Our Twisted Fate: The Missing Prince

Chapter Twenty-five - (Naomi and Beth)

"Yes, 500 years ago. I had made a mistake. Ang mga Eros ang pinaniniwalaan ng lahat na nagtataglay ng pinaka makapangyahirang elemento which is not true. Dahil ang lahat ng Elemento ay may kanya-kanyang taglay ng lakas depende sa may control nito." Huminga ng malalim si Allice bago ulit nagpatuloy.

"Dahil sa pagiging ganid ng mga kapangyarihan, ang ibang Eros ay paulit na nagdasal at nagdasal ng mga itim na balak sa lugar kung saan ako naninirahan noon, ang mineryang. Time came by, the other side of me become evil at nagging ganid sa mga dasal at pagpugay mula sa mga ito. I granted their wish, huli na ng mapagtanto ko na nalinlang pala ako. I left them, my place at ang lalaking minahal ko kasama ang anak ko." Natahimik ang lahat and somehow nagiging emotional na din si Allice. "To make it short, the other gods rescued me, kaya heto ako ngayon."-Allice

Gosh, bakit ngayon ko lang naisip yon? Ang bobo ko talaga eh. Allice and Feti are just the same, they are one. Iisa lamang sila and Feti is just her other subconscious na nabigyan niya ng buhay.

"No, Allice had to leave you, hindi dahil hindi ka mahalaga sa kanya kundi dahil kinailangan ka niyang iwan dahil iyon ang parusa niya."

"What?" Takang tanong nito sa akin at sumingkit ang mga mata. Rouel got his lips from his mother, napansin ko lang.

"Allyssia is the real name your mother and I had meet her already." I formed a smile for her.

(Alexis' PoV)

Nagising ako nang may tumama sa ulo ko. Napadaing ako dahil sa sakit nito while trying to open my blurry eyes na ngayon ay mabigat, I'm tired. I'm lying on a cold floor and my head is spinning. What happened to me? Ba't ako nanghihina? Now I remember what happened to me in that forest.

Nasaan ba ako? I tried to get up and roam my eyes around at mas lalo lamang sumasakit ang ulo ko. I slightly groan everytime I feel my head pricked like there is something needle pricking savagely.

"Sa wakas ay nagising ka na." Tinignan ko ang babae na nasa harap ko, nakangisi ito at ngumunguya ng bubblegum. Para siyang isang highschool gangster girl sa anyo at suot niya. She has a bangs and she's wearing mini skirt and tight mini blouse showing her perfectly shaped tummy and her breast is waving. Wait, she is kinda familiar to me. Then I remember a woman on a cliff. She can't be.

"Beth?" Takang tanong ko at pilit na inaaninag ng mga mata ko ang kabuuan niya. Tama nga ako she's Beth, kahit na iba na ang anyo niya ngayon ay nakikilala ko parin ang babaeng minsan ko nang pilit na iniligtas.

"One and only. Kumusta kana Alex?" She's grinning and winking. She's giving me a creeps. How? Nakaligtas ba siya sa pagkahulog sa bangin? Pero sigurado ako sa lalim non ay walang makakaligtas doon ng buhay and now here she is smiling and giving me goosebumps.

"You're alive?" Is she?

"Never been dead." Iniiling-iling pa niya ang kanyang ulo at hindi nawawala ang mapang-asar niyang mga ngiti, the smile which is different from the smile of Beth I know.

"How? That's impossible."

"Simple lang, Louise helped me. Siya ang tumulong sa akin sa halip na ikaw sana Alex. Pero iniwan niyo ako doon at hindi man lang inalam o nagbakasakali kung buhay pa ba ako. Look at me now, I'm alive because of Louise and he gave me such power na handa kung pagbuwisan ng buhay." No way, she's one of them. I can't believe she's alive and become like this, evil. Kasalanan ko ba 'to? Yes, maybe this is my fault. No, this is certainly my fault.

"No Beth, I know you are good. I'm sorry if iniwan kita doon. I don't have a choice."

"Wala ka naman talagang pagpipilian Alex, sa una palang nakatakda kana na mamuno sa kadiliman, and I'm here with you Alex. Mamuno tayo sa buong mundo at paluluhurin natin sila." Napapailing ako dahil sa mga sinabi niya. She's not the Beth I know, not anymore. Nilamon na ng kapangyarihan ni Tahoba ang Beth na nakilala ko and she needs my help. It's my fault from the beginning.