Karanlıktan Aydınlığa

4. Bölüm "Vurgun"

     Keyifli okumalar dilerim 🖤

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin sakın canlar

               4. Bölüm

             " Vurgun"

            Bölüm şarkıları

          Sıla- Oluruna Bırak
         Aurore-  Runaway
  
"Akıl unutmuyorsa eğer bir anı. Yürekte kalmış demektir izi.."

Bazı anlar olur ya hani sevinmek ve şaşırmak arasında kalmak işte ben şimdi o andaydım.

Sevildiğimi hissettiğim o anda kaldım.

Kapıyı açan Tuğçe abla değil. Pelin 'di  kısa süreli bir şokunu ardından beni sımsıkı saran Pelin' ne ancak karşılık verebildim. Bende ona sımsıkı sarıldım. Büyük bir özlemle
O hep kanayan yanıma ilaç olurdu.
Benim en güvendiğim dost sığınağı onun kolları...
"Çok özledim seni" dedi. Heyecanlı bir ses tonuyla
"Bende seni çok özledim" dedim. Titreyen sesimle zar zor
ona daha sıkı sarıldım. Onu gerçekten çok özlemiştim.
Kapının eşiğinde birimiz dışarda birimizede içerde öylece birbirimize sarılıyoruz. Geçen bilmem kaçıncı dakikadan sonra birbirimizden ayrılıp içeriye geçtik. Tabi ki de hesap verdim. Azarın kralınıda yedim hiç merak etmeyin. Neyse ki Ömer aramışta onun yanında olduğumu söylemiş ablasına, yoksa kesin şimdi karakoldaydık.

Benim hiç aklıma gelmemişti doğrusu beni ikinci kez kurtardı. Hepside benim aptalığım yüzünden oldu şimdi düşününce, gecenin yarısında sokağa tek başıma çıkmamalıydım. En azında yaşadığım yerde bu mümkün değil. Benim gücüm yetmez...

Pelin 'nin gelişi beni çok mutlu etti. Uzunca sohpet ettik. Annem ve babamı sordum hala aynı fikirdelermiş.
Bu çok garip insan ellisinden sonra evrim geçirebilir mi dedirtiyor bana? onlara göre onlarla yaşamalıyım, onların katıldığı davetlere gitmeliyim. Ama asla burda olmamalıyım , anlıyor musunuz beni? Asla bu işte bir iş var artık emin. Ve bu beni çok korkutuyor artık.

Tuğçe abla ve Pelin çok iyi anlaştılar
Beraber uzunca sohbet ettik.
Tabi Pelin 'in çenesi iki saniye durmadı. En son artık çocukluğuna geçti. Ona kalsa doğumuna kadar anlatır. Neyseki hatırlamıyorum yoksa onuda anlatır eminim.
Saatlerce konuşup hasret giderdik. Sonra saattin gecenin ikisi oldugunu fark edince hepimiz odalarımıza geçtik. Yatağa geçer geçmez yorganı üzerime çektim o sırada gözüm sarılı elime kaydı bu akşam olanlar tek tek gözümün önüne geldi, adeta bir film şeridi gibi neden böyle oldu ki. Aklımın unutmak için çabaladığını duygularım ısrarla hatırlıyor.

Akıl unutmuyorsa eğer bir anı. Yürekte kalmış demektir izi.."

Tenime dokunan ellini tenim unutamadı hala...

"Buz "kora dokununca nasıl olurda kor daha da  yanar...

Kışta bahar gelmezdi. Kışı güze vurgun bir kere.

Mantığım bütün bu söylediklerimi baştan sona onaylamıyor ve ben de mantiğıma ağır bastıgına kanaat getirirdim. En son cümle hariç

Kanadı kırılmış bir serçe kadar hassas bu kalp bende ki bu düşünceler de nerde çıktı diyorum kendi kendime.

Birine güvenmek için fazla yaralıyım. Birini sevmek aptallık olur böyle bir durumda