Karanlıktan Aydınlığa
2
1. Kesit
Solumda ki izi acıyor Firuze. Onun için atan yüreğim susmuş kelimelere. Cümleler ilaç olmuyor kanayan her bir uzvuma."
Dedi ansızın genç adam. Bakışlarında hüzün vardı. Göz pınarlarında acının izleri, yüreğinde büyük bir acı vardı. Sonra bakışlarını karşıda ki denizden çekip. Firuze 'ye döndü. Onun gözlerinin ta içine bakarak devam etti sözlerine.
" En çokta dudağımda bıraktığı busenin izi yakıyor içimi." cümlesini bitirir bittirmez bakışlarını çekti genç kadının yüzünde. Boğazında kocaman bir yumru vardı. Daha çok yüzüne bakarsa ağlamaktan korkuyordu. Sıktığı yumru ve aldığı derin nefesle, sakinleşmeye çalıştı. Firuze dinledi adamı sözleri bittene kadar.
Sanki konuşsa ne diyecekti ki. Aradı aradı bir türlü bulamadı genç adamı teselli edecek o cümleyi.
" Ölüm mü? Bu ayrılığın sebebi" dedi biraz çekinenerek. Bu ses tonuda yansımıştı
Sonra pişman oldu. Daha yeni tanıdığı o adamı üzmekten korkarak. Ya ölümse onu üzmek istemedim dedi kendi kendine. Sonra konuyu değiştirmek için dilli başka bir cümle aradı. Ve evet bulmuştu.
" Adını Öğrenebilir miyim?" adını bilmedi adam ona döndü. Gözlerine koca bir hüzün çökmüştü.
Derin bir nefes aldıktan sonra. Dilinden tek bir cümle döküldü.
" Ömer." ne o bir şey söyledi neden Firuze konuştu onunla. Bir süre aralarında başka bir konuşma geçmedi. Tek ses Denizin kıyıya vurduğu sesi vardı.
" O ne öldü nede yaşıyor Firuze. Ne tam olarak gitti nede kalabildi. O beni vedasızca arafta bıraktı. Ve en çokta vedasız cümlelere muhtaçmış insan bunu öğretti."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlıktan Aydınlığa
Teen FictionBu hikaye bizim hikayemiz değil sevgilim. Başkaların açtığı yaralara ilaç arıyoruz... Karanlıktan bir mum alevi titreşti. İzbe sokaklarda acının feryadı duyuldu... Karanlık bir gölge gibi ruhumda. Bütün hislerim bana riyakar. Sonra gök gürledi acı...
