Chapter 23

46 5 0
                                    

Gab's POV


Third day of the Lycian Gala. I haven't seen so many students around. The field is not that crowded compared to the last two days. May ilan na paikot ikot sa campus lalo na ang mga ibang sudents na bisita, wondering around.

"You tied your hair up, huh?" I was stunned when Zeike sat next to me. I'm here in the tree where I always hang out when I'm bored. I was quite surprised that he found me, only Kai knows this place.

I consciously touch my hair. "Is it weird?"

"Silly.." he chuckled, "No."

I rolled my eyes at him. Wala ba siyang ibang gagawin kaya nandito siya?

Namayani ang katahimikan sa pagitan namin. It's very serene. I can feel the sun touching my skin, making it glow. Sa sobrang pale ng balat ko baka pagkamalan na akong multo.

"Mind if I ask what you're thinking?" Natigilan naman ako ng bigla siyang magtanong. I was panicking inside.

What am I supposed to tell him? I'm thinking about my skin? That's hella weird.

"Nothing."

"Really? Para kang nagpaplano ng world war sa sobrang seryoso ng mukha mo eh." I immediately raised my middle finger at him.

Malakas naman siyang natawa at gumulong pa sa damuhan. Umiling na lang ako at napangiti ng bahagya na pinanood siya.

We remained silent after that. Napalingon ako sa kanya at napansing nakatingin lang siya sa langit. The sun is about to set.

Pinanood ko kung paano kumislap ang mapula niyang mga mata nang tamaan ng sikat ng araw. I watched his curly dark auburn hair blown by the wind. His soft lips would really make anyone weak. He's cheeks turned red as the sun touched it.

Time passed and I didn't even notice that I was staring at him for a long time.

Hindi ako gumalaw ng bigla din siyang tumingin sakin. Kumunot ang noo niya but I didn't even bother taking my eyes away from him. I was just admiring him.

Kumindat naman siya ng hindi ko inaasahan kaya agad kong sinampal ang mukha niya palayo. I heard him giggled.

"Wanna grab dinner?" He asked after a long time.

I sighed before I stood up. Nagpagpag ako ng mga damong kumapit sakin. Nanatili naman siyang nakaupo. "Ngayon?"

He nodded, "You owe me one, remember?"

"Fine."

We went to Centre Agora to eat dinner. Sawa na daw kasi siya sa pagkain sa dining hall at gusto niya ding gumala kahit gabi na. Wala naman na akong nagawa kundi ang sumunod.

Nagpasama naman muna ako sa Avalon, ang pinakamalaking bangko ng Olympia, dahil wala na akong pang gastos. Mabuti na din at nandito siya dahil matutulungan niya ako.

"Name please." I was surprised to see a man with goat legs at the counter. Naabutan namin siyang kumakain ng lata. I think he is a Satyr.

"Gab Dawson."

Binasa niya ang mahabang listahan, probably checking my name. After a few seconds he shook his head. "Not here."

I rolled my eyes, "Gabriella Macari Dawson."

He searched again. Sa haba ng listahan niya ay mukhang matatagalan pa siya. I'm starting to get impatient.

"Nice name." Hindi ko na pinansin si Zeike na buryong buryo na nasa likod ko.

"Found it! You have one million and one hundred drachmas in your name. How much will you take?"

Nanlaki ang mga mata ko sa laki ng perang meron ako. I looked at Zeike but he was surprised too. How is that possible when I only finished one mission?

The Journey Of The DemigodsWhere stories live. Discover now