𝐖𝐀𝐑 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓𝐒 ☾ // Marauders

17 - A New Friendship

'Hey, je vindt het niet erg als ik hier kom zitten toch?' vraag ik, terwijl ik naar de stoel wijs.
Severus kijkt op.
'Oh hey Selene, nee joh, kom zitten.' glimlacht hij. Severus is mijn nieuwe potions maatje. Het is nu ongeveer drie weken geleden dat Severus en ik voor het eerst naast elkaar zaten en we zijn naar elkaar "gegroeid."
'Hey Sel, kom je naast me zitten?' vraagt James en hij geeft Severus een vuile blik.
'Oh eh, ik ging eigenlijk al naast Severus zitten.' antwoordt ik met een ongemakkelijk glimlachje.
'Ja...daarom vraag ik het ook.' zegt James. Ik rol mijn ogen.
'Dag James.' zeg ik.
'Je neemt dezelfde fout als Evans.' fluistert hij in mijn oor en hij loopt weer weg. Ik kijk naar Severus, die me verward aankijkt.
'Overprotective vrienden.'
'Hij gedraagt zich meer als een vriendje.' zegt Severus.
'Wat? Potter?' lach ik. 'Nee hoor, James en ik zijn gewoon vrienden, familie zou ik het meer noemen.... en daarbij, James vindt Lily leuk, dat weet iedereen nu ondertussen toch wel?' Severus kijkt geïrriteerd James zijn kant op. Ik kijk ook James zijn richting in en zie hoe hij naar ons staart terwijl hij een druk fluisterde gesprek voert met Peter, Sirius en Remus, als ze merken dat wij ook naar hun kijken, kijken ze snel weg.
'Ja dat weet ik.' antwoordt Severus met opeen geklemde kaken. Ik wendt mijn blik van hen af.

Ik loop samen met Severus richting de great hall.
'Zag je Gudgeons gezicht toen zijn potion in z'n gezicht ontplofte.' lachte ik. 'Ik hoop dat hij niet te veel last ervan krijgt.'
'Nee joh, de ingrediënten zijn vrijwel ongevaarlijk, ik wed dat hij de volgende les de ziekenzaal weer uit is.' antwoordt Severus met een glimlach.
Even verder lopen komen aan bij de great hall.
'Hey Severus, ik zie je later weer.' glimlach ik.
'Doei.' antwoordt hij en onze wegen scheiden. Ik loop naar de rest aan de Gryffindor tafel, terwijl Severus naar de Slytherin tafel loopt.
Ik plof naast Remus neer. De jongens kijken me chagrijnig aan.
'Wat is er?' vraag ik verward. 'Remus?' Vraag ik, Remus kijkt snel weg. 'Peter?' Peter mompelt wat, maar staart dan naar zijn eten. 'James?'
'Het probleem is je nieuwe boyfriend.' antwoord hij.
'Mijn nieuwe wat?'
'Boyfriend.' herhaalt Sirius.
'Wat bedoelen jullie nou weer?' vraag ik.
'Snivellus, wie anders?' James.
'Severus is mijn vriendje niet en noem hem niet zo.' zeg ik. 'We zijn gewoon vrienden, mag het?'
'Hij behoort bij onze vijanden.' zegt Peter, die doet alsof hij de cornflakes pak leest.
'Hij behoort toe tot jullie vijanden.' antwoord ik fel.
'Hij noemde Lily een - een jeweetwel.' zegt James.
'Dus?'
'Is dat niet redenen genoeg om hem te laten zakken?'
'Hij heeft spijt oké?'
'Dat maakt het nog niet beter.'
'Mag ik mijn eigen vrienden uitkiezen?'
'Je naait je vriendin hiermee.'
'Waarom? Alleen omdat hij haar een keer heeft uitgescholden, wat hij helemaal niet zo bedoelde?'
'Hij is slecht.'
'Geef een reden, maar eentje waarom, op die Lily accident na, waarom hij slecht is.'
James wordt stil, maar Sirius neemt het woord over.
'Slytherins zijn slecht.'
'Niet allemaal.' antwoord ik.
'Je begrijpt het niet. Je naait ons hiermee, je komt net op school, je hebt geen idee wat de afgelopen paar jaar is gebeurd.' zegt James.
'Wat ik weet is dat jullie Severus jaren lang hebben getreiterd.' antwoord ik.
'Dat is het nou net, je kent het verhaal niet. Wij pranken hem niet voor niets.'
'Nee klopt, jullie doen het omdat jullie show offs zijn.' ze kijken me allemaal verbijsterd aan.
'Selene je moet begrijpen dat we je echt niet proberen aan te vallen hiermee. We proberen je alleen maar te helpen.' zegt Sirius.
'Ik waardeer jullie zorg voor mij, maar ik kan voor mezelf kiezen met wie ik bevriend raak en met wie niet.' antwoord ik en ik sta op. 'Ik zie jullie later wel weer.' ik loop met grote stappen de zaal uit. Als ik achter me kijk zie ik de jongens weer druk in gesprek. Ik rol mijn ogen en sla de hoek om.

