BENİ SEV|g×g

13°FİNAL

"Açelya Hanım." Ezgi aralık kapıdan gözüken bedene seslenince hemen gözleri ile karşılığını aldı. Ona aşkla bakan gözler karşısında duran birine bir şeyler diyerek, yüzünde tebessüm ile içeri geçti ve kapıyı ardından kapattı.

"Ezgi Hanım."dedi içinde aşk kokan bir sesle ve ilerledi yıllardır aşkla baktığı sevgilisine. Masasında oturmuş ona bakarken eğilip dudağından öptü kısa ama etkisi büyük bir şekilde.

"Kimle konuşuyordun?"diyerek Ezgi dudaklarını büzdü kıskanç bir şekilde. Bu saatlerde Açelya kendi odasından çıkar ve yan odasında olan sevgilisinin yanına gelirdi koşa koşa. Kapıyı açtığı anda Ezgi'nin yorgun ve son gelen hastasından ötürü buruk yüzü kocaman mutlu olmuştu ama biri Açelya'yı kapıda durdurunca bir iki dakika bile upuzun gelmişti.

"Adam'dı, sevgilim. Öyle hal hatır sordu."diyerek yanaklarını öptü bu seferde pamuk tenlisinin.

Ezgi yüzündeki tebessüm ile sevgilisinin topuz yaptığı siyah saçlarının arasında kendini belli eden mavilere baktı. Açelya'da gözlerini pamuk gibi beyaz tenden, turuncu saçlara çıkardı ve haksızlık olmasın dercesine eğilip öptü koklaya koklaya.

Lisenin son yılı tanışan bu iki kızın aşkı yılları devirmişti peş peşe. Bazen zorlu günler gelmiş ağlayıp, kırılmışlardı. Bazen öyle çok kahkaha dolu günler geçirmişlerdi ki gülmekten karınlarına ağrı girmiş. Fakat onlar ne olursa olsun birbirlerine sırt çevirmemişti asla. Hep ele ele,göz göze en önemlisi kalp kalbe vermişlerdi.

"Yemeğe çıkalım o zaman."diyerek elini uzattı turuncu saçlısına.

Ezgi bir elini kendini artık belli eden karnına koyup, diğerini ona elini uzatmış sevgilisinin avucuna bıraktı. Yavaşça yerinden kalkınca Açelya eğilip karnını giydiği krem rengi  elbisenin üzerinden öptü.

"Bebeğimiz nasıl bugün?" Heyecanlı sorusuyla eş zamanlı olarak Ezgi'nin elinin üzerine elini koydu.

"Merak etme annesi çok iyiyiz."

Yıllar aşklarına çok şey güzel şeyler katmıştı elbette. Bunun en önemlisi ise üniversiteden mezun olduktan sonra yurt dışında işlerini yapmaya başlayan bu iki kızın evlenmesi ve şu anda Ezgi'nin hamile olmasıydı. Bunu ikiside çok istemişlerdi. Açelya ona gözü gibi bakıyor, bir dediğini iki etmiyordu.

"Benim güzellerim."

El ele vererek odadan çıktılar ve kendilerini dışarı attılar. Yanlarından geçen tanıdık bir beden, "İyi günler psikolog hanımlar."diyerek gülümsediğinde onlarda tebessüm ettiler aynı şekilde.

"Hava ne kadar güzel değil mi?" Ezgi hayranlıkla mavi gökyüzüne baktığında yanındaki beden önce gökyüzüne sonra ise sevgilisine bakmıştı.

"Çok güzel. Ama ondan güzel olan ne biliyor musun?"diye sorunca Ezgi düşünür gibi yaptı.

"Çikolatalı pasta mı?"diye sorduğunda olumsuz baş sallaması ile aklına bir şeyler getirmeye çalıştı. Bulamayınca omuzlarını düşürüp, üzgün bir sesle, "Ne o zaman?"dedi.

Açelya tuttuğu eli öpüp,"Sensin. Gökyüzünden daha güzel olan sensin her şeyim. Güzel karıcığım."dedi tatlı bir sesle. Ezgi anında kendine gelmiş ve utanarak gülmüştü.

"Sanırım seninle evlenmek benim için en güzel şey Açelya."

"Hanımlar." Onlara seslenen bedene gülerek döndü Ezgi.

