Love, The Second Time Around

Chapter 16: Losing It

Chapter 16: Losing It

“AYOKO NA, MARKY. Busog na ako.” Tanggi ni Monic nang yayain siya nitong umorder ng dessert. Busog na kasi talaga siya. Palibhasa nakarami ng kain ng chicken barbeque sa restaurant na iyon na pinuntahan nila.

            “Daddy, I want this po!” Si Alannah naman, may tinuro sa menu. Buko pandan ice cream na may wafer na agad namang inorder ni Marky.

            Si Monic, napapangiti na lang sa nakikitang pag-aasikaso at pang-i-spoil ni Marky sa anak. Gumagaan ang pakiramdam niya at para bang siya ang nagiging thankful sa atensyong binibigay nito kay Alannah. Naniniwala kasi siya na deserve iyon ng bata, kahit pa hindi talaga inaasahan ang pagdating nito sa buhay ng binata.

            Sinisimot na lang sipsipin ni Monic ang pineapple juice niya. Tapos na dapat silang kumain eh, kung hindi lang humabol si Alannah ng dessert.

            In all fairness naman, marami-rami na silang napag-usapan ni Marky habang kumakain. Una na naroon ay ang pagkagulat nito sa pagsama niya kay Alannah. Buong pagkakaalam pala kasi nito ay lola ang sasama sa bata.

            Malapad na napangiti si Monic nang maalala ang itsura ni Marky habang kinukuwento iyon. Nafu-frustrate na naiinis. Naaliw pa naman siya palagi na makita ang ganung ekspresyon ng mukha nito.

            At paano rin naman palang hindi maiinis si Marky, eh halatang nanadya lang ang ina nito na manloko. Kung mag-text daw kasi ang matanda kanina ay parang ito talaga ang kasama ni Alannah sa biyahe. Wala man lang binigay kahit katiting na clue na siya ang kasamang bibisita ng bata.

            Matawa-tawa si Monic doon kahit ba umaalma nang bahagya ang konsensya niya. Ayaw niya kasing i-text si Marky kaya puro kay Malou niya pinadaan ang mga gusto niyang ipasabi rito habang nasa biyahe sila ni Alannah. Eh malay ba niyang pagti-tripan pala ito ng sariling ina.

            Isa pang napag-usapan nila ay si Alastor at ang ka-weirduhan nito. Ganun daw talaga ito, ayon kay Marky. Makulit, isip-bata, at maharot. Binunyag din ni Marky na galing pala talaga ito sa napakayamang pamilya na nagmamay-ari at nagpapatakbo ng ilang mga hotel sa Asya at Amerika. Tagapagmana raw dapat ito, pero mas pinili na maglayas at sundin ang hilig sa pagluluto.

            Napunta rin ang usapan nila ni Marky sa culinary school business na inaasikaso nito at ng weirdong kaibigan. Three years ago pa pala pinlano ng mga ito ang negosyong iyon at late last year lang nasimulan, right after makauwi ng bansa ni Alastor. Maliit lang daw ang school na iyon na magbubukas na for enrolment pagkatapos ng Holy Week, and by May naman magsisimula ang unang klase. Upon knowing that, Monic felt very proud of Marky and mentally wished them luck.

            Kaso... ‘yung gusto niya sanang mapag-usapan nilang dalawa, hindi niya pa rin ma-open up. Hindi niya pa rin alam kung paano ‘yon sisimulan.

            “Daddy, kailan tayo po magpe-play ulit dun sa playground?” Tanong bigla ni Alannah habang kumakain.

            “Eh,” natawa si Marky. “Ano, pagkauwi ko.”

            “Malapit ka na po bang umuwi sa house, Daddy?”

            “Ah, ano... Hindi pa ako sure, prinsesa ko. Basta pagkauwi na pagkauwi ko, dadalhin kita agad dun sa playground natin.”

            Nakita ni Monic sa mga labi ni Alannah ang lungkot na naramdaman nito. Nahabag tuloy siya. Ayaw niyang makitang nalulungkot ito.