𝐖𝐀𝐑 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓𝐒 ☾ // Marauders

67 - Where's my love

- ɪғ ʏᴏᴜ ʀᴀɴ ᴀᴡᴀʏ
ɪғ ʏᴏᴜ ʀᴀɴ ᴀᴡᴀʏ, ᴄᴏᴍᴇ ʙᴀᴄᴋ ʜᴏᴍᴇ
ᴊᴜsᴛ ᴄᴏᴍᴇ ʜᴏᴍᴇ -

Ik rek mezelf uit, waardoor mijn arm tegen Regulus' gezicht slaat.

'Au!' zegt Regulus en hij gaat overeind zitten, 'waar was dat voor?'

Ik gniffel, 'sorry, ik wilde me uitrekken.' zeg ik. 'Hoe laat is het?'

Regulus kijkt naar de klok die op het nachtkastje naast hem ligt. 'Half 8.'

'Jeez, ik wil slapen.' jammer ik en ik ga weer liggen, maar ik ben te opgewekt om nog te kunnen slapen.
Ik doe mijn ogen open en kom oog in oog te staan met Regulus. Hij legt zijn hand op mijn wang.

'Je bent zo mooi.' fluistert hij. Ik glimlach. Hij geeft me een kus voordat hij opstaat. 'Kom op, ontbijten.'

Ik en Regulus maken onderweg naar beneden. 'Wat wil je?' vraagt Regulus. Ik staar hem verward aan.
'Wat wil je eten?' vraagt hij, 'ik maak het voor.'

'Oh, ben je opeens in een gentleman veranderd vannacht?' vraag ik grijnzend.

'Ik was altijd al een gentleman.' antwoordt hij.

hij heeft een punt. ik ga op de bank zitten. 'Doe maar een broodje gebakken ei.' zeg ik. regulus glimlacht,

'komt voor de bakker.' knipoogt hij en hij verdwijnt de gang op, onderweg naar de keuken.

Het is dan dat ik een harde, 'WHAT THE FUCK!' hoor. Ik spring op van de bank en ren de keuken in,

'Jezus christus Reg, heb je nooit gehoord van kloppen?' vraagt Sirius, die zijn haar strak strijkt. Zijn kleding is gekreukeld en er staat een verstijfde Remus naast hem.

'What the fuck gebeurd hier!?' roept Regulus uit. Hij is boos en van slag.

'Jezus Reg, niet zo hard.' zeg ik. Dan pas merkt hij mij op,

'Jij wist hiervan?' vraagt hij.

'Van wat-' ik stop mijn vraag. De gekreukelde kleding, Sirius en Remus samen, Regulus' reactie. Ik weet precies wat er gebeurd is.

Ik aarzel even, voordat ik knik.

'Tuurlijk weet ik het, Remus is mijn broer.' de woorden rollen eruit, voordat ik doorheb dat ik het verkeerde heb gezegd.

'En dat hier is mijn broer!' zegt Regulus woedend en hij wijst naar Sirius, alsof het een stuk afval is.

'Dat is anders...' mompel ik.

'Hoe is dat anders?' vraagt Regulus, 'omdat jouw broer je niet in de steek heeft gelaten? Omdat jij wel een goede band hebt met je broer?'

Regulus stopt met ratelen en iedereen kijkt hem in stilte aan. Regulus is zelf ook versteld van wat hij zonet heeft gezegd.

'Reg...' zeg ik en ik grijp naar zijn hand, maar hij trekt zichzelf los.

'Kan iemand me op z'n minst vertellen sinds wanneer deze shit is?' vraagt hij.

Sirius schraapt zijn keel en staart naar de grond,
'Sinds vorig jaar.' zegt hij.

Regulus schud zijn hoofd in ongeloof,
'Dus je hebt een relatie? En je bent ook nog een homo?' vraagt hij. 'En al die meisjes die je hebt geneukt was dus alleen voor de grap?' Regulus slaat een sarcastische lach uit, 'En wat van al die meisjes die je hebt gezoend?'

Sirius' blik glijdt naar mij. 'Ik ben geen homo.' zegt hij. Zijn blik is nog steeds gefocust op de grond.

'Oh nee, je neukt jongens voor de plezier zeker.' snauwt Regulus. 'Om gewoon wat anders te hebben.'

Dan kijkt Sirius zijn jongere broertje recht in de ogen aan,
'Ik ben Biseksueel.' zegt hij luid en duidelijk. 'En als je het maar laat om iets naar tegen mijn vriend te zeggen.'

