𝐖𝐀𝐑 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓𝐒 ☾ // Marauders

49 - Career Advice

Ik zit in de common room. Over 20 minuten begint mijn gesprek met McGonagall en ik weet echt niet wat ik moet gaan verwachten.
'Ach, maak je toch geen zorgen.' zegt Lily, die naast me zit. 'Het komt echt wel goed.'
'Lily heeft gelijk,' gaat Marlene verder. 'Het is echt niet zo'n groot probleem. Het is allemaal gedoe voor eigenlijk helemaal niks.'
Beide Lily en Marlene hebben hun gesprekken al gehad. Ze zullen het wel beter weten dan mij.

Dorcas komt de common room binnengestapt. Zodra ze ons ziet komt ze met een glimlach naar ons toe gelopen.
'Bonsoir les amis.' zegt ze.
'Hoi.' antwoord ik met een ongemakkelijke glimlach. Meestal als ik erbij zit begroet ze ons in het Frans, ook al zijn we gewoon beide geboren en getogen in England.
Dorcas neemt plaats naast Marlene.
'Saloeit.' zegt Marlene. Ik begin te lachen.
'Salut.' verbeter ik haar. Marlene rolt lachend haar ogen.
'Whatever, "salut," dan.'
Dorcas gniffelt.
'Waar hebben jullie het over?' vraagt ze dan.
'Carrière advies, Seleen heeft die van haar zometeen.' antwoordt Marlene.
'Ah, zevende jaars dingen.' grapt Dorcas en ze geeft ons een knipoog.
Lily kijkt op haar horloge.
'Nu we het daarover hebben, Sel. Moet jij niet gaan?' vraagt ze.
Ik kijk op mijn eigen horloge, het is eentje met allemaal planeten. Ik en Rem kregen die op ons zeventiende verjaardag van ma en pa... toen ze nog wel leefde. Ze hadden het via de post opgestuurd, dat was zowat de laatste keer dat we iets van ze hadden gehoord. Het is algemeen gebruikelijk dat je die horloge krijgt op je zeventiende.
'Shit,' vloek ik. 'Ik moet gaan, ik zie jullie later!' ik spring uit mijn stoel en verlaat de kamer.

Half rennend, half lopend ga ik door de gangen heen, op weg naar het kantoortje van professor McGonagall. Ik kom net op tijd aan bij haar kantoor. Snel klop ik op de deur.
McGonagall komt in de deuropening te staan.
'Ah, miss Lupin, kom binnen.' zegt ze. Ik knik en stap het kantoor binnen. Het is groter dan de meeste docenten hun kantoren, maar desalniettemin redelijk klein.
McGonagall gebaart dat ik moet zitten, dus snel neem ik plaats.
Zelf gaat ze ook zitten op de stoel aan de andere kant van het kantoor.
Ze legt een stapel formulieren op haar tafeltje neer.
'Zoals u misschien al van de hoogte bent gebracht door uw vrienden hebben alle andere al een gesprek gehad terug in het vijfde jaar,' Zegt ze. Ik knik. 'U heeft deze natuurlijk niet gehad en tijdens het instromen is niet gekeken wat verstandig was, maar meer naar wat u zelf wilde en dacht handig te vinden, heb ik gelijk?'
'Eh- ja, professor.' antwoord ik.
'Dus dit gesprek is om te kijken of uw vakkenpakket handig is voor uw eventuele carrière.' zegt ze. 'Heb je er al over nagedacht wat u na Hogwarts wilt gaan doen?'
'Ik eh-' stamel ik.
'Ja?' spoort ze me aan.
'Nou, ik dacht erover om lerares te worden...' mompel ik. 'Het liefst gewoon hier op Hogwarts.'
'En welk vak wilt u dan geven?' vraagt ze, terwijl ze een klein, donker foldertje van de stapel pakt.
'Defense against the dark arts, Professor.'
Ze slaat het foldertje open.
'Mhm, ah ik zie het.' zegt ze, terwijl ze door mijn cijfers kijkt. 'Eigenlijk heb je alle benodigde vakken al.'
Het is even stil, terwijl ze mijn cijferlijst doorleest.
'Een "Outstandig" voor Defense Against the Dark Arts...' ze sluit het foldertje weer. 'U heeft zeer goede cijfers gehaald voor uw examens het afgelopen jaar. Met deze cijfers zou u makkelijk auror of een hoge plek in de minsterie krijgen... waarom docent?'
Ik bijt mijn lip. "Waarom?" Dat is een goede vraag.
'Ik eh- het trekt me gewoon aan, ik wil een rustig leven lijden... na de oorlog.'
McGonagall knikt.
'Dat begrijp ik. Ik heb gehoord dat u geen makkelijke zomer achter de rug heeft gehad en ik heb het gevoel alsof het afgelopen jaar niet alles even goed ging... persoonlijk.' zegt ze dan. Verwonderd kijk ik op.
Ik blijf stil.
'Nou als u het zeker weet, dan zie ik geen probleem om u te stoppen.' zegt McGonagall. Ik kijk verrast op.
'Mara professor... hoe zit het Met mijn conditie-'
'Dat lijkt me niet echt iets om u zorgen over te maken.' onderbreekt ze me.
'Maar, ik ben gevaarlijk. Iemand zoals ik wordt toch nooit aangenomen?'
McGonagall zucht.
'Heeft u ooit iemand opzettelijk pijn gedaan, heeft u ooit iemand aangevallen in uw weerwolf vorm?'
Ik schud mijn hoofd.
'Nee maar-'
'Dan lijkt het me geen probleem.' zegt ze, terwijl ze me weer onderbreekt. 'Als je het echt wilt moet je er natuurlijk voor werken en niet opgeven omdat je denkt dat je het niet kan.'
Verbluft staat ik haar aan. Ze recht haar rug.
'Als u geen vragen meer heeft, is dit gesprek beëindigd.' zegt ze. 'En als u ooit ergens mee zit of vragen over iets heeft, maakt niet uit wat, dan ben ik hier voor je. Ik ben immers niet voor niks het hoofd van Gryffindor.' ze glimlacht zwakjes. Het verbaasd me hoe warmhartig de oude, strenge Professor McGonagall wel niet kan zijn. Ik knik.
'Dank u professor.' zeg ik.
'U mag gaan.' Ik sta op uit mijn stoel.
McGonagall doet hetzelfde en ze houdt de deur voor me open.
'Welterusten professor.' zeg ik en ik stap het kantoor uit.

Ze sluit de deur achter me. Ik ben diep verzonken in mijn verte gedachten. Ik ga het hele gesprek steeds opnieuw weer na. Ik weet niet precies of het een heel interessante gesprek was of dat het een belangrijk gesprek was, maar het was tenminste iets. Het voelde om de een of andere vertrouwt aan om bij McGonagall te zitten en te praten over de toekomst, over hoe ik meer waard ben dat ik eigenlijk door heb en dat terwijl Professor McGonagall nog zo streng en soms zo eng is. Langzamer hand baan ik me een weg terug naar de Gryffindor common room.