Karanlıktan Aydınlığa

6. Bölüm "Leyl"

  İyi okumalar dilerim 

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin canlar 🖤

                     6. Bölüm

                       " Leyl "
        
                 Bölüm şarkıları
                 
                 Mehmet Güreli
                  Kimse bilmez

Bir geçmişim, birde sende geçemeyişim beni tutsak ediyor...

Bildiğim kadar yandı yüreğim peki bilmediklerimi ne yapacak bu körpe yüreğime

Gecenin karanlığı serin havayı aldırış etmeden, bahçede sandalyede  oturmuş, gökyüzünü bakıyorum. Aklımda ve yüreğimde acının emareleri var.

Okyanusta kaldım bir başıma
Sesizce veda ettim anılara
O şarkı çalıyor nottada
Ellerimi açmışım savaş açıyorum yalnızlığıma. Sonra o şiiri duyuyorum mısraları adınla, kokunla dolu. Anlıyorum ki vedayı yalnızca kalp yapar. Akıl veda edemez duygulara...

Acımasız olan gece mi?
Yoksa onu acımasız yapan acı  mı?
Zaman kimseyi dinlemeden akarken.
Beni dinlemeyen yüreğime serzeniş ediyorum.
Mecruh bir acının koynunda kıvranırken,
Düşüncelerin denizinde boğuluyorum.
Yıpranan bir kitabın sayfaları kadar yorgun ruhum...

Bir daha hiç bir sözcuk yazılmayacak kadar tükenmiş sayfaları.

Bir Leyl vakti kusmak istiyorum acılarımı zamana...

Sonra zaman iyileşirsin istiyorum sızlayan her zeremi.

Aşk kokan satırları yüreğime yasaklamak istiyorum. Kokunu yasaklamak istiyorum yüreğime...

İki elimle başımı tuttum.
Şakaklarımı ovarak düşünce denizinden boğulmaktan kurtulmak istiyorum.
Gecenin kasvetli üzerime çökerken,
Altında kaldığım kara bulutlardan kurtuluşu arıyorum.
Yağmurda ıslanmamak.
Karda üşümemek.
Baharı his etmemek benimkisi  o kadar soğuk yüregim.
Sanki Yüregim de yanan yangın köz olmuş. kül tutmuş. Beni ayazda bırakmış sonunda o küller..

Küllenen hiç bir ateş tekrar yanmaz.

İçinde küçük bir kıvılcım olsa da tutuşmmam bir daha aşka...
Rüzgar 'da dans eden saçlarımı geriye doğru itekledim.

Soğumaya başlayan kahvemi yudumladım.
Sade kahve içmeyi seviyorum.
Çünkü bana onun kahve olduğunu his ettiriyor.
Tıpkı en derin acıyı yaşadıktan sonra gülümsemek gibi.
Hem acı hemde gerçek.

Yirmi yıllık hayatımda yaşadığım her şey gözümün önüne tek tek geldi ve o günü hiç unutamadığım anladım.

O Gün ;gündüzün karanlık olduguna şahit oldum...
Zaman. Zaman... Her kesiğin İlacı.
Geçmez dediğin acının sargısı.

Ama
Bizi yok eden şey anılardı.

Sandalyeden yavaşca kalktım. Bahçeyenin içine doğru yürümeye başladım küçük adımlarla.

Hava serindi ama üşütmüyordu.
Bahçede biraz gezdikten sonra.
Yine de  çok sıkıldığımı ve nefes almak istediğimi fark ettim. Burası dar geliyordu. Ruhumda ki kasvet yok edemedim.
Bahçenin demir kapısını iterek sokakağa çıktım.
Ağır adımlarla yürümeye başladım.
O sırada cebimde ki telefonum titredini fark ettim.
Ellimi hırkamın cebine sokup orada duran telefonuma aldım.