Love, The Second Time Around

Chapter 4: Some Unexpected Things

Dedicated to @Ayeshaclaire20 – “Absence might make the heart grow fonder.” Naks Yeye! Haha! Thanks sa support hanggang dito~ Labyu~ :* :)

 

----

Chapter 4: Some Unexpected Things

NAGSIMULA ANG PANIBAGONG araw ni Monic nang magulo ang isipan at pakiramdam niya. Although unlike yesterday, hindi negatibo o mabigat ang nararamdaman niya. Basta nalilito lang siya—kung dapat ba siyang matuwa sa nalaman niyang civil status ni Marky o hindi.

            “Arghhh!” Sigaw niya sabay takip ng unan sa mukha at nagpagulong-gulong ng higa sa kama.

            Natatangahan na si Monic sa sarili niya. Mahigit apat na taon ang ginugol niya sa pagmu-move on tapos ngayon, nalaman lang niya na nag-back out pala noon si Marky sa pagpapakasal kay Yvette sa kadahilanan na siya pa rin daw ang mahal nito, ay parang unti-unti nang bumabalik ang pagmamahal niya rito?

            Bumabalik? Matapos kong magdusa sa ginawa niyang pagtataksil sa akin noon? Ano ba namang katangahan ‘yon!

            At ‘yung dahilan niya na mahal pa rin niya ako? Noon lang ‘yon! Noong magpapakasal dapat siya kay Yvette! Pero ngayong apat na taon na ang lumipas? Nako. Paniguradong lumipas na rin ang pagmamahal niya para sa akin. Malaki pa ang tsansa na may girlfriend na siya ngayon. Sa itsura ba naman ni Marky ngayon... napakalabong hindi siya makahanap ng bagong mamahalin.

            Napatigil na si Monic sa pagpapaikot-ikot sa kanyang kama at tumitig na lang sa kisame. Hindi niya ide-deny sa sarili niya, nasaktan siya sa huli niyang naisip.

            Wait. Ako, nasaktan?

            “Arghhh!” Sigaw niya ulit at nagpatuloy sa pagpapagulong-gulong sa kama hanggang sa mahulog na siya sa sahig. “Aguy!”

                        Tamad siyang umupo nang yaka-yakap pa rin ang kanyang unan at saka nagpakawala ng isang malalim na hininga. Buti na lang Sabado ngayon. Walang pasok at hindi niya makikita si Marky. Pay day pa. Tamang-tama dahil kailangan na niyang mamili ng susuotin sa graduation ng mga batang estudyante nila na sa darating na linggo na magaganap.

            So after lunch, umalis si Monic sa tahanan nila ng mga magulang niya—mga magulang na parehas namang nasa ibang bansa. Ang mga kasama nga lang niya sa tahanan nila ay ang ilang mga taga-silbi na matagal nang naninilbihan sa pamilya nila.

            Nagpunta si Monic sa isang mall at agad na naglibot para maghanap ng dress. Dress na comfy, medyo conservative at siyempre, cute—kasing-cute ng mga tinuturuan niyang bata.

            She smiled as she thought of her students’ cuteness. Pero nalulungkot din siya. Napalapit na kasi siya sa mga ito at nakakalungkot isipin na magkakahiwalay na sila.

            Nagbuntung hininga si Monic sa gitna ng pagtingin niya sa isang set ng mga dress na naka-hanger. Nalulungkot nga siya, pero okay lang. Pangatlong beses na niyang mararanasan na mapahiwalay sa mga batang halos isang taon rin niyang nakasama. Makakasanayan niya rin ito bilang isang guro.

            Pagkatapos niyang makabili ng dress, sandals naman ang sunod niyang hinanap at binili. Then a pouch bag, some accessories, and a few make-up refills. Halos three-fourth din ng suweldo niya ang nalagas. Napaka-gastos talaga niya. Minsan nga parang hindi na magkakasya ang suweldo niya sa mga luho niya at pang-allowance sa trabaho niya. It was a very good thing na wala na siyang ginagastos sa bahay nila. No house rents, no utility bills.