~

In de common room zie ik Lily samen met Marlene zitten.
Ik loop naar ze toe.
'En hoe was de preek?' vraagt Marlene.
Ik rijs mijn wenkbrauw op.
'Preek?'
'Van de jongens.'
'Hoe kan het dat jij echt alles weet?' lach ik zwakjes.
'Ze hadden ons erover verteld.' antwoordt Marlene. Mijn blik glijdt naar Lily. 'We probeerde ze tegen te houden, maar zoals je weet gebeurd dat niet zo snel.'
'Ehm Lils...' mompel ik ongemakkelijk. Lily kijkt op.
'Mhh?'
'Ik - ik eh, ik vroeg me af of je het erg vindt dat ik nu vrienden ben met Severus, je weet wel, vanwege het incident...?'
Lily vormt een vriendelijke glimlach.
'Natuurlijk niet, zolang jullie gelukkig zijn...'
'De jongens zijn gewoon dramatisch.' verzekerd Marlene me. 'Je hoeft je echt geen zorgen te maken.' Ik kijk de twee dankbaar aan.
'Ik wilde het zeker weten.' antwoord ik. 'Ik denk dat de jongens dit niet snel gaan vergeven.'
'Dan geef je ze een koekje van eigen deeg.' zegt Marlene.
'Koekje van eigen deeg?' lach ik.
'Ja, hun doen bot tegen jou, jij doet bot tegen hun. Negeer ze gewoon.' antwoordt ze schouderophalend.
'Ik weet zeker dat ze na een dag al met hangende pootjes bij je komen, hopend dat je ze vergeeft na hun onnozele preek.' lacht Lily.
Ik kijk de twee zenuwachtig aan.
'Ik zie het niet als een ruzie.' zeg ik. 'Ze zijn gewoon overprotective, ik wil niet bot tegen ze doen.'
'Dat is dan aan jou, maar als ze bot tegen je blijven doen kom je maar voortaan met ons hangen.' zegt Mary die naast me plof.
'Afluisteren zie ik?' grijns ik.
'Toevallig een gesprek oppikken.' verbeterd Mary me lachend.
'Mhm ik geloof je meteen.' grijns ik en ik geef haar een vriendschappelijke stoot.
Ik en de meiden beginnen te kletsen en mijn woede voor de jongens is weer totaal verdwenen. Terwijl ik naar Mary's verhaal luister, denk ik na over nieuwe ideeën om de twee tortelduifjes te koppelen. Vorige week kon geen toeval zijn, toch? Sirius was aan het blozen bij Remus zijn aanrakingen, dat moest iets betekenen.

~

De volgende opeen dagen gebeurde het steeds vaker en de weken die daarna volgde ook. Steeds vaker staarde de twee elkaar aan, steeds vaker bloosde ze als ze doorhadden dat de andere staarde, of als ze doorhadden dat ze zelf aan het staren waren. Het was schattig om aan te zien, maar ik was de enige die het doorhad. Ik vond dat dit het perfecte moment was om weer in te grijpen, maar daarvoor moest ik eerst een plan van aanpak hebben.