𝐖𝐀𝐑 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓𝐒 ☾ // Marauders

39 - Summer holiday

'Selene! Opstaan!' roept Alice in m'n oor.
'Jezus Alice, wat is er?' vraag ik geïrriteerd en ik ga rechtop zitten.
'Nou, misschien is het handig om even je koffer in te pakken, want over twee uur gaat de trein.'
'Oh ja.' mompel ik en ik hijs mezelf uit bed. Gisteren was het feast. Slytherin won de house cup, ook kregen we de uitslag van de examens gisteren en zoals ik voorspeld had is iedereen over! We mogen gelukkig allemaal volgend jaar naar het zevende en laatste jaar. Hoe snel dit jaar is gegaan is ongelofelijk en wat een drama nam dit jaar ook met zich mee, maar vandaag begint de vakantie.

Ik trek een simpel setje kleren aan en dump al mijn andere kleren in mijn koffer, daarbij pak ik ook zo snel mogelijk de rest van mijn spullen in, gisteren had ik er niet zo'n zin in, vandaar het laatste moment. Zodra we alle vier klaar zijn met onze koffers strompelen we naar de great hall voor het laatste ontbijt van dit schooljaar. De jongens voegen zich bij ons aan de tafel. Ik eet zoveel mogelijk totdat ik gewoon bijna misselijk wordt en ik wel verplicht ben om te stoppen, tenzij ik natuurlijk wil overgeven, maar dat is hier niet het geval. Ik heb namelijk straks een lange treinrit te vertoeven dus ik moet wel genoeg eten om trek te voorkomen, anders moet ik het doen met het snoep dat ik kan kopen van de snoeptrolley, maar daar kan ik niet op leven.

Na het eten verlaat ik de zaal weer en baan ik me een weg terug naar de common room. Ik loop naar de jongens dormitory om te checken of hun ook al hun koffers aan het inpakken zijn.
Ik hoor ze in de kamer rondlopen, dus ik stap naar binnen. Wat ik aantref is verbazingwekkend. Ze hebben hun koffers al klaar.
'Goed bezig, zie ik?' vraag ik en ik loop de kamer rond.
'Voordat jij ons stoorde we ja.' antwoordt James.
Quasi-beledigd kijk ik hem aan en grijp ik naar m'n hart.
'Als jullie er zo over denken, ga ik wel weg!' zeg ik en ik loop grijnzend weg.
Ik hoor de jongens ook nog achter me lachen.
Nu is het gewoon wachten totdat het ook daadwerkelijk de tijd is om weg te gaan.

Een klein uurtje later is het eindelijk tijd. Ik pak mijn koffer uit de meisjes dormitory vandaan en til hem best gemakkelijk naar beneden, vergeleken met hoeveel moeite de rest heeft. Dat is het voordeel van in een monster veranderen, je wordt er sterk van.
'Klaar voor?' vraag ik aan de andere.
'Zeker weten!' antwoordt Lily uitgeput en met z'n alle lopen we richting de enorme eiken deur van het kasteel, daar staan de koetsen al klaar voor ons.
We stappen erin en met een harde klap, slaat het koets deurtje dicht. Langzaam aan begint het te rijden  naar het Hogsmead station en vervaagt het kasteel uit het zicht. Het kasteel dat ik pas over twee maanden weer zal zien.

Niet heel veel later komen we aan bij de Hogwarts expres. We stappen uit de koets en trekken onze koffers naar de nog stilstaande trein toe. Regulus staat al bij de trein en ik ren naar hem toe. Ik sla mijn armen om hem heen.
'Hey Sel!' grijnst hij en hij drukt een kus op m'n mond. Ik glimlach.
'Gross.' mompelt Sirius die onze koffers in de trein laden, ik steek mijn tong naar hem uit. Ik pak Regulus' hand vast en trek hem mee de trein in. Ik loop Sirius achterna, hij stapt een coupé binnen en wij volgen hem.
Achter ons komen James, Peter en Remus er ook bij.

'Waar zijn de meiden?' vraag ik aan de rest, terwijl ik op het bankje neerplof.
'Ze vermoedde dat er niet genoeg plek zou zijn, dus ze hebben gekozen om in een andere coupe te zitten.' antwoordt Remus. Ik maak een "oh" met mijn mond.

Het duurt nog een tijdje totdat eindelijk alle leerlingen de trein binnen zijn en de trein start te rijden. Ook het station van Hogsmeade verdwijnt nu uit het zicht en het enige wat ik nu nog zie door het raam is onbewoonde landschappen en af en toe komen we langs een boerderij in de middle of nowhere. Ik laat mijn hoofd op Regulus' zijn schouder vallen en luister naar het geluid van de rijdende trein. Regulus wrijft met zijn hand over de mijne.
'Ugh god.' zegt Sirius.
'Is er wat mis, Sirius?' vraagt Regulus.
Sirius kijkt van mij naar Regulus.
Hij schud zijn hoofd.
'Nee, niks.'

Er blijft een soort ongemakkelijke stilte in onze coupé hangen, totdat de vrouw met de snoeptrolley onze coupé opent.
'Willen jullie wat van de kar?' vraagt ze. Ik sta op en pak mijn portemonnee uit mijn koffer.
'Drie pakjes Bertie Botts every flavor Beans, twaalf chocokikkers en zes pompoentaartjes, alstublieft.' antwoordt ik en ik overhandig de vrouw wat van mijn geld. Ze geeft mij het gevraagde snoep en loopt weer weg. Ik sluit de coupé deur weer achter me plof weer naast Regulus neef.
'Hier.' zeg ik en ik geef iedereen twee chocokikkers en een pompoentaartje. Ook geef ik Remus een pakje Bertie Botts every flavor beans.
'Die moeten jullie met z'n tweeën delen.' zeg ik. 'Reg en ik delen er ook een. Peter moet met James delen.' En ik overhandig Peter ook hun pakje.
Het snoep beurt de sfeer wat op, aangezien we wat hyper ervan worden.

Na een tijdje begint de trein langzamer te rijden.
'Zijn we er?' vraagt Sirius en hij haalt zijn hand door z'n haar.
Ik kijk uit het raam en zie voor ons perron negen driekwart.
'Ja.' antwoord ik en ik rek mezelf uit. 'Werd tijd, ik krijg altijd rugpijn van deze treinbankjes.'

Na vijf minuten openen de treindeurtjes en pak ik mijn koffer weer van het bagage rek en loop ik samen met de rest de trein uit. Daar zien we de meiden al staan. We wurmen ons door de groep mensen naar ze toe.

'Fijne vakantie allemaal!' zeg ik en ik geef ze stuk voor stuk een dikke knuffel. 'Beloof me dat jullie gaan schrijven.' zeg ik.
'Beloofd!' zeggen ze allemaal.
Ik loop naar Regulus toe, hij kijkt wat zenuwachtig om zich heen. 'Ik ga je missen.' zeg ik en ik zoen hem.
'Ik jou ook.' antwoordt hij nadat we elkaar los hebben gelaten. 'Het is maar twee maanden en misschien kunnen we in de vakantie afspreken, wat me trouwens sterk lijkt.' zegt hij.
'Ik hoop van wel.' zucht ik.
'Oh nee...' mompelt hij dan. Ik kijk op.
'Daar is mijn moeder, ze mag ons niet samen zien!' hist Regulus. Hij geeft me een laatste knuffel. 'Ik zie je later Sel!' en hij loopt weg. De vrouw ziet er streng uit. Ik kijk ze nog even na en richt me dan weer op Remus.