BENİ SEV|g×g

2°

Okulun ikinci günüydü. İlk gün çabucak bitmiş, yeniler ortama göz atmış, eskiler keyfini çıkarmıştı. Bugün ise ilk haftanın ikinci günüydü.

Kısa saçlarına karışmadan salık bıraktı kız. Yüzüne nemlendirici kremini sürerken şimdiden sıkıldığını hissediyordu. Telefonuna düşen bildirim sesi ilgisini çekince işini bırakıp telefonunu aldı. Açelya WhatsApp'dan mesaj atmıştı.

______________________________________

AÇELYA✿ Yazıyor...

Günaydın...

Günaydınnn (づ｡◕‿‿◕｡)づ

Hey, bu büyük ama şirin bir emoji.
Sevdim onu xndskjdjd

Ben de çok seviyorum onu nfhddj

Nerdesin?

Evdeyim daha.
Sen?

Ben okula erken geldim.
Bekliyorum sizi.

Görüşürüz mavili ☺️

Görüşürüz turuncu 🧡

______________________________________

Hızlıca işlerini halledip erkenden yola koyuldu. Açelya'yı daha dün tanımıştı fakat ona olan hisleri pozitif yöndeydi ve bu yıllardır arkadaş gibi hissetmesine neden oluyordu. Bu güzel şeydi. Tabii bazen ise büyük dert. Çünkü herkese çabuk ısınan bir yapısı olduğu için başına dertler açtığı da olmuştu.

Okula vardığında gözleriyle etrafı taradı. İlerideki bankta tek başına oturan renkli saçlı kızı görünce yüzüne yerleşen gülümseme parlamıştı. Hemen arkadaşını bekletmeden ilerlerken içinde oluşan heyecana kayıtsız kaldı. Tabii bu şimdilik öyleydi.

"Günaydın maviliii."diye heyecanla konuşmaya atıldı kız. Diğer kız ilk başta irkilse dahi karşısındaki kişi ile sakinleşmişti.

"Günaydın. Bu enerji nereden geliyor?"

"Bana alışacaksın." Bunu demeden önce omuz silkmiş, dedikten sonra ise kocaman gülümsemişti.

"Diğer kızlar geç geliyor galiba?"

"Arzu ve Derya her zaman geç gelir. Ben erkenciyim."

"O zaman merak etme. Artık erkenden geldiğin zaman tek olmayacaksın. Ben burada senden önce gelip bekleyeceğim."

Ezgi bu sözler ile gözlerini kaçırmış, içinde anlamsız bir heyecan dalgasına yer açmıştı. Fakat aldırış etmedi yine. Alışmıştı her iltifat ya da onu hoş eden sözler duyduğunda kızarmaya. Tam Açelya'nın yanına oturduğu an bir bildirim sesi duyuldu. Kız telefona baktı ve;

"Şey ben hemen gelirim."diye aceleyle ayağa kalkıp okula doğru ilerledi. Ezgi arkasından şaşkın bir şekilde bakakalmıştı. Ama sonra acil ve önemli bir şey olduğu için yanında değilde uzakta konuşmak isteyeceğini düşündü. Bu yüzden pek garipsemedi. O gelene kadar çantasına koyduğu kitabı çıkarıp bir sayfa dahi okumaya çalıştı.

Tam yedinci sayfayı bitirmişti ki Arzu ve Derya'nın sesini duydu.

"Günaydın."demişti ikiside aynı anda. Ezgi gülümseyerek cevap vermiş, elindeki kitabın içine ayracını yerleştirip çantasına koymuştu.