"Ezgi abla, Açelya abla!" Koşarak gelen küçük  kızın yanaklarını öptü hemen.

"Bir tanem gelmiş." Küçük kız Açelya'ya sarılırken babası ise Ezgi'ye sardı kollarını. Sonra Açelya'yı aldı kolları arasına ve ablası kokan saçları koklayarak öptü.

"Hep beraber yemek yeriz diye düşündüm."diyerek gülümsedi Akın.

"Çok iyi yaptın dayı. Yengem nerede?"

"O da işten gelecek. Biz geçelim."diyerek arabasını gösterdi.

Açelya yurt dışına gelince dayısı onsuz olmayacağını anlamıştı. Ablasından sonra birde onun özlemi çok koyunca peşlerinden gelmiş ve yılların bekarlığı bitmişti bu sayede. Aşık olmuş, evlenmiş ve artık Açelya'dan sonra ikinci kız babası olmuştu.

"Hafta sonu Türkiye'ye gidiyoruz demek ha?"dedi adam elini tuttuğu kızını arabanın arkasına bindirip, Ezgi'nin binmesi için yardım ederken. Açelya sürücü koltuğunun yanına yerleşince Akın'da hemen bindi ve arabayı çalıştırdı.

"Evet, Derya'nın sonunda gönlüne göre birini bulmasına çok sevindim."dedi heyecanlı bir sesle Ezgi.

"Derya için ben de çok sevindim. Çok ayrılık yaşadı ama sonunda buldu birini."diyerek eşini onayladı mavi tutamlı kız. Arzu zaten üniversitedeyken sevdiği çocuk ile evlenmişti ve şu an iki çocukları vardı.

•••
Yemek faslı, iş derken iki yorgun kadın kendilerini sıcak yuvalarına attılar. Mavi ve turuncunun el ele tutuştuğu yatak odalarına girdiklerinde Ezgi sırt üstü uzandı yatağa.

"Çok yoruldum."dedi tatlı serzenişi ile.

Açelya üzerindeki siyah elbiseyi çıkartıp, rahat gri pijamasını ve mor tişörtünü giydi. Sonra sevgilisinin ellerini tutup ayağa kaldırdı. Krem elbisenin sırt kısmındaki fermuarı açıp yere düşürdü. Pembe iç çamaşırları ve büyümüş karnı ile karşısında duran dünya güzeli eşinin burnunu öptü tebessümle.

"Karnıma baksana Açelya, kocaman kocaman." Kıkırtısı ile Açelya elini karnına koydu.

"Bebeğimiz tombiş tombiş olsunda onun yanaklarını yiyeyim."dediğinde Ezgi bir anda dudaklarını büzdü.

"Açelya, ben hâlâ güzel miyim?"

"Bu soru nereden çıktı benim dünya güzelim? Sen benim gördüğüm en güzel kızsın. Unuttun mu Ezgi Hanım, ben senin bu güzel yüzüne,tatlı diline, portakal kokulu saçına vuruldum daha lisede."

"Doğru. İçinde tuttun..."derken elini Açelya'nın kalbinin üzerine koydu. "...hiç belli etmedin. Ama sonunda biz kazandık gökkuşağı gözlüm." Birbirlerine sımsıkı sarıldılar.

"Senin üstüne giydirelim."diyerek eşinin pembe pijama takımını giymesi için yardım etti.

Açelya kırıklarla dolu bir kızdı. Tek tutunduğu dal dayısı Akın'dı. Şehir değiştirdi ve hayatını rengarenk yapan Ezgi ile tanıştı. İkisi birbiri ile mutlu olmuştu. İnsanların ne dedikleri, ne düşündüklerini umursamadılar. İşinde başarılı, aşk dolu ve yakında anne olacak iki kadın oldular onlar sevgileri ile.

"Seni seviyorum Ezgim."

"Ben de seni seviyorum Açelyam."

...
Gökten üç portakal düştü; biri bana, biri okuyanlara, diğeri de bütün iyi insanlara olsun.

Onlar ermiş muradına biz çıkalım kerevetine.

Kısa hikaye olduğunu belirtmiştim. Final için çok geç kaldım. Rengarenk günleriniz olsun hep. Başka yerlerde görüşmek üzere.
Mutlu sonsuza... 🧡