdeki telefonu komodinin üzerine bırakıp kendi ide pufun üstüne bıraktım .
Bir gün daha geçmişti zaman bize uymuyordu.
Ne biz üzgünüz diye hızlı akıyor. Nede biz mutluyuz diye duruyor.

Defalarca düştüm. Defalarca yara aldı ruhum.
Kimsenin kaldırmasını izin vermedim...
Paramparça olsam bile kendim kalkmayı başardım.

Belki çok kırıldım. Belki çok yandım ama ayaktayım. Düştüğünde kaldırmak yerine üstüne basıp geçerler...

Bütün yürek yangınlığıma ragmen hiç yıkılmadım...

Dedim kendi kendime. Aynadan kendimle bakışmaya bir son verip ayağa kalktı. Kıyafet dolabımda geceliklerimi çıkarıp yatağa bıraktım. Sonra üstümdekilerden kurtulup. Geceliklerimi giyindim.

Dağılmış saçlarımı topladıktan sonra kendimi yatağa attım. O kadar yorulmuştum ki üç gün yattabilirdim.

Yarın ilk işim kesinlikle o kadınla konuşmam olacaktı . Neden böyle saçma bir şey yaptığıma anlam veremezsemde, Ömer 'le berabere bir şey yapmak hoşuma gitti. Bunu inkar edemem. Yoksa kadının derdi gerçekten de beni ilgilendirmez. Öylece yenilgiyi de kabul edemem.

En büyük yenilği savaşmamaktır sonuçta

                           ⏳

Uyanır uyanmaz. Yatakta bir süre dönüp durdum. Sonra kalkıp kendimi banyoya attım. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra odama geri döndüm. Üstüme beyaz hemen dizimin üstünde bitten üstüne kocaman gri bir kelebek deseni olan ve  Belden oturtma bir elbise giyindim. giydikten sonra aynanın karşısına geçip  Yüzüme uzun uzun baktım. Sanki yıllardı hiç görmemişim kendimi. O kadar farklı...
Göz altlarımda ki o morluklar artık yok denecek kadar azalmıştılar.
Yüzüm eskiye nazaran daha iyi durumdaydı.
Zaman bazen alıp gidiyor . Bazı acıların izlerini...