Regulus rolt zijn ogen.
'Gatver.' spuugt hij.

'Reg! Gedraag je.' zeg ik, maar Regulus gaat daardoor alleen maar weer over zijn toeren,

'Dus jij vindt dit normaal gedrag?' vraagt hij.

'Ja. Ja ik vind het normaal. Ik support mijn broertje, hoe dan ook.' zeg ik. Remus kijkt voor de eerste keer op. verassing staat vol in zijn blik.

'Ik kan het niet geloven.' zegt hij en hij duwt me aan de kant, weg uit de deuropening.

Als ik van de schrik bekomen ben is Regulus al weg. met een harde klap slaat hij de deur achter zich dicht. Remus die de hele tijd stil is geweest, begint te snikken.

'Het spijt me.' zegt hij. Daar komen de woorden die hij de laatste jaar te vaak heeft gezegd.

'Het is niet jou schuld.' probeer ik, maar het helpt niet.

'Het is wel mijn fucking schuld!' roept hij uit, 'Als ik niet verliefd was geworden op Sirius was dit allemaal niet gebeurd.'

De trap kraakt. Enkele secondes later komt Marlenes gezicht om de hoek gekeken.

'Is alles goed? Wie is er net weggegaan?' vraagt ze.

Ik zucht, 'Regulus is weggegaan.' zeg ik.

Dorcas komt ook het hoekje om,
'Verbaasd me niks eigenlijk. No offense Sel, maar hij past er gewoon niet echt tussen.'

No offense

'Wat heeft dat nou weer te betekenen?' vraag ik, met een dreigende ondertoon.

'Ik wilde je niet aanvallen,' zegt Dorcas, 'Maar het is en blijft een Slytherin en een Black.'

Ze heeft officieel het verkeerde gezegd.

'En wat heeft mijn familie ermee te maken?' vraagt Sirius, zijn stem trilt van woede.

'En daarbij, alleen maar omdat jullie iets tegen Slytherin hebben, betekent het niet gelijk dat ze slecht zijn!'

'Oh kom op, kijk naar Snape, kijk naar hij die niet genoemd mag worden!'

'Dori, laat het!' zegt Marlene, die ertussen komt. 'Mogen we misschien weten waarom Regulus weggelopen is?'

'Ik denk niet dat-' begin ik, maar ik word onderbroken.

'Omdat hij erachter gekomen is dat ik bi ben.' zegt Sirius.

'Pardon?' vraagt Dorcas, maar Sirius negeert haar. Hij draait zich, waardoor hij oog in oog komt te staan met Remus.

Sirius zoent Remus vol op de mond. Het is net een scène uit een film. Lily die ook lawaai hoorde komt aanlopen, ze staat stil in de deuropening. Haar mond valt open.

'Ik denk dat ik nog droom.' zegt ze droog en ze knijpt zichzelf in haar arm. 'Nope, geen droom... wacht-'
Sirius trekt zich terug van Remus.
Dan slaat de realisatie bij Lily naar binnen.

'Oh mijn God.' zegt ze, 'jullie zijn samen?'

Remus die nog steeds versteld is van wat er zonet heeft plaatsgevonden opent zijn mond, 'ik eh-' hij hakkelt. 'Ja wij zijn samen.' zegt hij en hij kijkt Sirius in zijn ogen aan, Sirius begint te grijnzen.

'Oh my god, gefeliciteerd!' zegt Lily die de twee jongens omhelst.

Even wil ik glimlachen, totdat in me weer realiseer wat zonet heeft plaatsgevonden. 'Regulus!' roep ik uit en ik ren naar de voordeur. Op blote voeten en een pyjama ren ik de deur uit naar buiten.

'Regulus!' roep ik uit en ik ren als een kip zonder kop door alle straten. 'Regulus! Regulus! Regulus!' Geen gehoor. De andere beginnen ook te zoeken, maar zonder succes.

Na een uur geef ik het op. Bij de voordeur ga ik op het opstapje zitten. Remus komt naast me zitten. Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder.

'Het spijt me.' fluistert hij. Ik begin te snikken.

'Stop. Het is niemand anders' schuld dan die van Reg.' zeg ik. 'Waarom moest hij nou weer weglopen?' vraag ik. Remus blijft even stil. 'Ik wil gewoon dat hij hier is.'

'Hij komt wel terug.' zegt hij en hij tuurt naar voren. 'Ik weet het zeker.'